Στις 26 Απρίλη 1905 γεννήθηκε στο Παρίσι ο αναρχικός Jean Vigo. Ο πατέρας του Eugène Bonaventure de Vigo, ήταν επίσης αναρχικός και διευθυντής της εφημερίδας “Le Bonnet Rouge”, και ήταν γνωστός ως Almereyda. Η έντονη πολιτική δραστηριότητα του Almereyda διακόπηκε το 1914 με τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή Fresnes. Το 1917 το πτώμα του βρέθηκε σε ένα κελί, στραγγαλισμένο με τα κορδόνια των παπουτσιών του. Ο Jean Vigo έμαθε τα οδυνηρά νέα του θανάτου του πατέρα του.
Η ελευθερία της σκέψης, η επιθυμία για αλλαγή, η ελπίδα σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, ήταν αυτά που χαρακτήριζαν το πνεύμα του Almereyda, ένας λόγος του να αισθάνεται ο Jean υπερήφανος γι’ αυτόν. Η πεποίθηση αυτή ήταν ένα από τα ισχυρά νήματα ενός δεσμού που δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει, ούτε καν στις ταινίες που άρχισε να κάνει ο Jean Vigo κατά τη διάρκεια της σύντομης κινηματογραφικής του δραστηριότητας. Οι ταινίες του ασχολούνται με όλα τα θέματα που ήταν πάντα αγαπητά στον αναρχικό κόσμο των παιδικών του και μετέπειτα χρόνων.
Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει τις ταινίες “A propos de Nice”, “Taris, roi de l ‘eau”, “Zéro de conducit”, “Evadé du bagne” και “L' Atalante”.
Πέθανε στις 5 Οκτώβρη 1934 σε ηλικία 29 ετών από φυματίωση.
Μεταξύ των σκηνοθετών που δήλωσαν ότι επηρεάστηκαν περισσότερο από τον Jean Vigo περιλαμβάνονται οι Luis Buñuel και François Truffaut. Ο τελευταίος έλεγε ότι “ήμουν αρκετά τυχερός που ανακάλυψα τις ταινίες του Jean Vigo ένα Σάββατο απόγευμα του 1946 σε έναν κινηματογράφο. Όταν μπήκα στην αίθουσα αγνοούσα ακόμη και το όνομα του Jean Vigo, αλλά ένιωσα θαυμασμό γι’ αυτόν από πολύ νωρίς, ακόμα και αν το όλο του έργο δεν ξεπερνά τα 200 λεπτά προβολής”.
*Πηγή: Walter Ranieri. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
