Υπηρετώ δύο φατρίες: Τη φατρία που καταπιέζει και τη φατρία που απελευθερώνει. Δεν έχω προτιμήσεις. Με την ίδια μανία, με τον ίδιο κρότο, ρίχνω τη σφαίρα που παίρνει τη ζωή του στρατιώτη της λευτεριάς ή του πρωτοπαλίκαρου της τυραννίας.
Εργάτες μ’ έφτιαξαν, να σκοτώνω εργάτες. Είμαι το τουφέκι, ο δολοφόνος της λευτεριάς όταν υπηρετώ κείνους από πάνω· το όπλο της χειραφέτησης όταν υπηρετώ κείνους από κάτω.
Χωρίς εμένα, δε θα υπήρχαν άνθρωποι να λένε “Είμαι ανώτερός σας”, και, χωρίς εμένα, δε θα υπήρχαν σκλάβοι που φωνάζουν “κάτω η τυραννία!”
Ο τύραννος με αποκαλεί ”προπύργιο των θεσμών.” Ο λεύτερος άνθρωπος με χαϊδεύει τρυφερά και με αποκαλεί “όργανο της λύτρωσης.” Είμαι το ίδιο πράγμα, κι όμως παρόλ’ αυτά, χρησιμεύω για να καταπιέζω καθώς επίσης και ν’ απελευθερώνω. Είμαι, την ίδια στιγμή, δολοφόνος και υπερασπιστής, ανάλογα με τα χέρια που με χειρίζονται.
Μπορώ επίσης να πω σε ποιανού τα χέρια είμαι. Μήπως αυτά τα χέρια τρέμουν; Δεν υπάρχει αμφιβολία: αυτά είναι τα χέρια ενός αξιωματικού του στρατού. Είναι ένας σταθερός παλμός; Το λέω χωρίς δισταγμό: “αυτά είναι τα χέρια του ελευθερωτή.”
Δε χρειάζεται ν’ ακούω τις κραυγές για ν’ αναγνωρίζω ποια φατρία με χρησιμοποιεί. Είναι αρκετό για μένα ν’ ακούω το τρεμούλιασμα των δοντιών για να ξέρω πως βρίσκομαι στα χέρια των καταπιεστών. Το κακό είναι δειλό· Το καλό είναι ανδρείο. Όταν ο αξιωματικός στηρίζει την κάννη μου στο στήθος του για να με κάμει να ξεράσω το θάνατο που φωλιάζει στα φυσίγγια μου, αισθάνομαι την καρδιά του ν’ ανασκιρτά βίαια. Είναι επειδή έχει συνείδηση του εγκλήματός του. Δεν ξέρει ποιον θα σκοτώσει. Έχει δώσει εντολή: “πυρ!”, και εκεί πηγαίνει η σφαίρα που ίσως διαπεράσει την καρδιά του πατέρα του, του αδερφού του, ή του παιδιού του, κάποιου πούχει κληθεί απ’ την τιμημένη κραυγή “Επανάσταση!”
Θα υπάρχω σε τούτη τη γη για όσο διάστημα υπάρχει μια ηλίθια ανθρωπότητα που επιμένει να διαιρείται σε δύο τάξεις: τους πλούσιους και τους φτωχούς, αυτούς που καταναλώνουν και κείνους που υποφέρουν.
Όταν ο τελευταίος καπιταλιστής εξαφανιστεί κι η σκιά της εξουσίας διαλυθεί, θα εξαφανιστώ κι εγώ με τη σειρά μου, αφιερώνοντας τα υλικά μου για την κατασκευή άροτρων και των χιλιάδων εργαλείων που οι άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε αδέρφια θα χειρίζονται μ’ ενθουσιασμό.
Aπό τη “Regeneration” αριθμός 64. 18 Νοέμβρη 1911
Μετάφρ. aixm http://aixmi.wordpress.com
*Στη φωτογραφία το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης της Regeneracion, αριθμός 1, 7 Αυγούστου 1900, Μεξικό.
