Στις 14 Ιουλίου 2000, η Isabel Coe - βετεράνος και πρεσβύτερη της Σκηνής Πρεσβείας στην Canberra - ίδρυσε ένα παρακλάδι της πρεσβείας στο πάρκο Victoria, κοντά στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Στόχος η ενημέρωση των επισκεπτών και των μέσων ενημέρωσης κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων σχετικά με την καταστολή των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων από τις παλιότερες και τις νυν κυβερνήσεις της Βρετανικής Αποικίας. Η άδεια για την εγκατάσταση της Πρεσβείας στο πάρκο δόθηκε από τους παραδοσιακούς φύλακες της περιοχής, το λαό των Eora.
Στις 25 Ιουλίου, το Δημοτικό Συμβούλιο του Νότιου Σίδνεϊ έστειλε γράμμα στην Πρεσβεία ισχυριζόμενο ότι κατέχουν παράνομα το πάρκο και ζήτησε να συμφωνήσουν με τους όρους του Συμβουλίου αν θέλουν να παραμείνουν στο χώρο του πάρκου. Μερικοί από αυτούς ήταν να κλειστεί η ιερή φωτιά σε κουτί και να μένουν μόνο 4 μέλη της Πρεσβείας τις νυχτερινές ώρες. Οι όροι δεν έγιναν δεκτοί.
Τον Αύγουστο, η αστυνομία απείλησε και πάλι να εκκενωθεί ο χώρος του πάρκου. Τελικά στις 23 Αυγούστου δόθηκε η άδεια παραμονής, ύστερα από διαπραγματεύσεις. Από τις 14 Σεπτεμβρίου ως την 1 Οκτωβρίου γινόταν γιορτή για την Αυτονομία, προκειμένου να λήξει ο 7ΐόλεμος γενοκτονίας, να αναγνωριστεί και να εορτασθεί η αυτονομία των Αμπορίτζιναλ και να ξεκινήσει η ειρηνική διαδικασία για Συνθήκη. Ουσιαστικά πρόκειται για συμμετοχή του κοινού στην τελετουργία της Ιερής Φωτιάς για την Ειρήνη και την Δικαιοσύνη. Η πρεσβεία στο πάρκο έληξε με την τελετουργία κλεισίματος στις 7 και 8 Οκτωβρίου.
Οι Arabunna και άλλες αυτόχθονες φυλές της περιοχής κοντά στη Λίμνη Eyre κατά την πρώτη τους συνάντηση με τους κτηνοτρόφους αποίκους, αντιστάθηκαν σθεναρά. Αργότερα, δούλεψαν στην κτηνοτροφική βιομηχανία, αλλά όταν η οικονομία της έγινε λιγότερο επικερδής, έμειναν άνεργοι. Έτσι οι Arabunna μετακινήθηακν σε άλλες περιοχές, όπως στη δυτική QLD και στη Νέα Νότια Ουαλία. Ένας μεγάλος αριθμός Arabunna εγκαταστάθηκε στην ιεραποστολή Colebrook στο Quorn και πολλοί έμειναν κοντά στην παραδοσιακή τους γη στο Port Augusta και στην Adelaide.
Οι Arabunna αγωνίζονται για την αναγνώριση των παραδοσιακών δικαιωμάτων στη γη τους για να διατηρήσουν και να αναγεννήσουν τον πολιτισμό τους και ενεργά πραγματοποιούν καμπάνια ενάντια στις μεταλλευτικές δραστηριότητες στην περιοχή της Λίμνης Eyre και στον προτεινόμενο σκουπιδότοπο στη Billa Kalina. Περισσότερα στη σελίδα…
Η Kupa Piti Kungka Tjuta είναι μία ομάδα πρεσβύτερων γυναικών από τις φυλές Yankunytjatjara, Antikirinya, Kokatha και Arabunna που αγωνίζονται κατά του προτεινόμενου ραδιενεργού σκουπιδότοπου στη Billa Kalina, στη Λίμνη Eyre. Η Κοινοπολιτεία θεωρεί τη γη τους άχρηστη, καθώς πρόκειται για έρημο. Οι γυναίκες όμως γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτή τη γη και είναι η πατρίδα τους, όπου θέλουν να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους και οι επόμενες γενιές.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΟΡΙΤΖΙΝΑΛ
Οι Adnvamathanha αγωνίζονται για να σταματήσουν όλες οι δραστηριότητες εξόρυξης ουρανίου στο ορυχείο Beverley, που βρίσκεται στην παραδοσιακή γη τους. Καλούν ανοιχτά όλο τον κόσμο να τους συμπαρασταθεί. Το Μάιο του 2000, η αστυνομία της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας - υπερασπιζόμενη την εγκληματική μεταλλευτική εταιρεία Heathgate Resources - χρησιμοποίησε βία και σπρέυ για να διαλύσει την ειρηνική διαμαρτυρία 100 διαδηλωτών, που διεκδικούν την ιερή γη Urdlurunha-Vitana, στο ορυχείο Beverley.
Η αστυνομία...
Στις φωτογραφίες δημοσιεύονται εικόνες από ένα λαϊκό συλλαλητήριο κατά της έλλειψης… ζωής, που οργανώθηκε τον Μάη του 1913, από το Κέντρο Κοινωνικών Σπουδών, στο Largo da Carioca, του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην εκδήλωση απευθύνθηκαν αρκετοί ομιλητές, συμπεριλαμβανομένων των João Goncalves da Silva, Candido Costa και Orlando Correa Lopes. Κατά τη διάρκεια των ομιλιών αυτών, οι περισσότεροι από τους ομιλητές δήλωσαν πολιτικά ως αναρχικοί, οπότε εξ ου και ο τίτλος της εφημερίδας: «Ο αναρχισμός ήδη κηρύσσεται στη Δημόσια Πλατεία».
Στην ομιλία του, ο Orlando Correa Lopes, ισχυρίστηκε: «Η Δημοκρατία της Βραζιλίας, ένα μοντέλο δημοκρατικού φιλελευθερισμού -αυτό φαίνεται ότι είναι- ένας...
Ο συγγραφέας του βιβλίου "Pre-Anarchy" (που εκδόθηκε αρχικά τον Ιούνη του 1932) ίσως είχε επηρεαστεί από την "Οργανωτική Πλατφόρμα των Ελευθεριακών Κομμουνιστών" (που κυκλοφόρησε τον Ιούνη του1926).
Στο εν λόγω βιβλίο ο συγγραφέας γράφει ανάμεσα στα άλλα: “Για πολλά χρόνια εμείς οι αναρχικοί, για τους οποίους η αναρχία είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να κατακτηθεί, νιώθουμε την ανάγκη για ένα πρακτικό πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί στην επόμενη επανάσταση (...) Ζητάω τη γνώμη των συντρόφων μου, παρακολούθησα με αγωνία τη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018