Απεργία πείνας για μια πραγματική λύση στο περίπλοκο ζήτημα των συγκρούσεων μεταξύ του έθνους των Mapuche και του κράτους της Χιλής
Η απαράδεκτη κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι διάφορες κοινότητες του λαού των Mapuche εδώ και αιώνες, έφτασε, για άλλη μια φορά, σε κρίσιμο σημείο.
Οι Mapuche πολιτικοί κρατούμενοι, κουρασμένοι και ξεθεωμένοι από τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους, τα βασανιστήρια και τις διώξεις, ακόμα και κατά ανηλίκων, και τις ατελείωτες, υπερβολικές και αυθαίρετες προσπάθειες του κράτους της Χιλής και της δικαστικής εξουσίας, πήραν τη σοβαρή απόφαση να καταφύγουν σε απεργία πείνας και δίψας από τη Δευτέρα, 12 Ιουλίου αυτού του χρόνου.
Οι κρατούμενοι αυτοί κατηγορούνται για απόπειρα κατάληψης γης ή για πρόκληση ζημιών σε ιδιοκτησίες εταιρειών δασοκομίας καθώς και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα εξαγωγής προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής της Χιλής που έχουν καταλάβει την προγονική γη του λαού των Mapuche.
Σήμερα, οι 31 πολιτικοί αυτοί κρατουμένοι, οι οποίοι κρατούνται σε διάφορες φυλακές υψίστης ασφαλείας στη νότια Χιλή (Concepción, Temuco, Valdivia και Angol), έχουν εξεγερθεί και πάλι ως ένα ενιαίο σώμα που έλαβε την δύσκολη απόφαση να παραιτηθεί από τη λήψη τροφής και νερού, απαιτώντας μια πραγματική λύση σε αυτή την πολιτική διαμάχη.
Δεδομένης αυτής της κατάστασης, οι ελευθεριακές οργανώσεις από διάφορες χώρες του κόσμου που υπογράφουν δηλώνουν την αμέριστη αλληλεγγύη τους, καταγγέλοντας το κράτος της Χιλής και το δικαστικό του σώμα.
1. Η Χιλή είναι η μόνη χώρα στην οποία τα μέλη μιας γηγενούς κοινότητας αποτελούν την πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων, κάτι που αποτελεί απόδειξη του ρατσισμού, των διακρίσεων, της καταπίεσης και της ιδεολογίας που είναι χαρακτηριστική στα κράτη αυτά, τα οποία διαχειρίζονται μέσω των πολιτικών της αποικιακής κατοχής και κάτι που προσεγγίζει τον φασισμό.
2. Το κράτος της Χιλής έχει μια τέτοια νομική δομή που δεν προβλέπει μια δίκαιη και διαφανή διαδικασία. Δηλαδή, αυτό που είναι γνωστό ως "κράτος δικαίου" δεν υφίσταται για τον λαό των Mapuche, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ισότητα στις συνθήκες ζωής, αλλά μόνο προνόμια για τα στρατηγικά οικονομικά συμφέροντα της σημερινής Χιλής, που βασίζονται στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο συσσώρευσης, δηλαδή, για τις δασικές επιχειρήσεις, τις εταιρείες εξόρυξης, τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, τα latifundists, κ.λπ.
3. Η συστηματική πολιτική εξόντωσης του λαού των Mapuche, όχι μόνο προωθείται από το κράτος και το δικαστικό σώμα, αλλά και από την οικονομική και πολιτική Δεξιά, μέσω:
α) της εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου, που ψηφίστηκε κατά τη διάρκεια των χρόνων του απολυταρχικού καθεστώτος της γενοκτονικής δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ. Η νομοθεσία αυτή αποσκοπεί στα εγκλήματα κατά ζωής, αλλά μέχρι στιγμής κανείς Mapuche δεν έχει κατηγορηθεί για φόνο. Ωστόσο, ορισμένοι κρατούμενοι έχουν καταδικαστεί σε ποινές 50, ακόμη και πάνω από 100 χρόνων,
β) της εφαρμογής των διπλών δικών, με άλλα λόγια, οι Mapuche δικάζονται και καταδικάζονται δύο φορές για το ίδιο αδίκημα, τόσο από το αστικό δικαστικό σύστημα όσο και από το βρώμικο στρατιωτικό σύστημα δικαιοσύνης, η οποία εφαρμόζεται μόνο σε αυτή τη χώρα καθώς και στις πιο συντηρητικές σε όλο τον κόσμο,
γ) της στρατιωτικοποίησης των περιοχών των κοινοτήτων των Mapuche εκεί όπου αυτοί εξασκούν τα πολιτικά και εδαφικά τους δικαιώματα. Η στρατιωτικοποίηση αυτή συνίσταται από σειρά μέτρων που εφαρμόζονται με τα όπλα, συμπεριλαμβανομένων ελικοπτέρων και δακρυγόνων και της παρενόχλησης των γυναικών και των παιδιών χωρίς την προστασία των ηλικιωμένων, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται στη φυλακή,
δ) των ΜΜΕ, τα οποία, από τη μια, έχουν καταδικάσει τους ιθαγενείς στην αφάνεια αγνοώντας την απεργία πείνας και, από την άλλη, ποινικοποιούν συνεχώς την ιστορική κοινωνική διαμαρτυρία των Mapuche και τον δίκαιο και νόμιμο αγώνα τους, δημιουργώντας μια γρήγορη και ευρεία καταδίκη μεταξύ της κοινής γνώμης,
ε) των ψευδών καταθέσεων μαρτύρων καθώς και καταθέσεων άλλων μαρτύρων τα πρόσωπα των οποίων είναι καλυμμένα και τα οποία καθοδηγούνται τόσο από τις εισαγγελικές Αρχές και από ιδιώτες. Ένα παράδειγμα είναι η προσπάθεια του Δημόσιου Κατηγόρου Francisco Ljubetic, να συνδέσει τις οργανώσεις των Mapuche με τον FARC της Κολομβίας, προσπαθώντας να δημιουργήσει έναν ψεύτικο και δυσανάλογο παραλληλισμό μεταξύ των εσωτερικών συγκρούσεων της κάθε χώρας,
στ) του απόρρητου της έρευνας που επιβάλλεται κατά τη διάρκεια όλης σχεδόν της νομικής διαδικασίας, μια ενέργεια που παρεμποδίζει σοβαρά το δικαίωμα της υπεράσπισης,
ζ) του μεγαλύτερου μέρους των κρατουμένων που παραμένουν υπό κράτηση καθ’ όλη τη διαδικασία της έρευνας (για περισσότερο από ένα χρόνο), ένα θέμα που δεν σέβεται καν το τεκμήριο της αθωότητας, που υποτίθεται ότι διασφαλίζεται από το ισχύον νομικό σύστημα της Χιλής,
η) της δίωξης και της φυλάκισης ως αποτέλεσμα των σεναρίων που πλέκουν τα ΜΜΕ που υποστηρίζονται από τους Δημόσιους Κατηγόρους,
θ) και, τέλος, της κυβέρνησης που συνεχίζει να αγνοεί τα αιτήματα των απεργών, με την ελπίδα να καταστείλει το κίνημα και παίζοντας με την υγεία των μελών της κοινότητας που βρίσκονται σε απεργία.
Έτσι απαιτούμε:
- Δικαιοσύνη για τους Mapuche πολιτικούς κρατούμενους και τους άλλους διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης κρατούμενους που υποστηρίζουν τον αγώνα των πρώτων.
- Κατάργηση του αντιτρομοκρατικού νόμου και της στρατιωτικής δικαιοσύνης.
- Αποστρατιωτικοποίηση του εδάφους τους και αυτονομία για τους ιθαγενείς.
Υπογράφουν οι οργανώσεις
Convergencia Juvenil Clasista "Hijos del Pueblo" (Ecuador)
Federazione dei Comunisti Anarchici (Italy)
Revista Hombre y Sociedad (Chile)
Organización Revolucionaria Anarquista - Voz Negra (Chile)
Estrategia Libertaria (Chile)
Red Libertaria Popular Mateo Kramer (Colombia)
Grupo Antorcha Libertaria (Colombia)
* Για περισσότερη ενημέρωση σχετικά με τον αγώνα: http://www.mapuexpress.net/
** Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 12 Αυγούστου 2010.
