Ο ιός που προκαλεί την COVID-19 φαίνεται, επιτέλους, ότι βρίσκεται υπό έλεγχο στην Αυστραλία. Στο βόρειο ημισφαίριο, ωστόσο, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Καθώς το φθινόπωρο βόρειο ημισφαίριο προχωράει οι διαγνωσμένες περιπτώσεις αυξάνονται έντονα και κυμαίνονται σε επίπεδα ρεκόρ σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και αλλού. Τα νοσοκομεία γεμίζουν γρήγορα και πολλές κυβερνήσεις που είχαν ανοίξει τις εθνικές τους οικονομίες τις κλειδώνουν ξανά. Οι θάνατοι έχουν αυξηθεί απότομα τον τελευταίο μήνα και αναμένεται να αυξηθούν και άλλο.
Έχουμε μάθει αρκετά από τον περασμένο Γενάρησχετικά με το SARS-CoV-2, τον ιό που προκαλεί την COVID-19. Το ποσοστό θανάτων είναι κάπως χαμηλότερο από ό,τι υπήρχαν φίβοι στην αρχή, αλλά εξακολουθεί να είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο απ΄όμ,τι μια συνηθισμένη γρίπη. Η επαναμόλυνση, αν και ήταν δυνατή, ήταν σπάνια. Το πιο ανησυχητικό, ωστόσο, είναι ότι η ανάρρωση από τον ιό δεν σημαίνει ανάρρωση από την ασθένεια. Μια σημαντική μειοψηφία που έχει μολυνθεί COVID-19 υφίσταται μερικές φορές σοβαρές επιδράσεις τους τελευταίους μήνες μετά την εκκαθάριση της λοίμωξης. Ορισμένα αποτελέσματα μπορεί να είναι μόνιμα. Επιπλέον, φαίνεται ότι η ανοσία που αποκτάται από τη σύλληψη του ιού και την ανάρρωση μπορεί να είναι βραχύβια.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η πανδημία COVID-19 είναι μια συνεχιζόμενη καταστροφή στην οποία οι καπιταλιστές στις περισσότερες χώρες δεν έχουν αποτελεσματική απάντηση. Η εξάλειψη ή η καταστολή επιτεύχθηκε σε λίγες μόνο χώρες. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει ενδεδειγμένο εμβόλιο και καμία εγγύηση ότι θα βρεθεί αρκετά αποτελεσματικό μεσοπρόθεσμα, πόσο μάλλον σύντομα. Επιπλέον, ακόμη και οι εγκληματικές πολιτικές που υποστηρίζει η σκληρή Δεξιά δεν θα λειτουργούσαν. Η συνθηκολόγηση με τον ιό δεν θα σώσει την καπιταλιστική οικονομία ακόμα και με το τίμημα του θανάτου των ηλικιωμένων και των αρρώστων. Αντίθετα, τα επαναλαμβανόμενα κύματα του ιού θα επιβάλλουν αυξημένη κακή υγεία και αναπηρία στο εργατικό δυναμικό. Εν τω μεταξύ, οι ορθολογικές προσπάθειες των ανθρώπων να αποτρέψουν τη μόλυνσή τους θα καταστρέψουν τις καταναλωτικές δαπάνες και θα στείλουν τις εθνικές οικονομίες στην ίδια ουρά που σκοπεύουν να αποτρέψουν οι πολιτικές της Δεξιάς.
Τι απαιτείται για να νικήσουμε τον ιό;
Το SARS-CoV-2 εξαπλώνεται κυρίως μέσω της στενής επαφής, οπότε έως ότου ο ιός κατασταλεί επαρκώς, πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε την επαφή μεταξύ ατόμων που δεν ζουν στο ίδιο νοικοκυριό. Σε αυτό το σημείο, μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω των τεστ σε δυνητικά μολυσμένα άτομα, της απομόνωσης και της ανίχνευσης των επαφών τους. Μέχρι τότε, όσο το δυνατόν περισσότερη οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα πρέπει να διεξάγεται εξ αποστάσεως ή να σταματά.
Υπό τον καπιταλισμό, αυτή η στρατηγική έχει καταστροφικές οικονομικές συνέπειες. Ο κύκλος εργασιών μειώνεται σε μαζική κλίμακα και συσσωρεύονται τεράστιες απώλειες. Η κανονική σχέση μεταξύ της βάσης των γεγονότων της παραγωγικής οικονομίας αγαθών και υπηρεσιών και της χρονικής βάσης της παρασιτικής οικονομίας του μισθώματος και των τόκων διασπάται. Οι κυβερνητικές αντιδράσεις για το καναλιζάρισμα της κρίσης αυξάνουν το δημόσιο χρέος σε πρωτοφανή επίπεδα που απειλούν τη φερεγγυότητα των κρατών. Έτσι, αντί να πληρώνουν όλους για να μείνουμε στο σπίτι και να μην διαδώσουμε τον ιό, οι περισσότερες κυβερνήσεις έλαβαν μισά μέτρα ή, αφού επέβαλαν κλείδωμα, άνοιξαν την οικονομία προτού νικηθεί ο ιός.
Μια ελευθεριακή κομμουνιστική κοινωνία δεν θα είχε τέτοια αντικρουόμενα κίνητρα. Χωρίς το κίνητρο του κέρδους, η παραγωγή μη απαραίτητων αγαθών και υπηρεσιών θα μπορούσε να σταματήσει, ενώ όλοι οι απαραίτητοι πόροι θα μπορούσαν να διατεθούν εκ νέου για την υποστήριξη του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Οι περιορισμοί φυσικής απόστασης θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στη λαϊκή βάση με τη βοήθεια των συμβουλών των εμπειρογνωμόνων και να έχουν μεγαλύτερη κοινωνική υφή, αναιρώντας την ανάγκη για αστυνομική επιβολή. Και, το σημαντικότερο, θα μπορούσε να δοθεί κάθε κατάλληλη κοινωνική υποστήριξη για να απαλύνει τις δυσκολίες απομόνωσης.
Το παρόν καθήκον
Για να νικηθεί αυτή η πανδημία, η εργατική τάξη χρειάζεται ένα πρόγραμμα μάχης που να επιτίθεται στην εξουσία των καπιταλιστών που στέκεται εμπόδιο στο δρόμο μιας αποτελεσματικής κοινωνιοκής αντίδρασης στη δημόσια υγεία. Κατά συνέπεια, η Melbourne Anarchist Communist Group (Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα της Μελβούρνης) υποστηρίζει το ακόλουθο πρόγραμμα σε προηγμένες χώρες όπου ο ιός δεν έχει ακόμη κατασταλεί:
* Χωρίς ασφάλεια δεν πρέπει να υπάρχει εργασία. Κατάλληλη φυσική απόσταση σε όλους τους χώρους εργασίας, επαρκές προσωπικό, εξοπλισμός ατομικής προστασίας και εκπαίδευση, κλείσιμο μη ουσιαστικών βιομηχανιών όπου η φυσική απόσταση είναι αδύνατη.
* Βιώσιμο εισόδημα για όλους. Πλήρης αμοιβή για όλους τους αδειούχους εργαζόμενους, άδεια πανδημίας για όλους, όσο χρονο χρειάζεται, όσο συχνά χρειάζεται, επιδόματα ανεργίας στον ελάχιστο μισθό όπου δεν το ξεπερνούν ήδη.
* Ασφάλεια στέγασης. Ακύρωση ενοικίωνκαι στεγαστικών δανείων καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας,βκαμία έξωση, στέγαση των αστέγων.
* Δωρεάν και επαρκής υγειονομική περίθαλψη για όλους.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να αγωνιστούν γι’ αυτό το πρόγραμμα στο χώρο εργασίας τους. Χρειάζεται να συγκροτηθούν επιτροπές υγείας και ασφάλειας στη βάση οι οοίες να συνδεθούν μεταξύ τους. Πρέπει να αρνούνται τις μη ασφαλείς συνθήκες και, όπου είναι δυνατόν, να επιβάλλουν άμεσα κατάλληλα μέτρα υγείας και ασφάλειας. Επίσης, πρέπει να αντιμετωπίσουν τους επίσημους και αξιωματούχους των συνδικάτων με το δίλημμα: ή να υποστηρίξουν τον αγώνα ή να κάνουν στην άκρη.
Ο αγώνας που υποστηρίζουμε θα αποκαλύψει σε εκατομμύρια πώς ο καπιταλισμός και οι ανθρώπινες ανάγκες είναι έννοιες εκ διαμέτρου αντιθετες. Θα δώσει ώθηση στην εξουσία εκείνη που θα μπορούσε να κάνει κάτι γι 'αυτό. Μπορεί να είναι η αρχή ενός επαναστατικού κινήματος.
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΙΟ! ΟΧΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΟΧΙ ΕΡΓΑΣΙΑ!
Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 31/10/2020 στο δελτίο της Melbourne Anarchist Communist Group “The Anvil” Vol 9 No 5, published on 31/10/2020. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
https://melbacg.wordpress.com/the-anvil/
