Το 1839, το «La Amistad», ένα ισπανικό σκάφος που συμμετείχε στο εμπόριο σκλάβων, μετέφερε 53 αιχμαλώτους από την Σιέρα Λεόνε, όταν ξέσπασε μια εξέγερση. Η εξέγερση άρχισε στην Κούβα, κατά τη διάρκεια της επιβίβασης στο σκάφος των αιχμαλώτων σκλάβων, οι οποίοι θα κατευθύνονταν σε μια αγορά σκλάβων στη Νότια Αμερική.
Το «La Amistad» έπλεε στην Καραϊβική Θάλασσα όταν ο Singbe, ένας 25χρονος Αφρικανός – ο οποίος πήρε αργότερα το ισπανικό όνομα Joseph Cinque – κατάφερε να ελευθερωθεί ο ίδιος και στη συνέχεια να ελευθερώσει και τους άλλους αιχμαλώτους από τις αλυσίδες τους. Έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι εξεγερμένοι πήγαν στη γέφυρα και σκότωσαν τον καπετάνιο και το μάγειρά του. Δύο άλλα μέλη του πληρώματος σώθηκαν και διατάχθηκαν από τον Cinque να κατευθύνουν το σκάφος πίσω στην πατρίδα τους την Σιέρα Λεόνε. Αλλά αντί το πλοίο να κατευθυνθεί προς την Αφρική, οδηγήθηκε στις ακτές του νησιού Montauk. Στο νησί αυτό, αγκυροβόλησε για να προμηθευτεί τρόφιμα και νερό, αλλά έγινε αντιληπτό από το αμερικανικό σκάφος «U.S.S. Ουάσιγκτον». Ο Αμερικανός καπετάνιος διέταξε το «La Amistad» να το ακολουθήσει και να αγκυροβολήσει στο Νέο Λονδίνο (NewLondon) του Κοννέκτικατ. Η Νέα Υόρκη παρακάμφθηκε ως προορισμός λόγω του ότι το εμπόριο σκλάβων ήταν παράνομο στην Πολιτεία αυτή. Η Πολιτεία του Κοννέκτικατ δεν είχε ακόμα καταργήσει την είσοδο και το εμπόριο σκλάβων εκείνη την περίοδο και έτσι οι 53 φυλακίσθηκαν κατηγορούμενοι για «δολοφονία και ανταρσία».
Το γεγονός της εξέγερσης του «La Amistad» προκάλεσε την προσοχή αρκετών Αμερικανών όσον αφορά το εμπόριο σκλάβων. Οι abolitionists (αυτοί που εναντιώνονταν στην ύπαρξη σκλάβων) αναζητούσαν στοιχεία σκληρότητας και κερδοσκοπίας στο εμπόριο σκλάβων. Ήθελαν να καταργηθεί η σκλαβιά στην Αμερική. Ακολούθησε ένας νομικός αγώνας διάρκειας 18 μηνών και οι 53 μαύροι Αφρικανοί δεν φάνηκε να έχουν πιθανότητες απελευθέρωσής τους από τις φυλακές όπου κρατούνταν.
Οι Κουβανοί και η ισπανική κυβέρνηση προσπαθούσαν μέσω της διπλωματικής οδού να αναγκάσουν τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Martin Van Buren, να ξεπεράσει την τότε σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Ισπανίας και να στείλει τους «δολοφόνους Αφρικανούς» πίσω στο λιμάνι των σκλάβων στην Κούβα. Η τεχνική λεπτομέρεια ήταν ότι με βάση την ισπανική νομοθεσία, από το 1817 η Ισπανία είχε απαγορεύσει την εισαγωγή σκλάβων στα εδάφη της, συμπεριλαμβανομένης και της τότε αποικίας της Κούβας.
Ο Roger ShermanBaldwin, γενικός εισαγγελέας του Κοννέκτικατ, εξασφάλισε έναν μεταφραστή από τη γλώσσα Mende, τη γλώσσα των 53, ώστε να επιβοηθηθεί η καταγραφή του ταξιδιού του Cinque και των άλλων που αιχμαλωτίστηκαν στην Αφρική, επιβιβάστηκαν με τη βία σε πορτογαλικό σκάφος και στάλθηκαν στην Κούβα.
Τελικά, σε δίκη που έγινε οι 53 αθωώθηκαν καθώς το δικαστήριο αποφάσισε ότι αιχμαλωτίστηκαν παράνομα, ότι τα ταξιδιωτικά τους ντοκουμέντα κατασχέθηκαν και ότι δεν ήταν ποτέ ισπανόφωνοι Κουβανοί σκλάβοι, όπως ισχυρίζονταν οι Ισπανοί. Η απόφαση αυτή ευνόησε, φυσικά, τον Cinque και 35 από τους 53 Αφρικανούς Mende που επέζησαν από την όλη περιπέτεια.
Πριν αναχωρήσει από το Κοννέκτικατ, ο Cinque, μέσω διερμηνέα, μίλησε σε αρκετές συνελεύσεις των abolitionists.
Το 1841, οι επιζήσαντες Αφρικανοί επέστρεψαν στη Σιέρα Λεόνε.
* Το ιστορικό αυτό κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 69, Ιανουάριος 2005, του μηνιαίου δελτίου «Resistance» («Αντίσταση») της βρετανικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (AF – UK) από όπου μεταφράστηκε από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», στη Μελβούρνη, στις αρχές Ιανουαρίου 2005.
