Στις 21 Αυγούστου 1933, γεννήθηκε ο Goliardo Fiaschi στην Carrara της Ιταλίας. Εργάτης λατομείου, ο Fiaschi εντάχθηκε στην ιταλική αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε ηλικία μόλις 13 ετών. Μετά τον πόλεμο συμμετείχε βαθιά στο ισπανικό κίνημα αντίστασης, υπέφερε βασανιστήρια και δύο δεκαετίες φυλάκισης για τον ρόλο του στον αντιφασιστικό αγώνα.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε για τον Goliardo Fiaschi είναι ότι κατάγεται από την Carrara. Φωλιασμένη στα βουνά της Βόρειας Ιταλίας, η πόλη είναι παγκοσμίως γνωστή για το μάρμαρό της. Οι άνθρωποι που την κατοικούν φέρεται ότι είναι απόγονοι των Φοινίκων σκλάβων. Ο άλλος λόγος για τον οποίο η πόλη είναι διάσημη είναι ο αναρχισμός.
Ο ιταλικός αναρχισμός απέκτησε γερές βάσεις ανάμεσα στους εργάτες λατομείων της Carrara. Τα συνδικάτα στις πόλεις και οι αντάρτες στα βουνά ήταν ένας συνεχής πονοκέφαλος για το φασιστικό καθεστώς μετά την άνοδό του στην εξουσία το 1922. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι αναρχικοί κατάφεραν να διώξουν τους ναζί στρατιώτες από την πόλη δύο φορές πριν φτάσουν οι συμμαχικές δυνάμεις. Ο αναρχικός Galileo Palla κάποτε είπε ότι «ακόμη και οι πέτρες είναι αναρχικές» (στην πόλη).
Όσο για τον ίδιο τον Fiaschi, σε ηλικία 8 ετών μπήκε στα λατομεία για να εργαστεί ως και λιθοδόμος. Το 1943, ήδη αναρχικός, δημιούργησε ένα ψεύτικο πιστοποιητικό γέννησης - για να εμφανιστεί μεγαλύτερος από 13 ετών και εντάχθηκε στην αντίσταση. Αρχικά περνούσε παράνομα φαγητό μέχρι 150 μίλια σε ολόκληρη τη χώρα σε άλλες ομάδες ανταρτών, φέροντας μαζί του ένα τουφέκι τόσο ψηλό όσο ο ίδιος, για προστασία. Τον Απρίλη του 1945 εισήλθε στη Modena ως βασικός σημαιοφόρος της Ταξιαρχίας Costrignano κατά την απελευθέρωση τον Απρίλιο.
Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στην Carrara και στη δουλειά στα λατομεία. Στη δεκαετία του 1950 έκανε φιλία με τον Ισπανό αναρχικό Jose Lluis Facerias, βετεράνο της Φάλαγγας Ascaso στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Ο Facerias ζούσε στην Carrara από το 1952, κάνοντας ταξίδια επιστροφής στην Ισπανία για να συμμετέχει σε δράσεις αντίστασης ανταρτών κατά περιοδικά διαστήματα. Έχοντας γίνει γρήγορα φίλοι, από τον Αύγουστο του 1957, οι δύο άντρες κατέστρωσαν ένα σχέδιο να ενταχθούν ξανά στον αγώνα στην Ισπανία. Πήγαν στα Πυρηναία με ποδήλατα και συναντήθηκαν με το αναρχικό υπόγειο κίνημα στη Βαρκελώνη. Κατά τραγικό τρόπο, όμως, προδόθηκαν μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο. Ο Ιταλός συνελήφθη, αλλά ο Ισπανός σύντροφός του δολοφονήθηκε.
Ο Ιταλός βασανίστηκε και φυλακίστηκε και, τελικά, καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση. Στη φυλακή, ο Fiaschi άρχισε να ζωγραφίζει και να φτιάχνει καρτ-ποστάλ για να απασχολείται. Λέγεται ότι έστειλε χιλιάδες τίτοιες κάρτες σε φίλους και συντρόφους σε όλο τον κόσμο. Με όλα αυτά, έγινε ένας απίστευτος καλλιτέχνης με γνώμονα τη λεπτομέρεια και τον ρεαλισμό.
Το 1966 αφέθηκε ελεύθερος με αμνηστία, αλλά κατά την επιστροφή του στην Ιταλία συνελήφθη με βάση μια ψευδή κατηγορία ληστείας, μιας και υποτίθεται ότι είχε ληστεύσει μια τράπεζα στο Monferrato όταν ήταν ήδη στην Ισπανία! Πέρασε άλλα 17 χρόνια στη φυλακή στην Ιταλία, πριν απελευθερωθεί υπό την πίεση διεθνούς εκστρατείας.
Ο Fiaschi έγινε από τις βασικές φυσιογνωμίες του αναρχικού κινήματος στην Carrara. Άνοιξε ένα βιβλιοπωλείο στο οποίο λειτουργούσε και ένας πολιτιστικός κύκλος, και ήταν από τους πρωταρχικούς καταληψίες του Κέντρου Germinal, μια κίνηση που ενόχλησε αρκετά την υψηλή κοινωνία της πόλης, μιας και το κατειλημμένο κτίριο ήταν από τα πιο αριστοκρατικά στην κεντρική πλατεία της Carrara. Κατειλημμένο από αναρχικούς αντάρτες κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης το 1945, το κτίριο ήταν το κέντρο της αναρχικής δραστηριότητας μέχρι το 1990, όταν η τοπική αυτοδιοίκηση το επανέκτησε τελικά.
Κάθε χρόνο ο Fiaschi ήταν ένας από τους βασικούς οργανωτές της διαδήλωσης και των εκδηλώσεων για την Εργατική Πρωτομαγιά στην πόλη. Το 1999, ανακοίνωσε στη συνέλευση ότι ήταν άρρωστος με καρκίνο. Αρχικά σχεδίαζε να κάνει ευθανασία, αλλά, αντίθετα, αποφάσισε να ζήσει και να αφήσει το σώμα του να χρησιμοποιηθεί για μελέτη από νέους επιστήμονες στην αντικαρκινική έρευνα, δηλώνοντας ότι «επειδή ο θάνατός μου είναι αναπόφευκτος ούτως ή άλλως, θα προσπαθήσω να είμαι ευθύς σ’ αυτό το έργο».
Πέθανε στις 29 Ιούλη 2000. Ήταν 69 χρόνων. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του στη γραφική πόλη των αναρχικών πέτρινων μαστόρων, το φέρετρό του μεταφέρθηκε στους ώμους των συντρόφων και φίλων, ακολουθούμενο από ένα μουσικό συγκρότημα, και αναρχικούς από όλη την Ιταλία με μαυροκόκκινες σημαίες. Τα λείψανά του εναποτέθηκαν για να ξεκουραστούν δίπλα σε εκείνα των Gino Lucetti και Steffano Vatteroni, δύο επίδοξων δολοφόνων του Μουσολίνι.
Σήμερα, η Carrara έχει ένα μνημείο για τους αναρχικούς αντάρτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου θα βρείτε ακόμα τη μαυροκόκκινη σημαία να ανεμίζει.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
**Στα Αγγλικά μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σχετικά με την αναρχική συμμετοχή στην ιταλική αντιφασιστική αντίσταση εδώ: https://libcom.org/history/red-years-black-years-anarchist-resistance-fascism-italy
***Εδώ ένα μικρό βίντεο (στα Ιταλικά) για τον Goliardo Fiaschi: https://vimeo.com/user44825698
