Nick Heath
Μια σύντομη βιογραφία του Ιταλού αναρχικού Franco Serantini, ο οποίος δολοφονήθηκε από την αστυνομία κατά τη διάρκεια μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης.
Ο Francisco Serantini γεννήθηκε στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας στις 16 Ιούλη 1951 και με τη γέννησή του εγκαταλείφθηκε από τους φυσικους του γονείς. Τα δύο ονόματά του τού δόθηκαν από έναν επίσημο ενός λογοτεχνικού συλλογου ή έναν ιερέα, που είχε δει σε μια εφημερίδα μια αναφορά του συγγραφέα Romagnol που χρησιμοποιούσε το ονοματεπώνυμο αυτό.
Υιοθετήθηκε στην ηλικία των δύο χρόνων από ένα άτεκνο ζευγάρι. Μετά το θάνατο της θετής μητέρας πήγε να ζήσει με τους παππούδες του στο Campobello di Licata. Σε ηλικία 9 ετών, μεταφέρθηκε σε ένα ίδρυμα στο Κάλιαρι.
Το 1968 στάλθηκε στο Ινστιτούτο Παρατήρησης Ανηλίκων και από εκεί στο ορφανοτροφείο Pietro Thouar της Πίζας, όπου έπρεπε να τρώει και να κοιμάται. Παρακολούθησε μια σχολή λογιστικών επιχειρήσεων στην Πίζα. Η φοιτητική ζωή τον οδήγησε στις ριζοσπαστικές ιδέες και άρχισε να ενδιαφέρεται για τις οργανώσεις νεολαίας των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών, πριν ενταχθεί στην αριστερή ομάδα Lotta Continua και τελικά να φτάσει στον αναρχισμό. Έγινε μέλος της αναρχικής ομάδας Giuseppe Pinelli, που είχε τα γραφεία της στην οδό San Martino, το φθινόπωρο 1971.
Εκείνη την εποχή, το 1968, η Πίζα, με το Τρέντι και το Τορίνο, ήταν τα κέντρα του φοιτητικού ριζοσπαστισμού των φοιτητών. Ο Franco συμμετείχε έντονα στις διάφορες πολιτικές δράσεις της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της Κόκκινης Αγοράς στην εργατική γειτονιά Cep, όπου φρούτα και λαχανικά πωλούνταν σε χαμηλές τιμές στους φτωχούς, διάφορες αντιφασιστικές δραστηριότητες και στις εκστρατείες απελευθέρωσης του αναρχικού Pietro Valpreda.
Στις 5 Μάη 1972 συμμετείχε σε μια αντιφασιστική διαδήλωση που καλέστηκε από τη Lotta Continua κατά της συνάντησης του Giuseppe Nicolai του φασιστικού κόμματος MSI. Η διαδήλωση δέχθηκε επίθεση από την αστυνομία. Ο Franco βρέθηκε περικυκλωμένος από μια ομάδα αστυνομικών και ξυλοκοπήθηκε άγρια.
Από εκεί μεταφέρθηκε στους στρατώνες της αστυνομίας και στη συνέχεια στη φυλακή Don Bosco. Εκεί ανακρίθηκε και ξυλοκοπήθηκε ξανά. Ο δικαστής, οι υπεύθυνοι και οι γιατροί της φυλακής δεν θεώρησαν σοβαρα τα τραύματά του. Μετά από δύο ημέρες, στις 7 Μάη, έπεσε σε κώμα, μεταφέρθηκε στην κλινική των φυλακών όπου πέθανε στις 9.45 πμ.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι αρχές της φυλακές προσπάθησαν να επιτύχουν τη γρήγορη ταφή του Franco. Το δικαστήριο το απέρριψε, ενώ τα νέα του θανάτου του διαδόθηκαν σε όλη την Πίζα. Ο αντιφασίστας αγωνιστής Luciano Della Mea, μαζί με τον δικηγόρο Massei, ζήτησαν την παράδοση του πτώματος.
Μετά την αυτοψία, εμφανίστηκε ο δικηγόρος Giovanni Sorbi και ανακοίνωσε ότι είχε πάθει σοκ πό αυτό που είδε. Το στήθος, οι ώμοι, τα χέρια και το κεφάλι του Franco ήταν καλυμμένα με αίμα, και ούτε μια ίντσα από το σώμα του δεν ήταν άθικτο.
Η κηδεία του Franco, στις 9 Μάη, μεταβλήθηκε σε μια τεράστια διαδήλωση. Ο βετεράνος αναρχικός Cafiero Ciuti έκανε μια ομιλία στο νεκροταφείο, ακολουθούμενος από έναν μαχητή της Lotta Continua και το μέλος της αναρχικής ομάδας Durruti της Φλωρεντίας Cinti (ο οποιος ήταν συνταξιούχος σιδηροδρομικός, μέλος των Arditi del Popolo το 1921 και απολυμένος από τους φασίστες το 1924) . Το παλιό αναρχικό τραγούδι “Sons of the Factories” τραγουδήθηκε ενώ το φέρετρο κατέβαινε στον τάφο.
Στις 13 Μάη πραγματοποιήθηκε μια τεράστια διαδήλωση που καλέστηκε από τη Lotta Continua. Ο Gianni Landi μίλησε από τους αναρχικούς και ο Adriano Sofri από τη Lotta Continua. Η διαδήλωση τερματίστηκε στην τελευταία κατοικία του Franco πριν από το θάνατό του και τοποθετήθηκε εκεί μια πλάκα.
Διαδηλώσεις γίνονταν τακτικά στη μνήμη του Φράνκο κάθε χρόνο. Στο Τορίνο ένα σχολείο πήρε το όνομά του, το 1982 η πλατεία San Silvestro στην Πίζα μετονομάστηκε σε Piazza Franco Serantini με ένα μνημείο δωρεά των εργατών μαρμάρου της Carrara, ενώ το όνομά του πήρε και η αναρχική βιβλιοθήκη της πόλης.
Όλες οι προσπάθειες να οδηγηθούν οι αστυνομικοί δολοφόνοι στη δικαιοσύνη σταματούσαν στα δικαστήρια. Παρ’ όλα αυτά, η εκστρατεία του αναρχικού κινήματος και της Lotta Continua κρατούσαν στη δημοσιότητα τη δολοφονία του Serantini. Οι επιτροπές Justice for Franco Serantini, η μπαλάντα Ballata per Franco Serantini του Piero Nissim και το βιβλίο για τη ζωή του Serantini από τον Corrado Stajano εξασφάλισαν ότι η μνήμη του Franco δεν θα ξεχνιόταν.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
