…ΤΖΙΝΟ (ένας εργάτης): Άκουσα ότι συζητάτε για τα κοινωνικά ζητήματα τα βράδια και ήρθα να κάνω, με την άδειά σας κύριοι, μια ερώτηση στον φίλο μου τον Τζόρτζιο. Πες μου, είναι αλήθεια ότι εσείς σι αναρχικοί Θέλετε να καταργήσετε την αστυνομία;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Φυσικά. Γιατί, δεν συμφωνείς; Από πότε έγινες φίλος της αστυνομίας και των καραμπινιέρων;
ΤΖΙΝΟ: Δεν είμαι φίλος τους και το ξέρεις. Όμως δεν είμαι και φίλος των δολοφόνων και των κλεφτών, και Θα ήθελα η περιουσία μου και η ζωή μου να προστατεύονται ..και μάλιστα καλά.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Και ποιος θα σε προστατεύσει από τους προστάτες; Νομίζεις ότι αναίτια σι άνθρωποι γίνονται κλέφτες και δολοφόνοι; Νομίζεις ότι ο καλύτερος τρόπος για να είμαστε ασφαλείς είναι να βάλουμε πάνω απ’ το κεφάλι μας μια συμμορία, η οποία, με την πρόφαση ότι μας προστατεύει. θα μας καταπιέζει, Θα μας εκβιάζει και θα κάνει χίλιες φορές μεγαλύτερο κακό από όσο όλοι οι κλέφτες και οι δολοφόνοι μαζί; Δεν Θα ήταν καλύτερα να εξαλείψουμε τις αιτίες του κακού έτσι ώστε όλοι να μπορούν να ζουν καλά, χωρίς ν’ αρπάζουν την μπουκιά απ’ το στόμα του συνανθρώπου τους, και όλοι να μπορούν να μορφώνονται και να αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους, αποβάλλοντας από την καρδιά τους τα φθοροποιά πάθη της ζήλιας, του μίσους και της εκδίκησης;
ΤΖΙΝΟ: Μα τι λες! Οι άνθρωποι είναι κακοί εκ φύσεως, κι ον δεν υπήρχαν νόμοι, δικαστές, στρατιώτες κι αστυνομικοί να μας συγκρατούν, Θα κατασπαράζαμε ο ένας τον άλλον σαν πεινασμένοι λύκοι.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Αν είναι έτσι όπως τα λες, θα υπήρχε ένας ακόμη λόγος για να μην δώσουμε σε κανέναν την εξουσία να κυβερνά και να ορίζει την ελευθερία των άλλων. Αναγκασμένος να μάχεται εναντίον όλων, κάθε άνθρωπος με συνηθισμένη δύναμη Θα διέτρεχε τον ίδιο κίνδυνο σ’ αυτήν την μάχη και θα μπορούσε να είναι είτε χαμένος, είτε κερδισμένος. Θα ήμαστε άγριοι, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την σχετική ελευθερία της ζούγκλας και τα άγρια ένστικτα των θηρίων. Αν όμως δίναμε εκουσίως σε ορισμένους το δικαίωμα και την εξουσία να επιβάλουν την θέλησή τους, τότε, αφού για σένα το γεγονός και μόνο ότι είμαστε άνθρωποι μάς ωθεί στον αλληλοσπαραγμό, Θα ήταν σαν να δεχόμαστε από μόνοι μας την σκλαβιά και την φτώχεια. Όμως αυταπατάσαι, καλέ μου φίλε. Η ανθρωπότητα είναι καλή ή κακή ανάλογα με τις συνθήκες. Αυτό που είναι κοινό στα ανθρώπινα όντα είναι το ένστικτό της αυτοσυντήρησης και η επιθυμία για ευημερία και πλήρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους. Αν για να ζεις καλά θα έπρεπε να κακομεταχειρίζεσαι τους άλλους, ελάχιστοι μόνο Θα είχαν το απαραίτητο σθένος να αντισταθούν στον πειρασμό. Αν βάλεις όμως τους ανθρώπους να ζήσουν σε μια κοινωνία μαζί με τους συνανθρώπους τους με συνθήκες ευνοϊκές για την ευημερία και την ανάπτυξή τους, θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια για να είναι κακοί, όπως ακριβώς σήμερα απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να είναι καλοί
ΤΖΙΝΟ: Εντάξει, ίσως και να είναι όπως τα λες. Εν τω μεταξύ όμως, καθώς αναμένουμε την κοινωνική αλλαγή, η αστυνομία αποτρέπει την διάπραξη εγκλημάτων.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Την αποτρέπει;...
ΤΖΙΝΟ: Εννοώ ότι αποτρέπει μεγάλο αριθμό εγκλημάτων και οδηγεί ενώπιον της δικαιοσύνης τους δράστες όσων εγκλημάτων δεν μπόρεσε να αποτρέψει.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Ούτε αυτό αληθεύει. Η ύπαρξη της αστυνομίας δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου τον αριθμό και την βαρύτητα των εγκλημάτων. Στην πραγματικότητα, όσο κι αν αναμορφωθεί η οργάνωση της δικαστικής εξουσίας, της αστυνομίας και των φυλακών, ή αυξομειωθεί ο αριθμός των αστυνομικών, αν οι οικονομικές και ηθικές συνθήκες των ανθρώπων παραμένουν αμετάβλητες, η εγκληματικότητα θα παραμείνει λίγο-πολύ σταθερή. Απ’ την άλλη, αρκεί η ελάχιστη αλλαγή των σχέσεων μεταξύ των ιδιοκτητών και των εργαζομένων, ή μια αλλαγή στην τιμή των σιτηρών ή των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, ή μια κρίση που Θα αφήσει τους εργαζόμενους άνεργους, ή η εξάπλωση των ιδεών μας που ανοίγουν νέους ορίζοντες στους ανθρώπους, κάνοντάς τους να χαμογελούν με ανανεωμένη ελπίδα, για να σημειωθεί αμέσως μια αύξηση ή μείωση του αριθμού των εγκλημάτων. Η αστυνομία, είναι αλήθεια, στέλνει τους παραβατικούς στην φυλακή -όταν καταφέρνει να τους συλλάβει. Αυτό όμως, εφ’ όσον δεν αποτρέπει την διάπραξη νέων εγκλημάτων, είναι ένα κακό που προστίθεται σε ένα άλλο κακό, μια ακόμη περιττή συμφορά για την ανθρωπότητα. Ακόμα όμως κι αν η αστυνομία κατορθώνει να αποτρέψει κάποια εγκλήματα, αυτό σίγουρα δεν φτάνει για να αντισταθμίσει τα εγκλήματα που η ίδια προκαλεί και τις ταλαιπωρίες που υφίσταται ο λαός εξ αιτίας της. Η Ίδια η λειτουργία που επιτελούν, καθιστά τους αστυνομικούς ύποπτους στα μάτια όλου του λαού και τους φέρνει σε σύγκρουση μαζί του. Τους κάνει ανθρωποκυνηγούς και τους οδηγεί στην φιλοδοξία να εξιχνιάσουν κάποιες «βαρύγδουπες» υποθέσεις εγκλημάτων, ενώ τους δημιουργεί μια ιδιαίτερη νοοτροπία που πολύ συχνά τους κάνει να αναπτύξουν κάποια σαφώς αντικοινωνικά αισθήματα. Δεν είναι σπάνια η περίπτωση κάποιου αξιωματικού της αστυνομίας που, ενώ Θα έπρεπε να αποτρέψει ή να εξιχνιάσει ένα έγκλημα, άντ’ αυτού το προκαλεί ή το επινοεί, για να προωθήσει την καριέρα του ή απλώς για να Θεωρηθεί σπουδαίος ή απαραίτητος.
ΤΖΙΝΟ: Μα τότε οι αστυνομικοί Θα ήταν ίδιοι με τους εγκληματίες! Αυτό συμβαίνει καμιά φορά, κυρίως επειδή οι αστυνομικοί δεν στρατολογούνται πάντα από τα καλύτερα τμήματα του πληθυσμού, αλλά γενικώς.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Γενικώς το περιβάλλον ασκεί μια αδυσώπητη επίδραση στον άνθρωπο, και η επαγγελματική διαστροφή πλήττει ακόμα κι εκείνους που επιζητούν την βελτίωση των πραγμάτων. Για πες μου όμως: τι μπορεί να προκύψει ή να γεννηθεί από την ηθική εκείνων που είναι υποχρεωμένοι ως εκ του μισθού τους να διώκουν, να συλλαμβάνουν και να βασανίζουν οποιονδήποτε τους υποδεικνύουν οι ανώτεροί τους, χωρίς να νοιάζονται αν αυτός είναι αθώος ή ένοχος -ένας άγγελος ή ένας εγκληματίας;
ΤΖΙΝΟ: Ναι... αλλά...
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Επίτρεψε μου να πω κάποια πράγματα για την καρδιά του ζητήματος. Δηλαδή για τα λεγόμενα αδικήματα, τα οποία η αστυνομία αναλαμβάνει να περιορίσει ή να αποτρέψει. Ασφαλώς, ανάμεσα στις πράξεις που τιμωρεί ο νόμος υπάρχουν κι εκείνες που είναι —και πάντα Θα είναι— κακές. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις που οφείλονται στην κτηνωδία και στην απόγνωση, στις οποίες οδηγεί τους ανθρώπους η φτώχεια. Γενικώς, πάντως,, οι πράξεις που τιμωρούνται είναι εκείνες που Θίγουν τα προνόμια της ανώτερης τάξης κι εκείνες που εμποδίζουν την κυβέρνηση από την άσκηση της εξουσίας της. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, η αστυνομία χρησιμεύει στο να προστατεύει. αποτελεσματικά ή μη, όχι την κοινωνία ως σύνολο, αλλά την ανώτερη τάξη, και να κρατά τους ανθρώπους υποταγμένους.
Μίλησες για κλέφτες. Υπάρχει μεγαλύτερος κλέφτης από τους ιδιοκτήτες που πλουτίζουν κλέβοντας το προϊόν της δουλειάς των εργαζομένων; Μίλησες για δολοφόνους. Ποιος είναι μεγαλύτερος δολοφόνος από τους καπιταλιστές, οι οποίοι, μη απαρνούμενοι το προνόμιό τους να εξουσιάζουν και να ζουν χωρίς να εργάζονται, είναι η αιτία των φρικτών στερήσεων και του πρόωρου θανάτου εκατομμυρίων εργατών, για να μην μιλήσουμε για τις εκατόμβες των παιδιών; Αυτοί οι κλέφτες κι οι δολοφόνοι, πολύ πιο ένοχοι και πολύ πιο επικίνδυνοι από εκείνους τους φουκαράδες που εξωθούνται στο έγκλημα από τις άθλιες συνθήκες ζωής τους, δεν απασχολούν διόλου την αστυνομία. Ακριβώς το αντίθετο!...
ΤΖΙΝΟ: Εν ολίγοις, πιστεύεις ότι, όταν πραγματοποιηθεί η επανάσταση, η ανθρωπότητα Θα γίνει ως δια μαγείας μια κοινωνία αγγέλων. Ο καθένας Θα σέβεται τα δικαιώματα του άλλου, Θα εύχεται το καλύτερο για τον συνάνθρωπό του και Θα τον στηρίζει. Δεν Θα υπάρχουν πια το μίσος και η ζήλια .. .αλλά ένας επίγειος παράδεισος. Μα τι ανοησίες είναι αυτές;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Κάθε άλλο! Δεν υποστηρίζω ότι η ηθική αλλαγή θα επέλθει ξαφνικά, ως δια μαγείας. Φυσικά μια μεγάλη, μια τεράστια αλλαγή θα συμβεί λόγω του απλού γεγονότος ότι το ψωμί Θα είναι εξασφαλισμένο και η ελευθερία Θα έχει κατακτηθεί. Όμως όλα τα φθοροποιά πάθη, που έχουν καλλιεργηθεί μέσα μας από την τόσο μακροχρόνια επίδραση της σκλαβιάς και του αλληλοσπαραγμού, δεν θα εξαφανιστσύν αμέσως. Θα ψ να υπάρχουν για μια μεγάλη περίοδο εκείνοι που Θα ενδίδουν στον πειρασμό να επιβάλουν την θέλησή τους σε άλλους με την βία, που Θα θέλουν να εκμεταλλευτούν ευνοϊκές περιστάσεις για να αποκτήσουν προνόμια, που Θα νιώθουν μια αποστροφή για την εργασία εξ αιτίας των συνθηκών σκλαβιάς στις οποίες αναγκάζονται σήμερα να εργάζονται, και πάει λέγοντας.
ΤΖΙΝΟ: Επομένως, ακόμα και μετά την επανάσταση Θα πρέπει να προστατευόμαστε από τους εγκληματίες;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Πολύ πιθανό. Αρκεί αυτοί που Θα Θεωρούνται τότε εγκληματίες να μην είναι εκείνοι που προτιμούν να ξεσηκωθούν παρά να πεθάνουν από την πείνα, ούτε βέβαια εκείνοι που αντιμάχονται την σημερινή κοινωνική οργάνωση και επιθυμούν να την αντικαταστήσουν με μια καλύτερη, αλλά εκείνοι που βλάπτουν τους άλλους κι εκείνοι που καταπατούν την προσωπική αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την ευημερία των άλλων.
ΤΖΙΝΟ: Εντάξει Άρα, πάντοτε Θα χρειάζεται μια αστυνομική δύναμη.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Όχι, σε Καμία περίπτωση. Θα ήταν στ’ αλήθεια μεγάλη ανοησία προκειμένου να προστατευτούμε από λίγους βίαιους, λίγους άεργους και κάποιους διεφθαρμένους ανθρώπους, να ιδρύσουμε μια σχολή αεργίας και βίας, και να οργανώσουμε ένα σώμα από μαχαιροβγάλτες που Θα εθιστούν να Θεωρούν τους πολίτες επικίνδυνους και Θα κάνουν το ανθρωποκυνηγητό κύρια και μοναδική τους απασχόληση.
ΤΖΙΝΟ: Και τι Θα κάνουμε τότε;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Θα προστατέψουμε οι ίδιοι τους εαυτού; μας.
ΤΖΙΝΟ: Και νομίζεις ότι αυτό είναι εφικτό;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Όχι μόνο νομίζω ότι είναι εφικτό να αυτοπροστατεύονται σι άνθρωποι χωρίς να αναθέτουν σε κανέναν την ειδική αποστολή της υπεράσπισης της κοινωνίας, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτή είναι η μόνη αποτελεσματική μέθοδος. Πες μου Τώρα: αν αύριο έρθει σε σένα κάποιος καταζητούμενος από την αστυνομία, Θα τον καταδώσεις;
ΤΖΙΝΟ: Τι; Είσαι τρελός; Δεν Θα το έκανα ακόμα κι αν ήταν ο χειρότερος δολοφόνος. Για τι με περνάς, για μπάτσο;
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Α, έτσι! Η δουλειά του αστυνομικού πρέπει να είναι άθλια, εφ’ όσον όποιος διαθέτει αυτοσεβασμό αισθάνεται ντροπή όταν την αναλαμβάνει, ακόμα κι αν την Θεωρεί χρήσιμη και απαραίτητη για την κοινωνία. Τώρα. πες μου και κάτι άλλο: αν συναντούσες έναν πάσχοντα από μια μολυσματική ασθένεια ή κάποιον επικίνδυνο ψυχοπαθή, Θα τον πήγαινες στο νοσοκομείο;
ΤΖΙΝΟ: Φυσικά.
ΤΖΌΡΤΖΙΟ: Ακόμα και με την βία;
ΤΖΙΝΟ: Ναι. Το καταλαβαίνεις... Αν τους άφηνα ελεύθερους Θα μπορούσαν να βλάψουν πολύ κόσμο!
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Εξήγησέ μου λοιπόν γιατί δεν θα κατέδιδες με τίποτα έναν δολοφόνο, την στιγμή που θα πήγαινες ακόμη και με την βία στο νοσοκομείο έναν ψυχοπαθή ή έναν πάσχοντα από λοιμώδη νόσο;
ΤΖΙΝΟ: Λοιπόν, πρώτα απ’ όλα Θεωρώ απεχθές το να είναι κάποιος αστυνομικός, ενώ τιμητικό και ανθρωπιστικό το να θεραπεύει άρρωστους ανθρώπους.
ΤΖΌΡΤΖΙΟ: ‘Ήδη λοιπόν μπορείς να αντιληφθείς ότι η πρώτη συνέπεια της ύπαρξης αστυνομίας είναι να κάνει τους πολίτες να νίπτουν τας χείρας τους όσον αφορά την κοινωνική άμυνα. και, στην πραγματικότητα, να τους κάνει να παίρνουν το μέρος εκείνων που, δικαίως ή αδίκως, αυτή καταδιώκει.
ΤΖΙΝΟ: Επίσης, όταν πηγαίνω κάποιον στο νοσοκομείο ξέρω ότι τον αφήνω στα χέρια των γιατρών, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τον θεραπεύσουν, έτσι ώστε, όταν Θα πάρει εξιτήριο να μην αποτελεί πλέον απειλή για τους άλλους. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεν μπορούν να τον θεραπεύσουν, θα προσπαθήσουν να απαλύνουν τον πόνο του και ποτέ δεν θα τον υποβάλουν σε οδυνηρότερη θεραπεία, πλην της αυστηρά απαραίτητης. Αν οι γιατροί δεν έκαναν το καθήκον τους, θα τους ανάγκαζε να το κάνουν ο λαός, διότι είναι κοινός τόπος ότι οι άνθρωποι νοσηλεύονται στα νοσοκομεία για να θεραπευτούν και όχι για να βασανίζονται.
Αντιθέτως, όταν κάποιος παραδώσει έναν άνθρωπο στους αστυνομικούς, αυτοί από φιλοδοξία Θα προσπαθήσουν να τον ενοχοποιήσουν, ενδιαφερόμενοι ελάχιστα για το αν είναι αθώος ή ένοχος. ‘Ύστερα θα τον ρίξουν στην φυλακή, όπου, αντί να προσπαθήσουν να τον βελτιώσουν φροντίζοντάς τον στοργικά, θα κάνουν τα πάντα για να υποφέρει, εξαγριώνοντάς τον ακόμη περισσότερο. Κατόπιν Θα τον αφήσουν ελεύθερο και αυτός θα γίνει ακόμη πιο επικίνδυνος για την κοινωνία απ’ όσο ήταν προτού περάσει τις πύλες της φυλακής. Αυτό όμως θα μπορούσε να αλλάξει μέσω μιας ριζικής μεταρρύθμισης.
ΤΖΟΡΤΖΙΟ: Φίλε μου, για να μεταρρυθμίσουμε ή να καταστρέψουμε έναν θεσμό, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αποφύγουμε είναι το να ιδρύσουμε έναν μηχανισμό που θα έχει συμφέρον να τον διατηρήσει.
Η αστυνομία —και ό,τι λέω για την αστυνομία ισχύει και για τους δικαστές- εκπληρώνοντας την αποστολή της να στέλνει ανθρώπους στην φυλακή και να τους χτυπά με κάθε ευκαιρία, θα καταλήγει πάντα να θεωρεί τον εαυτό της αντίπαλο του λαού. Καταδιώκει μανιωδώς τους πραγματικούς ή υποτιθέμενους παραβατικούς, με το ίδιο πάθος όπως ο κυνηγός το θήραμα, αλλά συγχρόνως έχει συμφέρον να υπάρχουν περισσότεροι παραβατικοί, διότι αποτελούν τον λόγο ύπαρξής της, ενώ, όσο περισσότεροι και πιο επικίνδυνοι γίνονται, τόσο αυξάνεται η δύναμη και η κοινωνική σημασία της αστυνομίας! Για να αντιμετωπιστεί το έγκλημα ορθολογικά, για να αναζητηθούν οι αιτίες του και να γίνει πραγματικά ό,τι είναι δυνατόν για την εξάλειψή του, είναι απαραίτητο αυτό το έργο να ανατεθεί σε εκείνους που είναι εκτεθειμένοι σε αυτό και υφίστανται τις συνέπειές του —μ άλλα λόγια σε όλο τον λαό κι όχι σ’ εκείνους για τους οποίους η ύπαρξη του εγκλήματος είναι πηγή δύναμης και κέρδους.
ΤΖΙΝΟ: Ίσως και να έχεις δίκιο. Θα τα ξαναπούμε…
Εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
