Από το Βαθύκοιλο Φθιώτιδας στις συγκρούσεις με την αστυνομία το ’61 και στα Ιουλιανά, μέχρι την Αβάνα και τα κελιά της ΚΥΠ και της ΕΣΑ…
Ένας άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με την αριστερά και τα χρόνια του επαναστατικού κινήματος, ο Στέργιος Κατσαρός ο πιο γνωστός «τρομοκράτης - προβοκάτορας» της νεότερης ελληνικής ιστορίας δεν είναι πια ανάμεσά μας.
«Έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία 83 ετών, αφήνοντας παρακαταθήκη το ανήσυχο πνεύμα του και τους αγώνες του για το εργατικό κίνημα.
Από το Βαθύκοιλο Φθιώτιδας, όπου συχνά πυκνά περνούσε τα καλοκαίρια του και όχι μόνο, έφτασε να συνδέσει το όνομά του με όλους τους αγώνες του εργατικού κινήματος τις τελευταίες έξι σχεδόν δεκαετίες.
Βρέθηκε στις συγκρούσεις των οικοδόμων το 1961 με την αστυνομία και κυρίως στα Ιουλιανά, ενώ ανέπτυξε παράνομη δράση στη δικτατορία.
Στο γνωστό του βιβλίο «Εγώ, ο προβοκάτορας ο τρομοκράτης» που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις «Μαύρη Λίστα» καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία σχετικά με το μεγάλο και "απαγορευμένο" ζήτημα της ένοπλης δράσης.
Εκεί αφηγήθηκε σε πρώτο πρόσωπο τις εμπειρίες του με τη Νεολαία Λαμπράκη και τα οδοφράγματα των Ιουλιανών το 1965 στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το 1967 και την παρανομία, και από την Κούβα, στην οποία ο Κατσαρός βρέθηκε ως... ναυαγός λίγο μετά το θάνατο του Τσε Γκεβάρα, στην Τήνο και στις παράνομες επαφές στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά... Η δεύτερη αυτή περίοδος της παρανομίας θα τον οδηγήσει στις φυλακές του Κορυδαλλού και της Αίγινας, ύστερα από την καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη από τη Χούντα. Η μεταπολίτευση και η επιστράτευση κλείνουν έναν κύκλο και σηματοδοτούν έναν ιδιότυπο "αποχαιρετισμό στα όπλα".
Το Βαθύκοιλο
Τα τελευταία χρόνια επισκεπτόταν ολοένα και πιο συχνά τα πάτρια εδάφη και αρκετοί ήταν αυτοί που είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ιστορικά γεγονότα από έναν άνθρωπο που τα γνώρισε από κοντά.
«Δε θα ξεχάσω ποτέ τα γαλανά του μάτια. Το σπινθηροβόλο βλέμμα του που ανάβλυζε το πάθος του για αγώνα», λέει στο LamiaReport ένας από τους ανθρώπους που είχε την ευκαιρία να ακούσει τις αφηγήσεις του πίνοντας ένα τσιπουράκι σε κάποια παραλία της Ανατολικής Φθιώτιδας.
Ο ανηψιός του, Βασίλης Μπολοβίνης τον αποχαιρέτισε διαδικτυακά σημειώνοντας: «Σήμερα χάθηκε ο άνθρωπος που ήταν για μένα ο πιο σημαντικός μετά τον πατέρα μου. Ένας σπουδαίος άνθρωπος για την αριστερά και την κοινωνία. Σου χρωστάμε πολλά όλοι μας. Καλό ταξίδι Στέργιο».
