Το WorkersSolidarityMovement (WSM - Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) είναι μια οργάνωση η οποία συγκεντρώνει αναρχικούς της εργατικής τάξης με στόχο να μεγιστοποιήσει την επίδραση στην κοινωνία των αναρχικών ιδεών.
Εργαζόμενοι συλλογικά ως αναρχικοί, μπορούμε να συνδυάσουμε τις εμπειρίες πολλών και διαφορετικών ανθρώπων. Είμαστε ικανοί να παράγουμε και διακινήσουμε σημαντική ποσότητα αναρχικής φιλολογίας σε συνεχή βάση. Πάνω από 6.000 αντίτυπα του δελτίου μας «WorkersSolidarity» («Εργατική Αλληλεγγύη») διακινούνται. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά συζητάμε και αποφασίζουμε συλλογικά σε ποιες πολιτικές μας δραστηριότητες θα δώσουμε προτεραιότητα. Σημαίνει, επίσης, ότι κάποια μέλη μας μπορεί και να απέχουν από μερικές δραστηριότητες όταν είναι «πνιγμένοι» με χίλια-δύο άλλα, αλλά ότι βρίσκονται πάντα σε επαφή και συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Το WSM πιστεύει ότι τα μέλη του πρέπει να συνυπάρχουν μέσω μιας υψηλού επιπέδου (μάξιμουμ) συμφωνίας ώστε η οργάνωση να είναι αποτελεσματική. Το σπουδαιότερο, πιστεύουμε ο αναρχισμός μας πρέπει να εξωτερικεύεται, να στρέφεται προς την κοινωνία κατευθείαν κι αυτό επειδή βλέπουμε ότι η επανάσταση θα έρθει από την εργατική τάξη και όχι από οποιαδήποτε πολιτική ελίτ, ένοπλη ή εκλεγμένη.
Οι επιμέρους αγώνες είναι ζωτικοί, επειδή με αυτούς μπορούμε να υποστηρίζουμε τα ήδη κεκτημένα στάνταρτ της ζωής μας, δίνοντας, ταυτόχρονα, ώθηση σε περαιτέρω αγώνες εναντίον του συστήματος. Με αυτό στο μυαλό, επιδιώκουμε στην άμεση συμμετοχή μας στους ταξικούς αγώνες, αλλά είμαστε ξεκάθαροι στο ότι δεν το κάνουμε αυτό μόνο ως ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά επίσης και ως αναρχικοί.
Στοχεύουμε στο να ενθαρρύνουμε τις άμεσες δημοκρατικές μεθόδους δράσης στους αγώνες αυτούς καθώς και το να είμαστε τίμιοι όσον αφορά τον περιορισμένο χαρακτήρα των αγώνων αυτών. Ένα καλό παράδειγμα ήταν όταν πρόσφατα στην Ιρλανδία πετύχαμε να αποτρέψουμε τη χρήση της αεροπορικής βάσης Shannon από τις ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ, ήταν όμως αναποτελεσματικό ως προς το ζήτημα της ανατροπής του ιμπεριαλισμού. Για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης στην Ιρλανδία και στις άλλες χώρες πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή περισσότερο θεμελιώδεις αλλαγές.
Οι αναρχικές ιδέες δεν πρόκειται να διαδοθούν με μαγικό τρόπο, εδικά με δεδομένη τη μαζική αντίθεση (ή αντιπολίτευση) στο κράτος και τους πλούσιους. Θέλουμε να δούμε αναρχικούς σε κάθε δρόμο και εργασιακό χώρο στην Ιρλανδία, αναρχικούς που να συμμετέχουν με τη γειτονιά τους σε τοπικούς αγώνες, αναρχικούς που να συμμετέχουν στους εργατικούς αγώνες ενάντια στ’ αφεντικά. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε πιο πολύ κόσμο στις γραμμές μας, αρκετό κόσμο, για να οργανωθούμε και να συμμετέχουμε ως αναρχικοί στον ήδη διεξαγόμενο ταξικό πόλεμο. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να ενωθούμε με το WSM, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η οργάνωση είναι απαραίτητη εάν θέλουμε οι ιδέες μας να έχουν επίδραση.
* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο δελτίο «Workers Solidarity» Νο 92 και αναδημοσιεύτηκε στο A-Infos και στο Anarkismo.net. Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 9/7/2006.
