Κοιτάζοντας τον κόσμο σήμερα, συνειδητοποιούμε ότι είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα δημιουργηθεί η κοινωνία που θέλουμε να δούμε. Αλλά παρά να κοντοστεκόμαστε και να περιμένουμε τον καπιταλισμό να καταρρεύσει ή την επανάσταση να έρθει, πιστεύουμε ότι πρέπει να οργανωθούμε εδώ και τώρα.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι αναρχικοί κομμουνιστές έχουν εναγκαλιστεί διαφορετικές μορφές οργάνωσης, από την ομάδα συγγένειας, στους επαναστατικούς πυρήνες κι από εκεί στον αναρχοσυνδικαλισμό. Εμείς εδώ στο WSM, θεωρούμε τους εαυτούς μας ευθυγραμμισμένους με την «πλατφορμιστική» παράδοση του αναρχικού κομμουνισμού. Για μας, αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι μια ομάδα μπορεί να επιτύχει πολύ περισσότερα όταν λειτουργεί με ενότητα και ομοφωνία, παρά από το να έχουμε συνεχώς τις ίδιες θεμελιώδεις θεωρητικές διαφωνίες και διχογνωμίες τακτικής.
Ο ρόλος μιας ομάδας όπως η δική μας είναι να διαδώσει τους στόχους και τις μεθόδους του αναρχισμού ανάμεσα στους ανθρώπους της εργατικής τάξης, κυρίως επειδή πιστεύουμε ότι αυτοί είναι οι μόνοι που θα οδηγήσουν στην ελεύθερη κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Οι ιδέες μας συνδέονται με μια κατανόηση του παρόντος σε συνδυασμό με ένα βιώσιμο όραμα για το μέλλον.
Η σύνδεση αυτή περιλαμβάνει μια κατανόηση από άποψη πρακτικής, δηλαδή κατανόηση των απαραίτητων και αποδεκτών μέσων για να επιτύχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε, αλλά και για να βοηθήσουμε στην απόκτηση της αυτο-εμπιστοσύνης από πλευράς της εργατικής τάξης, στις δυνατότητές της καθώς και στη δύναμη της λήψης των αποφάσεών της. Αυτό μπορεί να γίνει με απλά πράγματα, όπως η έκδοση ενός ενημερωτικού δελτίου, των μπροσούρων και των προκηρύξεών μας. Σημαίνει, επίσης, ότι οι αναρχικές μέθοδοι θα τίθενται σε πρακτική εφαρμογή όσο το δυνατόν περισσότερο στους αγώνες που συμμετέχουμε.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να έχει τη μορφή του αγώνα για την υιοθέτηση δημοκρατικών δομών στην εκστρατεία ενάντια στην επιβολή φόρου για τα απορρίμματα (σ.τ.μ.: το λεγόμενο Anti-BinTaxCampaign, ελάχιστα χρόνια στην Ιρλανδία, ), τη μορφή της βοήθειάς μας στην οργάνωση μιας τεράστιας κινητοποίησης στην Πρωτομαγιά του 2004, την υποστήριξη της δημοκρατίας στα συνδικάτα μας ή στο αντιπολεμικό κίνημα, αλλά σε όλες αυτές και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις αγώνων δοκιμάζουμε και προωθούμε τις δραστηριότητες αυτές που είναι δυνατό να μετασχηματίσουν ενεργά αυτούς που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Δραστηριότητες που βοηθούν τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν και να θέσουν σε εφαρμογή τη δική τους πρωτοβουλία και τις δικές τους δυνατότητες, προετοιμάζοντάς τους για την επανάσταση και την ελευθεριακή κομμουνιστική κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Προχωρούμε σε μια βαθιά ανάλυση της κοινωνίας που ζούμε, μαθαίνουμε από την ιστορία μας, ενώ προσπαθούμε, επίσης, να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Προσπαθούμε, επίσης, να διαμορφώσουμε μια κοινή στρατηγική ευελπιστώντας να ενοποιήσουμε τις διάφορες εκφράσεις της ταξικής πάλης.
Από μία άποψη, επιδιώκουμε να παρέχουμε μια «ηγεσία των ιδεών», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κατεβήκαμε από την κορυφή του βουνού, όπως ο Μωυσής, φέρνοντας έτοιμο το σχέδιο για μια νέα κοινωνία και θέτοντάς το υπό την αιγίδα μας. Αντίθετα, μαθαίνουμε περισσότερο από τον αγώνα και τους ανθρώπους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή.
Οι αναρχικοί, όχι μόνο θέλουμε να καταργήσουμε τον καπιταλισμό, αλλά θέλουμε, επίσης, να καταργήσουμε όλες τις σχέσεις που περιλαμβάνουν την υποταγή και την κυριαρχία. Ο στόχος μας είναι μια αληθινά αταξική κοινωνία που δεν διαιρείται σε προϊσταμένους και εργαζομένους ή διατάσσοντες και διατασσόμενους. Έτσι, ενώ βλέπουμε τους εαυτούς μας ως αυτούς που προσφέρουν την «ηγεσία των ιδεών», απορρίπτουμε την ιδέα ότι πρέπει να γίνουμε κάποιο είδος θεσμικών (συνταγματικών) ηγετών ή διευθυντές του κινήματος.
Αρνούμαστε να συνηγορήσουμε στην απόκτηση θέσεων εξουσίας που θα μας ανύψωναν στην κορυφή του ευρύτερου κινήματος και θα μας έδιναν τον έλεγχό του. Αντί αυτού, βασιζόμαστε με εμπιστοσύνη στις ιδέες μας καθώς και το παράδειγμα που δίνουμε εμείς οι ίδιοι για να πείσουμε τους ανθρώπους, παρά από το να ελπίζουμε ότι η θέση μας σε κάποια ιεραρχική κλίμακα θα μας επιτρέψει να θέσουμε υπό τον έλεγχό μας όλους όσους βρίσκονται κάτω από μας.
Με βάση αυτό το πνεύμα, αναμένουμε με ενδιαφέρον την ώρα εκείνη που μια οργάνωση όπως η δική μας θα είναι πλέον περιττή. Μετά από μια επιτυχή επανάσταση, θα χάναμε βαθμιαία το λόγο ύπαρξής μας και θα διαλυόμασταν.
Για να συνοψίσουμε, δεν κάνουμε την επανάσταση αντί για την εργατική τάξη, δεν υποκαθιστούμε τα συμφέροντά της και δεν την κυβερνάμε για το καλό της. Υπάρχουμε απλώς ως μια οργάνωση μέσα στην εργατική τάξη που προσπαθεί να ενθαρρύνει τη δική της ανάπτυξη σε μια ελευθεριακή κατεύθυνση, επιταχύνοντας τη χειραφέτησή της.
* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 94 (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2006) δελτίο του ιρλανδικού WSM (Workers Solidarity Movement – Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) και μετά στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca την τελευταία βδομάδα του 2006. Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 3 Γενάρη 2006.
