Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου του 2010, φεύγει από τη ζωή ο ελευθεριακός κομμουνιστής Georges Fontenis - ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές και ένας από τους πρωταγωνιστές του γαλλικού αναρχικού κινήματος των δεκαετιών του 40' και του 50’.
Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1921 στη συνοικία Lilas του Παρισιού, σε μια εργατική οικογένεια, γιος και εγγονός στρατευμένων αγωνιστών. Η πρώτη του επαφή με το αναρχικό κίνημα έγινε μέσω των δομών αλληλεγγύης για την Ισπανία το 1936, όπου και έγινε μέλος μιας ομάδας νέων αγωνιστών. Το 1944, εντάχθηκε στην παράνομη CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας), έγινε γραμματέας της Jeunesses Anarchistes (Αναρχική Νεολαία) και συμμετείχε στις επιτροπές για να ξεριζώσει τους υποστηρικτές του καθεστώτος του Βισύ από την εθνική εκπαίδευση το 1945, ως μέλος ενός σωματείου εκπαιδευτικών. Συμμετείχε στην ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος το 1945 και στην ίδρυση της Fédération Anarchiste, όπου και διατέλεσε γενικός γραμματέας το 1946-1948 και 1950-1953, καθώς και διευθυντής του εβδομαδιαίου οργάνου της FA, Le Libertaire.
Το 1950, μαζί με τους Roger Caron, Serge Ninn, Louis Estève και άλλους, ίδρυσε την Organisation Pensée Bataille (OPB), μια μυστική ομάδα εντός της FA, η οποία απέκτησε τον έλεγχο σε ορισμένες περιοχές και εκλέχθηκαν σε πολλές θέσεις ευθύνης. Το 1953 η OPB οδήγησε εκτός της Ομοσπονδίας τους ατομικιστές αναρχικούς και μετονόμασε την FA σε Fédération Communiste Libertaire (FCL, Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ομοσπονδία), υιοθετώντας, ως πολιτικό πλαίσιο το Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού, που γράφτηκε από τον Fontenis. Μέλη άλλων τάσεων αποκλείστηκαν και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν και αναρχικοί της ταξικής πάλης, όπως ο Maurice Fayolle και ο Maurice Joyeux (οι οποίοι συμμετείχαν στην ίδρυση, ή επανίδρυση, της Fédération Anarchiste που εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα). Το 1951 συμμετείχε σε μια απόπειρα δολοφονίας του Φράνκο, μαζί με τους ισπανούς αναρχικούς εξόριστους.
Η FCL ενεπλάκη επίσης στην υποστήριξη του αντιαποικιακού αγώνα στην Αλγερία, έχοντας ως αποτέλεσμα πρόστιμα, επιδρομές σε γραφεία τους και φυλακίσεις- ο ίδιος ο Fontenis φυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1957 για σχεδόν δύο χρόνια. Λίγο αργότερα και για διάφορους λόγους η FCL κατέρρευσε.
Το 1968-69, ο Fontenis, μαζί με τον Daniel Guérin, ίδρυσαν το Mouvement Communiste Libertaire και μαζί με τις περισσότερες ομάδες της ORA(Αναρχική Επαναστατική Οργάνωση) ίδρυσαν την Organisation Communiste Libertaire(Ελευθεριακή Κομμουνιστική Οργάνωση). Σε θεωρητικό επίπεδο η OCL δέχεται επιρροές και από τον Συμβουλιακό Κομμουνισμό και φλερτάρει με την άκρα αριστερά. Ωστόσο, η Οργάνωση διαλύθηκε το Νοέμβρη του 1976, από τις δικές της αυθόρμητες και αντιοργανωτικές τάσεις, αφήνοντας τον Fontenis πολύ απογοητευμένο.
Κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1968 είχε ηγετικό ρόλο στην Comité d’Action Révolutionnaire(CAR, Επιτροπή Επαναστατικής Δράσης) στην πόλη της Tours. H Επιτροπή ήταν δραστήρια στα πανεπιστήμια, στις πύλες των εργοστασίων και σε αρκετούς χώρους εργασίας. Το 1979, εντάχθηκε στην Union des Travailleurs Communistes Libertaires (UTCL) και παρέμεινε μέλος της διάδοχης οργάνωσης, της Alternative Libertaire. Μέσα στην UTCL έκανε κριτικές για τον «υπερ-ακτιβισμό» της. Έγραψε στο L' Autre communisme(Ο άλλος κομμουνισμός), την άποψή του για τα γεγονότα της δεκαετίας του 1950, του 1990 και μια σημαντική μπροσούρα για τους Φίλους του Ντουρρούτι και τα γεγονότα της Πρωτομαγιάς στην Ισπανία του 1937 και - κατά τη γνώμη μας η σημαντικότερή του παρακαταθήκη είναι -το Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.
