Η Ιουλία Ραλλίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και προερχόταν από αστική οικογένεια της εποχής. Έκανε βασικές σπουδές στο Αρσάκειο Ψυχικού και πανεπιστημιακές σπουδές στο Deree Pierce College (Aγ. Παρασκευής) με ειδίκευση στην Αγγλική και Αμερικάνικη Λογοτεχνία, στην Κοινωνιολογία και αποφοίτησε με πτυχίο Bachelor of Arts. Στη "Σχολή Σταυράκου" παρακολούθησε μαθήματα Κριτικής Κινηματογράφου, με δασκάλους τους Βασίλη Ραφαηλίδη, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο, Παντελή Βούλγαρη κ.ά. Απόκτησε επαγγελματική διδακτική εμπειρία, με διδασκαλία Αγγλικών στη σχολή του ΕΟΤ και σε κεντρικά φροντιστήρια των Αθηνών, με έμφαση στα πτυχία και τις κατατακτήριες εξετάσεις γλωσσομάθειας για εισαγωγή σε Πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Στις αρχές της μεταπολίτευσης συμμετέχει στις μεταφράσεις με τις εκδόσεις "Πολικό Αστέρι": Μάρραιη Μπούκτσιν "Άκου Μαρξιστή!" και άλλα κείμενα με μεταφραστές τους Σ. Ιωάννου - Νίκο Μπαλή-Ιουλία Ραλλίδη τον Δεκέμβρη 1974 και Ρόναλντ Ντ. Λαινγκ "Κόμποι" μετάφραση Νίκος Μπαλής-Ιουλία Ραλλίδη κυκλοφόρησε το 1976 σε 2.500 αντίτυπα!
Είχε μεταφραστική δραστηριότητα σε τίτλους Λογοτεχνίας, Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας στους εκδοτικούς οίκους Καστανιώτης, Αίολος, Απόπειρα, Άγρα, Σέλας, Λάππα, Αιγόκερως, Πλέθρον, Υποδομή, Αλεξάνδρεια, Τσαγκαρουσιάνος κ.ά. (από γαλλικά και αγγλικά): Ρόναλντ Ντ. Λαινγκ "Η Πολιτική της Οικογένειας", Ντ. Κούπερ "Ο Θάνατος της Οικογένειας", Έρνεστ Χέμινγουεη "Αέναη Γιορτή", Τζακ Κέρουακ "Big Sur", Πωλ Μπόουλς "Ο Νέος που Ζούσε Μόνος", "Βιογραφία της Μπίλλυ Χόλλιντεη", επανέκδοση της "Βιογραφίας του Άντυ Γουώρχολ" -2006, κοινωνιολογική μελέτη "Νεολαία και Επανάσταση" σε συνεργασία με τον Δημήτρη Παναγιωτάτο, Αντρέ Μπρετόν "Ανθολογία Μαύρου Χιούμορ", Το Φανταστικό στη Λογοτεχνία" σε συνεργασία με τον Δ. Παναγιωτάτο, Αλφρέντ Ζαρρύ "Το Υπεραρσενικό", Τζακ Κέρουακ "Οι Υποχθόνιοι", Λ. Σμιθ "Ο Ερωτισμός στη Δυτική Τέχνη", Λ. Γουίλσον "Πειρατικές Ουτοπίες", Φίλιπ Σίνγκτον "Το κορίτσι του Αϊνστάιν", Βίλχεμ Ράιχ "Η Σημασία του Οργασμού" μεταφραστές: Διονύσης Μάρος-Νίκος Μπαλής-Ιουλία Ραλλίδη και άλλα ακόμη…
Παράλληλα είχε δημοσιογραφική δραστηριότητα σε κριτικές και μεταφράσεις λογοτεχνίας, όπως επίσης κινηματογραφικών ταινιών, βίντεο, Σσυναυλιών και δίσκων στα έντυπα: “Λωτός”, “Πράξις”, “Σύγχρονος Κινηματογράφος”, “Ήχος και Hi-Fi”, “Σχολιαστής”, “Ταχυδρόμος”, “ΤV και Video”, “B-23”, "Περιοδικό" του Θανάση Λάλα, “Κινηματογραφικά Τετράδια” (Θεσσαλονίκη), “Νέα Συντέλεια”, “(ΔΕ)ΚΑΤΑ”, “POETIX”, “Oδός Πανός”, “ΑΜΦΙ” μετάφραση ποιήματος Άλλεν Γκίνσμπεργκ, περιοδικό κόμικς “Βαβέλ” μετάφραση άρθρου για τα όπλα και τον Μπάροουζ, εφημερίδα “ΟΖ” παρουσιάσεις μουσικών βιβλίων και συνεντεύξεις από ηθοποιούς στο περιοδικό τύπο. Εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" δύο μουσικά άρθρα (της είχε γίνει πρόταση για υπεύθυνητου καλλιτεχνικού). Την αρνήθηκε. Στο Ραδιόφωνο: Εκπομπές Λόγου, Μουσικής και Συνεντεύξεις με μουσικούς της ροκ στο Κανάλι 15 του Ρούσσου Κούνδουρου 1995. (Τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι από το δισέλιδο βιογραφικό της όταν έψαχνε παλαιότερα για εργασία. Πριν μερικά χρόνια μου το είχε δώσει για να το “κρατήσω”).
ΙΤη συντρόφισσα Ιουλία την είχα πρωτογνωρίσει στη μεταπολίτευση Φθινόπωρο του 1974 στον "ελευθεριακό" χώρο “ΚΡΑΚ” (Νεάπολη Εξαρχείων), όταν ερχόταν συχνά με τον Νίκο Μπαλή στις καθημερινές συνελεύσεις που γίνονταν. Δυναμική αγωνίστρια με πληθωρική προσωπικότητα, συμμετείχε τα επόμενα χρόνια σε πολλές κινήσεις (πληροφοριακές, προπαγανδιστικές, οργανωτικές) για την επανεμφάνιση του "χώρου". Η Ιουλία Ραλλίδη και η Σύλβια Παπαδοπούλου (Διεθνής Βιβλιοθήκη) ήταν από τις πιο δραστήριες γυναίκες -στις λίγες που υπήρχαν- στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό "χώρο". Συμμετείχαν στις "Αναρχικές Γυναίκες" και "Αντιεξουσιαστική Ομάδα Γυναικών" αντίστοιχα.
Χαρακτηριστικά δύο γεγονότα με τις ίδιες που ήμουν παρών:
Ήταν Απρίλης του 1975, όταν οι σπουδάστριες της σχολής Μαιών (ΕΛΕΝΑ), κάνουν πολυήμερη απεργία πείνας έξω από το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών απαιτώντας να σταματήσουν οι αφόρητες συνθήκες σπουδών και διαβίωσής τους. Σύλλογοι, σωματεία και πολίτες συγκεντρώνονται καθημερινά για να τις συμπαρασταθούν σ΄ ένα κλίμα τρομοκρατίας και προπηλακισμών. Στην Επιτροπή Γυναικών Συμπαράστασης στον Αγώνα των Μαιών που βγάζουν αφίσα συμπαράστασης και αλληλεγγύης, συμμετέχουν δυναμικά και αναρχικές γυναίκες. Η αστυνομία επιτίθεται για να τις διαλύσει και γίνονται συμπλοκές. Μεταξύ αυτών που προπηλακίζονται βίαια από τους μπάτσους είναι και οι Σύλβια Παπαδοπούλου και Ιουλία Ραλλίδη.
Στην εξέγερση της 25 Μάη του 1976 στην Αθήνα, με κυβέρνηση Καραμανλή που περνάει τον αντεργατικό νόμο 330 (απαγόρευση δικαιώματος απεργίας): Θα ξεσπάσουν αντιδράσεις με αιματηρά γεγονότα (μια νεκρή γυναίκα λιωμένη από "αύρα" και δεκάδες τραυματίες, 10 από σφαίρες) και σε πρώτη "επίσημη" εμφάνιση τα γουρούνια των ΜΑΤ (ασπίδες, κράνη, γκλοπ) και τεθωρακισμένα άρματα "αύρες" που ξέρναγαν ασφυξιογόνα-δακρυγόνα αέρια. Σε δύο μεγάλα οδοφράγματα με οικοδομικά υλικά από τις γύρω οικοδομές στην Ακαδημίας, στις διασταυρώσεις με την Εμμ. Μπενάκη και Χαρ. Τρικούπη, βρίσκονται και τα υπερασπίζουν αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, ανένταχτοι κ.ά. Η Σύλβια από τα παράθυρα των γραφείων της "Διεθνούς Βιβλιοθήκης" (Ακαδημίας, 7ος όρ.) να πετάει κάτω στο δρόμο καρέκλες, κούτες, πακέτα εφημερίδων κ.α. για να τροφοδοτηθούν τα φλεγόμενα οδοφράγματα και μετά να κατεβαίνει με φωνές στις φωτιές και τις συγκρούσεις. Η Ιουλία έτρεχε με δύο γεμάτες τσάντες, η μια με πρόχειρο φαρμακείο και η άλλη με μπουκάλια για τους συντρόφους που βρίσκονταν πίσω από τα οδοφράγματα.
Αποτείνουμε φόρο τιμής, μνήμης και αγάπης για τις συντρόφισσες που οραματιστήκανε και κρατήσανε ανοιχτό το δρόμο του Αγώνα για την Κοινωνική Ανατροπή, την Ελευθερία την Αναρχία.
Κυριάκος Βασιλειάδης
