Ο αγών μας σημαίνει επανάστασιν. Επανάστασιν του πνεύματος, επανάστασιν του αισθήματος.
Ο αγών μας σημαίνει ανατροπήν. Ανατροπήν παντός φαύλου, ερειπομένου και σαπρού. Βίαν κατά πάσης ανηθίκου βίας, αντίστασιν, κατά πάσης αδίκου καταπιέσεως επίθεσιν κατά πάσης κακοήθους επιθέσεως.
Ο αγών μας σημαίνει ακόμη πόλεμον. Πόλεμον διαρκή και αμείλικτον, πόλεμον εξοντώσεως κατά της δουλείας, της εκμεταλλεύσεως, του ψεύδους, της καταπιέσεως, του Φαρισαϊσμού, της αδικίας. Ο αγών μας σημαίνει Ανάστασιν. Ανάστασιν της αληθείας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι ο αγών μας αιώνιος και θα είναι αιώνιος, εκπροσωπών την διαρκή προσπάθειαν της τυραννουμένης και υποδουλωμένης ανθρωπότητος προς απελευθέρωσιν της από τον ζυγόν πάσης δυνάμεως ή εξουσίας που θέτει εμπόδια εις την πρόοδόν της, που την εκτροχιάζει από τον δρόμον που διανοίγει η Φύσις οδηγούσα εις την απόλυτον ελευθερίαν και την απόλαυσιν όλων των δώρων και αγαθών αυτής.
Ο αγών μας ουδέποτε προσωποποιείται. Αποτελεί μίαν ΙΔΕΑΝ της οποίας το φως διασχίζει και διαλύει σιγά σιγά την σκοτίαν, εις την οποίαν κρατείται δεσμευμένη η σημερινή κοινωνία, από την πρόληψιν και την αμάθειαν, τας οποίας με τόσην επιμέλειαν διατρέφει και προσπαθεί να διατηρή το σημερινόν κεφαλαιοκρατικόν καθεστώς, διότι επ’ αυτών θεμελιώνει το κράτος και την ισχύν του.
***
Η σπείρα των συνωμοτών κατά του αγώνος μας, η αντιπροσωπεύουσα το ισχύον σαπρόν κοινωνικόν καθεστώς, έπρεπε καλώς να υπολογίση εναντίον τίνος έστρεψε τα βέλη της τα χρυσωμένα από την κεφαλαιοκρατίαν και τα εμβεβαπτισμένα εις το δηλητήριον της συκοφαντίας της υπουλότητος και της υποκρισίας. Έπρεπε να αναλογισθή ότι δεν θάπρεπε ποτέ μία Ιδέα όταν η ιδέα αυτή είνε ριζωμένη επί βράχου, του γρανίτου βράχου της Αληθείας. Έπρεπε να κατανοήση ότι η Ιδέα υπέρ της οποίας μαχόμεθα είναι φωτοβόλος αδάμας ο οποίος λάμπει και θα λάμπη όσον και αν προσπαθούν να τον θαμπώσουν με τον πυώδη συκοφαντικόν σιελόν τους, όσον και αν προσπαθούν να τον αμαυρώσουν με τας βορβορώδεις ψευδολογίας των. Έπρεπεν ακόμη να αντιληφθούν ότι αν είνε εύκολον να δημιουργήσουν θύματα, να συντρίψουν υπολήψεις ή να θάψουν πρόσωπα, είναι όμως αδύνατον να ανακόψουν τον δρόμον ενός αγώνος, είνε αδύνατον να θάψουν μίαν Ιδέαν.
Όλοι οι μεγάλοι αγώνες μετρούν τα ηρωικά θύματά των. Αλλ’ εφ’ όσον διά μίαν Ιδέαν υπάρχουν αγωνισταί έτοιμοι να πέσουν θύματα υπέρ αυτής, η Ιδέα αυτή ποτέ δεν πεθαίνη, ούτε ποτέ θάπτεται.
Γύρω από την σημαία της Ιδέας μας, συνωστίζονται οι αγωνισταί της, γενναίοι, καρτερικοί γεμάτοι από θάρρος και σθένος, εμπνεόμενοι από το μεγαλείον της ωπλισμένοι με αυταπάρνησιν και ενθουσιασμόν αντλούμενον από μίαν ακλόνητον πίστιν προς όσα πρεσβεύουν και υπέρ όσων μάχονται. Το στράτευμα αυτό των αγωνιστών μας ουδέποτε εξαντλείται ουδέποτε ελαττούται. Από τον τάφον του πρώτου θύματος ανίστανται νέοι διά να συνεχίσουν τον αγώνα με περισσοτέραν ορμήν και τόλμην.
Εις μάτην λοιπόν ονειρεύονται οι πολυπληθείς και σατανικοί εχθροί του αγώνος μας, ότι είναι δυνατόν ποτέ να ανακόψουν τον δρόμον του και την ορμήν του.
Το μικρόν στράτευμά μας είνε ο Δαυίδ της αληθείας, του φωτός και της δικαιοσύνης. Το ιδικόν σας ο Γολιάθ του ψεύδους του σκότους και της αδικίας. Με την σφενδόνην της μορφώσεως, της ερεύνης, στα χέρια μας, βαδίζομεν θαραλλέως εμπρός διαλύοντες το σκότος της αμαθείας, έτοιμοι να συγκρουσθώμεν με την βεβαιότητα ασφαλούς νίκης. Στηριζόμεθα εις την αλήθειαν, το δίκαιον και την λογικήν. Και βαζίσεσθε εις το ψεύδος, την υποκρισίαν, τας προλήψεις και τας συνθήκας. Αγωνιζόμεθα υπέρ της απολύτου ελευθερίας και αγωνίζεσθε να σκλαβώσητε το πνεύμα, να στραγγαλίσητε την ελευθερίαν της σκέψεως. Ωθούμεν προς την έρευναν, προς το φως, προς την πρόοδον και σύρετε εις το μεσαίωνα, την στασιμότητα και το σκότος. Θεμελιώνομεν το έργον μας εις την Δικαιοσύνην και την πραγματικήν ηθικήν και θεμελειώνετε το ιδικόν σας εις την κακοήθειαν, τον δόλον και εις ακόλαστον εκμετάλλευσιν.
Παρουσιάζεσθε ως θεοβλαβείς και προσκυνάτε και λετρεύετε την ύλην, τον Μαμμωνάν, το συμφέρον σας, αληθινοί υλισταί, όταν ημείς θυσιάζομεν όλα αυτά μαχόμενοι υπέρ του θειοτέρου ιδεώδους υπέρ του δικαίου και της Αληθείας.
Ομιλείτε περί ηθικής και στραγγαλίζετε εις κάθε σας βήμα κάθε ηθικόν νόμον, τον οποίον θυσιάζετε εις το βωμόν των συμφερόντων σας. Κόπτεσθε υπέρ των νόμων τους οποίους επιβάλλετε εις τους αδυνάτους διά να προστατεύσετε τα κεφάλαιά σας, τας ιδιοκτησίας σας και τα αδικίας σας, όταν σεις κάθε στιγμήν τας παραβαίνητε ασυστόλως και ατιμωρητεί.
Από την Θρησκείαν, η οποία αποτελεί μίαν ανάγκην της ψυχής, κρατείτε ό,τι κατορθώνει να σας παρουσιάζη εις τα όμματα του κοσμάκη ως θεοσεβείς και ό,τι χρησιμεύει προς συσκότισιν του πνεύματος και αποτύφλωσιν του λαού, ενώ εξ άλλου στραγγαλίζετε τα παραγγέλματά της που είνε αντίθετα προς τα συμφέροντά σας.
Φωνασκείτε περί πατρίδος οσάκις υπό το μεγάλον της όνομα κρύπτονται πάλιν τα συμφέροντά σας, έτοιμοι να επαναστατήσετε και να εξεγερθήτε κατ’ αυτής, πρόθυμοι να την αρνηθήτε και την αποκηρύξετε, οσάκις απαιτεί θυσίαν των συμφερόντων σας, όταν ο λαός της εργασίας και τους ιδρώτος εις τον βωμόν της θυσιάζει και την τελευταίαν ρανίδα του ιδρώτος και του αίματός του με τα οποία σεις τρέφεσθε αιωνίως.
-Αι, βέβηλοι, υποκριταί και Φαρισσαίοι, που διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον.
-Αι, κάπηλοι κάθε ιδεώδους αντιθέτου προς τα συμφέροντά σας, διαστρεβλωταί της Αληθείας,
-αι, παραδολάτραι και υλισταί,
-αι, οπαδοί του Μαμμωνά που είνε ο μόνος Θεός σας,
-αι, στραγγαλισταί κάθε ελευθέρας σκέψεως που τείνει εις την αποκάλυψιν της μαύρης ψυχής σας, -αι, λύκοι της αδικίας και του ψεύδους,
-αι, τάφοι κεκονιασμένοι έξωθεν, που έσωθεν γέμετε σκωλήκων και βρώμας, γρήγορα η λαίλαψ ενός λαού αφυπνιζομένου θα παρασύρη την λεοντήν και το προσωπείον υπό το οποίον κρύπτεσθε, διά να αποκαλυφθήτε ποίοι πράγματι είσθε. Έως τότε τυραννείτε, συκοφαντείτε, κτυπάτε μας.
Όταν όμως ευρεθήτε προ του Κριτηρίου ενός λαού εξαπατηθέντος και παραπλανηθέντος επί τόσον χρόνον χάρις εις την αμάθειάν του και το αφιόνισμά του, και πλέον αφυπνισθέντος και διαφωτισθέντος τότε… ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί!
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εργάτης-Γεωργός» Βόλου-Λάρισας, τεύχος 72, 6 Ιουλίου 1911.
