Στις 11 Φλεβάρη 1962 πέθανε στη Mar del Plata, στη Αργεντινή, σε ηλικία 81 ετών, ο Hermenegildo Rosales, με ινδιάνικη καταγωγή Mapuche, σημαντικός αγωνιστής του εργατικού κινήματος και αγωνιστής της Ελευθεριακής Συμμαχίας Αργεντινής (ALA) του κυρίως πολιτικού εκφραστή του αναρχισμού στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1920.
Προερχόμενος απο την περιοχή Junín de los Andes (σημερινή επαρχία Neuquén), νεαρός ακόμα θα εγκατασταθεί στην Cordoba, όπου θα εργασθεί διαδοχικά ως αρτοποιός, υποδηματοποιός, κομμωτής, αλλά και ως δάσκαλος. Αυτές οι δραστηριότητες τον συνδέουν αμέσως με τον συνδικαλιστικό αγώνα, ενώ τον φέρνουν ταυτόχρονα πιο κοντά στον αναρχισμό.
Μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, όπου άρχισε να εργάζεται ως ναυπηγός στη La Boca, όπου γρήγορα γίνεται γνωστός απο τη συμμετοχή του στην Ομοσπονδία Εργατών Ναυπηγών (FOCN). Στη FOCN θα συνεργαστεί με τον Ιταλό αναρχικό, Juan Navone, με τον οποίο θα καταλήξουν να φέρουν πιο κοντά στο αναρχικό κίνημα μια άλλη μεγάλη μορφή του συνδικαλιστικού κινήματος του χώρου, τον Domingo Trama.
Η δεκαετία του 1920, ξεκινά από την περαιτέρω ένταση της κρατικής καταστολής υπό το καθεστώς Yrigoyen, με επικεφαλής της αστυνομίας τον Elpidio Gonzalez. Τότε ο Hermenegildo Rosales θα συλληφθεί και θα τεθεί υπό περιορισμό στην Ushuaia για ένα χρόνο, μαζί με τους συναδέλφους του, Atilio Biondi και Garcia Thomas.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’20 ο «manchao», όπως ήταν γνωστός στην επαναστατική αργκό ο Rosales, έγινε στέλεχος της Αργεντίνικης Συνδικαλιστικής Ένωσης (USA) - πιθανώς του σημαντικότερου συνδικαλιστικού κέντρου της εποχής στην Αργεντινή.
Ο Rosales ήταν ήδη μέλος του αναρχικού τμήματος που θα ιδρυθεί από την ALA (προκάτοχο της Αναρχοκομμουνιστικής Ομοσπονδίας Αργεντινής - FACA). Οι πολιτικές θέσεις του ιδίου και των συντρόφων του, που εκφράζονται με την οργανική τους συμμετοχή στην ALA, θα συνηγορήσουν υπέρ της υπεράσπισης ενός πολιτικά οργανωμένου και βαθιά ριζωμένου αναρχισμού στους κοινωνικούς αγώνες. Στην ALA υπήρχαν επίσης ονομαστοί αναρχικοί, όπως ο Leopoldo Alonso (γενικός γραμματέας της USA), ο σιδηροδρομικός Pedro Casas, ο ξυλουργός Manuel Fandiño (Alejandro Silvetti), ο υποδηματοποιός Mariano Barrajón και ο Atilio Biondi (τότε ταμίας της USA) μεταξύ άλλων. Θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της γενιάς αναρχικών αγωνιστών στον αργεντίνικο συνδικαλισμό, που κατάφεραν να διαφυλάξουν αποφασιστικά την ταξική ανεξαρτησία της USA και της CGT στα πρώτα της χρόνια, μπροστά στη στροφή των κυβερνήσεων και των διαφόρων πολιτικών που βύθισαν το εργατικό κίνημα στην ανυποληψία.
Το 1927, ο Rosales θα είναι ένας από τους κύριους ομιλητές στην ιστορική πράξη της 21ης Αυγούστου στην Plaza Once (BsAs), στο πλαίσιο της εκστρατείας για την απελευθέρωση των Sacco και Vanzetti, δίπλα σε φυσιογνωμίες όπως ο ίδιος ο Leopoldo Alons, οι καθηγητές Julio Barcos και Angélica Mendoza, και ο σοσιαλιστής Alfredo Palacios, μεταξύ άλλων.
*Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Centro de Documentación CeDInCI.
**Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
