Εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες, θυσία στο βωμό του σιωνιστικού επεκτατισμού και του φονταμενταλισμού. Στην Ευρώπη, οι υπουργοί Εξωτερικών κάθε χώρας-μέλους της Ε.Ε. μιλούν για την “υπερβολική”, ωστόσο “νόμιμη”, αντίδραση εκ μέρους του Ισραήλ, αντιστρέφοντας την αληθινή κατάσταση με τέτοιο τρόπο που ακόμα και ο πιο κυνικός θαυματοποιός θα μπορούσε να αισθάνεται υπερήφανος εμφανίζοντας τον επιτιθέμενο, το Κράτος του Ισραήλ, ως θύμα.
Συνεχίζουν να προσποιούνται ότι δεν θυμούνται ότι η Γάζα – μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές με περίπου ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους, από τους οποίους περίπου οι μισοί είναι παιδιά – υφίσταται ένα εμπάργκο επί χρόνια, ένα εμπάργκο που περιλαμβάνει ιατρικά και άλλα βασικά είδη ανάγκης και το οποίο υποστηρίζεται από ολόκληρο τον “πολιτισμένο” δυτκό κόσμο, που έχει επιβληθεί από το Ισραήλ και τη Δύση ως αποτέλεσμα τη εκλογικής νίκης της Χαμάς, χάρη στο μικτό εκλογικό σύστημα της πλειοψηφίας και της αναλογικής εκπροσώπησης. Όπως προσποιούνται ότι ξεχνούν πως η Χαμάς κάποτε χρηματοδοτείτο από το Ισραήλ για να αντιπαραταχθεί στην PLO.
Παρά την εκεχειρία των 6 μηνών, το εμπάργκο δεν μειώθηκε ούτε κατά το ελάχιστο και καμία από τις δυτικές δυνάμεις ούτε καν πρότεινε κάτι τέτοιο. Το Κράτος του Ισραήλ επέστρεψε στην παλιά του στρατηγική του στρατιωτικού ελέγχου της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Όλες οι άχρηστες και υποκριτικές διακηρύξεις της Ευρώπης περί επιθυμίας για ειρήνη έχουν αγνοηθεί συστηματικά και κανείς δεν θυμάται ότι το Ισραήλ επί 60 χρόνια έχει συστηματικά καταπατήσει ή παραβιάσει αμέτρητες αποφάσεις του ΟΗΕ και συνεχίζει την στρατιωτική κατοχή της περιοχής, με τις ισραηλινές αποικίες να επεκτείνονται σε όλη την παλαιστινιακή γη ημέρα με την ημέρα, υψώνοντας τείχη που απομονώνουν ολόκληρα χωριά και εμποδίζουν εκατομμύρια πρόσφυγες να επιστρέψουν στη γη τους, ξεριζώνοντας ελαιώνες και σκοτώνοντας ζώα, ημέρα με την ημέρα ταπεινώνοντας τον καθένα που προσπαθεί να διαβεί το διαχωριστικό τείχος για να πάει στην εργασία του, το νοσοκομείο ή το σχολείο. Και όχι μόνο αυτά: αποκρύπτουν το γεγονός ότι η εκεχειρία παραβιάστηκε από το ισραηλινό Κράτος στις 4 Νοέμβρη 2008, όταν ο στρατός του σκότωσε έναν 22χρονο μαχητή της Χαμάς.
Αλλά πέρα από τις ψευδείς και υποκριτικές διακηρύξεις περί ειρήνευσης, ποιος είναι ο λόγος μιας άνευ προϋποθέσεων υποστήριξης ενός τέτοιου επιθετικού και επεκτατικού Κράτους εκ μέρους κάθε μεγάλης δυτικής δύναμης στην πράξη;
Όσον αφορά τις ΗΠΑ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Εκτός από τη σημαντική στρατηγική και γεωγραφική σύμμαχο που αντιπροσωπεύει το Ισραήλ για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή, έχει ακόμα να κάνει και με το δυναμικό ισραηλινό λόμπι των ΗΠΑ το οποίο είναι τόσο δυνατό ώστε να ασκεί μεγάλη επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και αυτό που συμβαίνει σήμερα αποτελεί μια ξεκάθαρη προειδοποίηση προς τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο Ομπάμα.
Η Ευρώπη έχει κατά μέρος ανακτήσει την ενότητά της στην εξωτερική της πολιτική και πιθανώς παίζει εδώ το χαρτί της δραστικής διπλωματίας για να ενδυναμώσει τον ρόλο της στη Μεσόγειο και να προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι δεν μπορεί να παίζει μόνη στην περιοχή της Mare Nostrum (“της Θάλασσάς μας”, κατά λέξη). Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις πωλήσεις όπλων, έναν χώρο όπου τα Κράτη είναι πάντα έτοιμα να αποκρύψουν την αλήθεια κάτω από το χαλί των “κρατικών μυστικών” και να υποστηρίξουν τις διαταγές εκείνων των πολυεθνικών που παράγουν όπλα και υποστηρίζουν τα κρατικά συστήματα. Και αυτές οι πολυεθνικές δεν βιάζονται ποτέ. Είναι αρκετά ικανοποιημένες να πουλούν όπλα σε αντιμαχόμενα μέρη, από τη στιγμή που αυτά μπορούν να πληρώσουν. Η Ιταλία, για παράδειγμα, είναι μια από τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων του Ιράν και του Λιβάνου, αλλά έχει επίσης προμηθεύσει και τον ισραηλινό στρατό επί χρόνια με οπλική τεχνολογία μέσω εταιρειών όπως οι Oto-Melara, Beretta, Borleti και Sekenia. Κι οι άλλες χώρες της Ευρώς κάνουν το ίδιο.
Η Παλαιστίνη χρησιμοποιείται κατά κυνικό τρόπο ως πεδίο πειραμάτων θανατηφόρων νέων τεχνολογιών οι οποίες ολοένα και ειδικεύονται κατασκευαστικά στον “αστεακό πόλεμο”, έναν χώρο για τον οποίο κάθε εταιρεία παραγωγής όπλων ενδιαφέρεται: εταιρείες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μέχρι εταιρείες από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και άλλες χώρες.
Έτσι λοιπόν, στη βασανισμένη αυτή γη όπου οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά συνθλίβονται από τους χωροφύλακες των ισχυρών, δεν φαίνεται να υπάρχει μέλλον, καθώς νέα όπλα δοκιμάζονται, από βόμβες διασποράς μέχρι σφαίρες εμπλουτισμένου ουρανίου, όπου μελετάται η χρήση των αεροσκαφών χωρίς πιλότο (UAVs) που είναι ικανά να εκτοξεύουν πυραύλους μέσω ενός κοντρόλ, όπου δοκιμάζονται τεθωρακισμένα Achzarit που μπορούν να αποφύγουν τις νάρκες, όπου έχουν σταλθεί τεθωρακισμένα οχήματα Namur με σύγχρονες αμερικανικές ή γερμανικές μηχανές καθώς και ρομποτοειδή πολεμικά συστήματα όπως τα Sky-X που είναι τα πρώτα συστήματα στον κόσμο που μπορούν να ανεφοδιάζουν τα αεροσκάφη χωρίς πιλότο εν πτήσει.
Και όλα αυτά στους ώμους των ανθρώπων αυτών που έχουν ήδη γίνει αντικείμενα συγκρούσεων μεταξύ των Κρατών και άλλων, χρησιμοποιούμενων κατά κυνικό τρόπο στις πολιτικές διαμάχες ανάμεσα στις εσωτερικές φατρίες του ενός Κράτους, από τη μια, όπως στην περίπτωση των ισραηλινών πολιτικών μηχανισμών που συνδέονται με την εκλογική διαμάχη και μέσω του κυβερνητικού συνασπισμού του Kadima, που είναι υπεύθυνος για μερικές από τις πλέον ακραίες πράξεις – όπως η εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας από τον Yisrael Hasson – και από την άλλη, τα “γεράκια” του Εργατικού Κόμματος, που τάσσονται υπέρ μιας αυστηρής προσέγγισης, αλλά και από την άλλη, επίσης, ανάμεσα στο Kadima και τα “σούπερ-γεράκια” του Λικούντ, που ολοένα και μετακινούνται σε πιο ακραίες σκληροπυρηνικές θέσεις.
Φυσικά, δεν περιμένουμε τα αραβικά και/ή τα ισλαμικά κράτη να κάνουν κάτι, καθώς είναι διαιρεμένα, αλλά και επειδή επιδιώκουν να βελτιώσουν την εικόνα και να ενδυναμώσουν την επιρροή τους στην περιοχή, ακόμα και εάν θυσιαστεί ο παλαιστινιακός λαός. Όπως και στην περίπτωση του Ιράν που χρησιμοποιεί την πααιστινιακή τραγωδία για να παρουσιάζεται ως η μόνη δύναμη ενάντια στον μισητό αμερικανικό ιμπεριαλισμό καθιστώντας τον εαυτό του ως μια ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή.
Αλλά πέρα από τις διεθνείς πολιτικές υποθέσεις, η κατάσταση του παλαιστινιακού λαού σήμερα φαίνεται οδυνηρή, με ελάχιστες προοπτικές εύρεσης λύσης που να παρέχουν ευκαιρία για μια ζωή με ελάχιστη αξιοπρέπεια όσον αφορά την κοινωνική ασφάλεια και την εξασφάλιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων επιβίωσης.
Σήμερα η μόνη εγγύηση για τον παλαιστινιακό λαό ίσως, για να βρει, όσον το δυνατόν πιο γρήγορα, μια έστω και μικρή ανάπαυλα και ειρήνη, είναι το γεγονός ότι οι πλιατσικολόγοι κάθε είδους και διαμετρήματος – που συρρέουν κατά πλήθη φυσιολογικά ή ιδεολογικά στα σύνορά τους, ή ασχολούνται με πολιτικές ίντριγκες στο εσωτερικό – έχουν έρθει σε μια νέα επισφαλή ισορροπία.
Η μόνη πραγματική προοπτική για χειραφέτηση που μπορούμε να αντικρίσουμε στο άμεσο μέλλον, είναι η ανάπτυξη και επέκταση του είδους αυτού αυτοοργάνωσης που υπάρχει σε πολλά παλαιστινιακά χωριά σήμερα, που ενθαρρύνεται από την αλληλεγγύη μεταξύ των παλαιστινιακών λαϊκών επιτροπών και πρωτοβουλιών όπως οι “Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος”, όπου συμμετέχουν διεθνιστές από όλο τον κόσμο και αντισιωνιστές Ισραηλινοί, και οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στην αλαζονία των Ισραηλινών αποίκων και του στρατού που τους υποστηρίζει, χρησιμοποιώντας ειρηνική αντίσταση. Και δεν είναι τυχαίο το ότι στα χωριά αυτά έχει επιλεχθεί ένας άλλος δρόμος και όχι ο μιλιταρισμός της Χαμάς.
Ως αναρχικοί της ταξικής πάλης και ελευθεριακοί, θα συνεχίσουμε να καταγγέλουμε τον σιωνιστικό αποικισμό, έτσι όπως καταγγέλουμε κάθε μορφή ιμπεριαλισμού και φονταμενταλισμού που καταπιέζει την ελευθερία και την αξιοπρέπεια κάθε λαού. Θα συνεχίσουμε να καταγγέλουμε το γεγονός ότι τεράστια τμήματα του παγκόσμιου προλεταριάτου υποφέρουν κάτω από την καταπίεση και τη φτώχεια ως αποτέλεσμα των ενδο-ιμπεριαλιστικών διαμαχών και των κυνικών πολιτικών παιχνιδιών των δυνατών τοπικών ολιγαρχιών που, με τη σειρά τους, χρησιμοποιούνται εν γνώσει τους ως πιόνια στη διεθνή σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, σημαδεμένα από το αίμα του προλεταριάτου.
Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους αγώνες εκείνους και τις δράσεις αλληλεγγύης με τον παιλαιστινιακό λαό, υποστηρίζοντας όλες εκείνες τις εμβρυακές εκδηλώσεις αυτοκαθορισμού που χαρακτηρίζουν τους αγώνες ολόκληρων χωριών της Παλαιστίνης, πεπεισμένοι ότι μόνο εάν μπορούν να απελευθερωθούν από τις βλαβερές επιρροές κάθε ολιγαρχίας του Κράτους και του παρακράτους, μπορούν οι εργαζόμενοι, άνδρες και γυναίκες, να αρχίζουν να ελπίζουν για μια πιο αξιοπρεπή ζωή.
Federazione dei Comunisti Anarchici (FdCA – Ομοσπονδια των Κομμουνιστών Αναρχικών – Ιταλία), Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF – Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Zabalaza – Νότια Αφρική), Common Cause (“Κοινή Υπόθεση” – Οντάριο-Καναδάς), Μέλη των Anarchists Against the Wall (AAtW – Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος – Ισραήλ), Alternative Libertaire (Γαλλία), Anarchistische Gruppe Solidarität von Unten (Βερολίνο, Γερμανία).
*Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net Ενδέχεται να υπογραφεί και από άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν στον εν λόγω δικτυακό τόπο. Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 3 Γενάρη 2009.
