Ο Jaime Balius εκδότης της εφημερίδας «El Amigo de Pueblo» («Ο Φίλος του Λαού»), εφημερίδας της ομάδας «Los Amigos de Durruti» «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι») απαντά σε συκοφαντίες εναντίον του ότι ήταν μαρξιστής.
Δεν θα απαντήσω σε δυσφημιστικά σχόλια του είδους. Αλλά για κάτι που δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό είναι ότι έχει υφανθεί για το πρόσωπό μου ένας μύθος σχετικά με το μαρξισμό και πρέπει να θέσω κατ' ευθείαν το όλο θέμα.
Στη Fragua Social της Valencia έχει υποστηριχθεί ότι είμαι μαρξιστής. Αυτοί οι ισχυρισμοί από την Fragua Social έχουν ανακατασκευασθεί από άλλες παρόμοιες φήμες, ενώ έχει, επίσης, υποστηριχθεί ότι η ομάδα μας («Los Amigos de Durruti») είναι παρατρεχάμενη των μαρξιστών και των ομοίων τους.
Σε μια ολομέλεια αναρχικών ομάδων έπρεπε να δαγκώσω τα χείλια μου για να εμποδίσω τον εαυτό μου από το να απαντήσει σε έναν σύντροφο που υπενθύμισε στους παραβρισκόμενους ότι προήλθα από έναν ορισμένο πολιτικό χώρο. Και παραιτήθηκα επίσης από το να μην απαντήσω όταν άκουσα από το στόμα ενός άλλου προσώπου παρόντος στην ολομέλεια, ότι οδηγήθηκα από φθόνο.
Το ίδιο πράγμα ειπώθηκε για μένα και στην «Solidaridad Obrera» («Εργατική Αλληλεγγύη») πριν από καιρό. Δεν έδειξα καμία προσοχή. Αργότερα, με την ευκαιρία της εμφάνισης μιας εβδομαδιαίας έκδοσης από τον Ε. Carbo στην οποία βοήθησα ως συντάκτης, απευθύνθηκε η ίδια κατηγορία εναντίον μου. Και ακόμα, σε διάφορες περιπτώσεις έπρεπε να υπομείνω την ίδια περιγραφή που χρησιμοποιείται όσον αφορά το άτομό μου.
Επιτρέψτε μου να ρωτήσω τους συντρόφους που έχουν καταφύγει σ’ αυτή την κατηγορία γιατί με αποκαλούν μαρξιστή. Μπορεί, ενδεχομένως, να είμαι μαρξιστής επειδή είμαι ακλόνητος εχθρός των αστικών πολιτικών κομμάτων και του συνόλου των μηχανορραφιών με τις οποίες έχουν γεμίσει τις τσέπες τους, ενώ επικαλούνται την επανάσταση και ακόμα το κάνουν, ακόμα κι αν χείμαρροι αίματος χύνονται στα πεδία των μαχών; Με αποκαλούν μαρξιστή επειδή είμαι ενάντια στη συνεργασία και επειδή κατανοώ ότι η θέση μας πρέπει να είναι πηγή δύναμης εναντίον μόνο των εχθρών μας; Αποκαλούμαι μαρξιστής επειδή είμαι αρκετά ειλικρινής στο να γράψω και να φέρνω στη δημόσια προσοχή αυτά που άλλοι σύντροφοι τολμούν μόνο να λένε γύρω από το τραπέζι του καφενείου; Γιατί κρεμάσατε αυτήν την ετικέτα σε μένα; Είναι επειδή τον Μάη ενστερνίστηκα τη γραμμή που θα έπρεπε να πάρει η επανάσταση, συνεχίζοντας έως ότου εκμηδενιστεί εντελώς η Generalidad; Ή θα μπορούσε να είναι εξαιτίας της άποψής μου ότι το αίμα δεν πρέπει να χύνεται άσκοπα και ότι όποτε είναι να γίνει κάποια θυσία να ρωτιέται η εργατική τάξη και κάτι τέτοιο να της φέρνει όφελος παρά να της κοστίζει την απώλεια εδάφους; Απαιτώ μια εξήγηση.
Εάν αντιμετωπίζομαι ως σύντροφος, ας μου πει κάποιος γιατί έχω χαρακτηριστεί μαρξιστής. Δεν κάνω καμία αναφορά στον όρο προβοκάτορας επειδή σ’ αυτή την υπόθεση υπάρχει μια δίκαιη υπόσχεση ότι και οι δύο πλευρές θα αποσύρουν τη γλώσσα που χρησιμοποιούν για τον άλλο.
Στο τελευταίο μας τεύχος, εμείς από τους «Los Amigos de Durruti» αποσύραμε τον όρο «προδοσία», χάριν της επαναστατικής αναρχικής ενότητας ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ να αποσύρουν την περιγραφή «προβοκάτορες» για μας. Αυτό είναι το μόνο δίκαιο. Με θλίβει ότι αυτή την περίοδο υπάρχει κάποιος που τολμά να με αποκαλεί μαρξιστή όταν μπόρεσα να αντικρούσω αυτά τα αναπάντητα επιχειρήματα όλων αυτών που κρεμούν μια τέτοια αδικαιολόγητη ετικέτα σε μένα. Ως κάποιος που παρευρίσκεται στις συνελεύσεις του συνδικάτου μας και τις συγκεκριμένες μαζώξεις μας, μπορώ να μιλήσω για την απώλεια ταξικής ευαισθησίας που έχω παρατηρήσει σε διάφορες περιπτώσεις. Έχω ακούσει να λέγεται ότι πρέπει να κάνουμε πολιτική - μέσα σε τόσες πολλές λέξεις, σύντροφοι - υπό μια αφηρημένη έννοια, και ουσιαστικά κανένας να μη διαμαρτύρεται. Και εγώ που έχω μείνει εμβρόντητος σε αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις, αποκαλούμαι μαρξιστής ακριβώς επειδή αισθάνομαι ότι είμαι εκατό τοις εκατό επαναστάτης!
Είναι αγγαρεία να ανασυντάσσεσαι για την υπεράσπισή κάποιου. Αλλά είναι το μόνο δίκαιο και λογικό ότι η πέννα μου που πάντα έχει τόσο έντονα υπερασπίσει την CNT και την FAI, να χρησιμεύσει μια μέρα για να υπερασπίσει την τιμή και την ίδια μου την ζωή. Επιτρέψτε μου να ανασύρω στη μνήμη μερικά γεγονότα από το αρχείο μου.
Στην επιστροφή μου από την εξορία μου στη Γαλλία στις ημέρες του Primo de Rivera αγωνίστηκαν εναντίον της Generalidad σε μια εποχή που θα μπορούσα εύκολα να κάτσω στη φωλιά μου και από τότε είμαι υπερασπιστής της CNT και της FAI. Παρά την παράλυσή μου, έχω παραμείνει στη φυλακή και έχω μεταφερθεί με χειροπέδες στη Μαδρίτη, για την ένθερμη και ακλόνητη υποστήριξή μου στις οργανώσεις μας και για τον αγώνα μου εναντίον εκείνων που κάποτε ήταν φίλοι μου. Δεν είναι αυτό αρκετό;
Με έχουν λοξοκοιτάξει ώς ένα ορισμένο βαθμό. Προσωπικά, σύντροφοι, δεν έχω τις ρίζες μου στο εργαστήριο ούτε στο εργοστάσιο. Προέρχομαι από αστική οικογένεια. Ήμουν φοιτητής Ιατρικής. Και στις αίθουσες ανατομίας, τα νοσοκομεία, τις φυλακές και στην εξορία, κατόρθωσα να ξεπεράσω την προέλευσή μου – και μέχρι τώρα έχω αυτοπροσδιοριστεί πλήρως με το προλεταριάτο. Ποιο είναι το ελάττωμά μου, ότι γεννήθηκα με απόλυτη τιμιότητα και δεν έχω ποτέ μπλεχτεί σε μηχανορραφίες; Εν ολίγοις, το ότι δεν προσπαθώ να πιαστώ από τις ευκαιρίες όπως τόσοι άλλοι;
Είναι ώρα να διευκρινίσω την άποψή μου. Δεν είναι αρκετό να πει κανείς ότι το θέμα έχει ήδη λήξει. Η αλήθεια πρέπει να λάμψει.
Όσον αφορά εμένα, ζητώ από όλους τους συντρόφους που έχουν χρησιμοποιήσει τον Τύπο για να μου κρεμάσουν αυτήν την ετικέτα να εξηγήσουν τι με κάνει μαρξιστή.
Οι προσωπικές ασχολίες δεν έχουν καμιά δουλειά με όλα αυτά. Είναι μεγάλη τιμή μου που είμαι εδώ. Απαιτώ μια εξήγηση.
* Το κείμενο αυτό του Jaime Balius δημοσιεύτηκε στο τεύχος 4, 22 Ιούνη 1937, του «El Amigo de Pueblo», σελίδα 3. Μετάφραση από το libcom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης» 27 Οκτώβρη 2007. Δημοσιεύεται και στο http://ngnm.vrahokipos.com
