Την 1η Μαρτίου, πριν από 100 χρόνια, ξεκινά η εξέγερση της Κρονστάνδης –μία από τις μεγαλύτερες εκφράσεις του λαϊκού ελευθεριακού αγώνα κατά του ολοκληρωτισμού των μπολσεβίκων. Με αφορμή αυτή τη μέρα, δημοσιεύουμε το ακόλουθο άρθρο του Σαρκάν –μέλους της Ομοσπονδίας Αναρχικών Βουλγαρίας.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1921, πραγματοποιούνται εκλογές για τα τοπικά συμβούλια σε ένα ναυτικό φρούριο της Βαλτικής –την Κρονστάνδη. Η δυσάρεστη έκπληξη για τους μπολσεβίκους είναι ότι οι υποψήφιοί τους δεν εκλέγονται. Οι Αρχές στη Μόσχα χαρακτηρίζουν την εξέλιξη αυτή ως «πραξικόπημα» και αρχίζουν τη δυσφημιστική προπαγάνδα εναντίον του λαού της Κρονστάνδης, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια ισχυρή λύση στο «πρόβλημα». Στις 2 Μαρτίου, οι μπολσεβίκοι προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση προσπαθώντας να χειραγωγήσουν τη γενική συνέλευση που έχει καλεστεί στη Κρονστάνδη, αλλά βρίσκουν αντίσταση. Οι ναυτικοί και οι εργάτες του φρουρίου εκλέγουν μια Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή, συλλαμβάνουν μερικούς από τους τοπικούς ηγέτες των κομμουνιστών χωρίς όμως καμία καταστολή εναντίον απλών μελών του κόμματος. Ακόμη και οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονται με ανθρώπινο τρόπο.
Οι μπολσεβίκικες Αρχές στέλνουν τελεσίγραφο προς τους εξεγερμένους, καλώντας τους να «συνέλθουν». Οι εξεγερμένοι όμως δεν λυγίζουν. Στη συνέχεια, στις 7 Μαρτίου, με εντολή του Τρότσκι και του Λένιν, τα στρατεύματα του καθεστώτος, υπό την ηγεσία του Μιχαήλ Τουχατσέφσκι αρχίζουν να πυροβολούν την Κρονστάνδη.
Το 1921 είναι μια πραγματικά δύσκολη χρονιά για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όχι μόνο οι «εχθροί της τάξης» αλλά και οι εργάτες και οι αγρότες επαναστατούν εναντίον των πολιτικών του. Αγροτικές εξεγέρσεις στην επαρχία Ταμπόφ και τη Σιβηρία, απεργίες των εργαζομένων στο Πέτρογκραντ, τη Μόσχα και άλλες πόλεις αποδεικνύουν ότι ο λαός κατανοεί ήδη τον αντεπαναστατικό χαρακτήρα της δικτατορίας των «κομισάριων». Τον Φεβρουάριο, τα εργοστάσια του Πέτρογκραντ βγαίνουν σε απεργία και ακολουθούν ταραχές στους δρόμους. Ως απάντηση, οι μπολσεβίκοι κυρώνουν στρατιωτικό νόμο και τα στελέχη της Τσέκα ξεκινούν μαζικές συλλήψεις.
Αυτά τα γεγονότα εξοργίζουν τους ναυτικούς της Κρονστάνδης, οι οποίοι θέτουν το σύνθημα: «Η δύναμη στα σοβιέτ, όχι στα κόμματα!»
Ήδη από το 1905, το φρούριο της Βαλτικής βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της Επανάστασης. Το 1917, η Κρονστάνδη είναι αντίπαλος της προσωρινής αστικής κυβέρνησης. Το φρούριο-πόλη καταλαμβάνει το ένα τρίτο ενός στενού νησιού μήκους 12 χιλιομέτρων, που κατοικείται από ναυτικούς, μέλη του πυροβολικού, αξιωματικούς και τις οικογένειές τους, προσωπικό εξυπηρέτησης, εργάτες στο λιμάνι και στα συνεργεία επισκευής –όλοι μαζί γύρω στους 50 χιλιάδες ανθρώπους (ο ίδιος αριθμός όπως σήμερα). Οι άνθρωποι της Κρονστάνδης εκλέγουν δύο σημαντικές επιτροπές –η μία είναι υπεύθυνη για την ετοιμότητα μάχης, η άλλη για την προπαγάνδα και την εκπαίδευση. Τα κοινοτικά και οικιακά προβλήματα επιλύονται μέσω της αυτοοργάνωσης, σε συμβούλια και γειτονιές, διανέμουν στέγαση ανάλογα με τις ανάγκες, καθιερώνουν δίκαιες μερίδες τροφίμων. Εθελοντικά συνδεδεμένες ομάδες ασχολούνται με τα αγροτικά στο ανεπτυγμένο τμήμα του νησιού υπό τη μορφή ελεύθερων κομμούνων. Η δραστηριότητα της προπαγανδιστικής επιτροπής είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Η Κρονστάνδη στέλνει εκπροσώπους σε όλη τη χώρα, οι οποίοι εφοδιάζουν τον κόσμο όχι μόνο με βιβλία αλλά και αντικείμενα, χρήσιμα για αγρότες, που παράγονται σε ειδικά εργαστήρια. Με αυτόν τον τρόπο, η προπαγάνδα συνοδεύεται από πραγματική βοήθεια. Παρά τα ψέματα της προσωρινής κυβέρνησης, η Κρονστάνδη αποκτά την εμπιστοσύνη του λαού. Ναύτες και εργάτες από το φρούριο συμμετείχαν ενεργά στα οκτωβριανά γεγονότα.
Συνειδητοποιώντας την επιρροή της Κρονστάνδης, οι Μπολσεβίκοι έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να τη θέσουν υπό τον έλεγχο τους: τους στέλνουν σε αποστολές στα πιο επικίνδυνα μέτωπα. Προσπαθούν να χειραγωγούν τα τοπικά συμβούλια, αυξάνουν τον αριθμό των κομματικών μελών τους στην πόλη, θέτουν την Τσέκα σε δράση. Μέχρι το τέλος του 1918, η Κρονστάνδη ήταν ήδη στα χέρια της νέας αστυνομικής μηχανής, η οποία ήταν πολύ πιο επικίνδυνη από αυτήν του τσαρικού καθεστώτος επειδή χρησιμοποιούσε επαναστατική ρητορική.
Ωστόσο, μια μέρα το φλιτζάνι της υπομονής ξεχειλίζει, η Κρονστάνδη σπάει τα νέα δεσμά και αναλαμβάνει τον αγώνα υπεράσπισης της πραγματικής κοινωνικής επανάστασης ενάντια στην κόκκινη δικτατορία.
Η μάχη είναι άνιση. Η εξέγερση ξεκινάει στην πιο ακατάλληλη στιγμή –αυτή τη στιγμή του χρόνου ο Κόλπος της Φινλανδίας στη Βαλτική θάλασσα είναι ακόμη παγωμένος. Τα οχυρά του φρουρίου κατασκευάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορέσουν να πυροβολήσουν το Πέτρογκραντ, αλλά μόνο να το υπερασπιστούν από έναν εξωτερικό επιτιθέμενο. Στον στενό μη προστατευμένο τομέα, πάνω στον πάγο, εισέρχονται οι μονάδες του θανάτου που στέλνει το καθεστώς. Οι επιθέσεις όμως αποτυγχάνουν η μια μετά την άλλη, μέχρι που ο Τουχατσέφσκι τοποθετεί πολυβόλα πίσω από τους επιτιθέμενους. «Ενθαρρύνομενοι» με αυτόν τον τρόπο, στις 12 Μαρτίου, τα στρατεύματα του καθεστώτος εισβάλλουν στην πόλη.
Η αιματηρή νίκη ακολουθείται από μια ακόμη πιο αιματηρή σφαγή. Χιλιάδες πυροβολούνται, ακόμη περισσότεροι φυλακίζονται. Αποδεικνύεται ότι οι «πραξικοπηματίες» δεν έχουν εκτελέσει κανένα από τα πιστά μέλη του κόμματος, αλλά καταστέλλονται παρ’ όλα αυτά. Το επόμενο έτος ξεκινάει ο διωγμός των αμάχων από την πόλη –το μπολσεβίκικο καθεστώς θεώρει και αυτούς «ένοχους».
Το Κογκρέσο του Μπολσεβίκικου Κόμματος υιοθετεί τη λεγόμενη «νέα οικονομική πολιτική», η οποία τελικά δείχνει ότι ο στόχος των κομισάριων δεν ήταν ποτέ η πραγματική κοινωνική επανάσταση, αλλά ο κρατικός καπιταλισμός.
Η Ρωσική Επανάσταση φτάνει στο οριστικό τέλος της.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι πως σήμερα, στην πόλη της Κρονστάνδης υπάρχει μνημείο όπου καίει η «αιώνια φλόγα», όχι προς τιμήν των υπερασπιστών της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά στη μνήμη των εκτελεστών τους! Βλέπε την παρακάτω φωτογραφία:
*Το κείμενο και οι φωτογραφιες αναδημοσιεύονται από εδώ: https://www.aftoleksi.gr/2021/03/01/istoria-tis-kronstandis-100-chronia/?fbclid=IwAR0TAvmMqPnXiohbeHEe8ijk4gOqlsVDw2TdoopEtbAfjhy6RX94iOMGGIo
