Αργύρης Αργυριάδης
Μα είναι δυνατόν να φωνάζουν τέτοια πράγματα; Σε αρκετούς φαντάζει περίεργο και ψέματα, οι έλληνες φονιάδες των λαών; Κι όμως, ναι, το γνωστό αυτό σύνθημα, μου έφερε στο μυαλό την περίπτωση του εμπορικού πλοίου “Γαρυφαλλιά”. Διότι μόνο όταν υπάρχει μνήμη υπάρχει η περίπτωση να αποτρέψουμε στο μέλλον να ξανασυμβούν περιστατικά όπως στο Φαρμακονήσι, στην Πύλο και αλλού.
Το “Γαρυφαλλιά” ήταν ένα φορτηγό πλοίο ελληνικών συμφερόντων που στις 15 Μαρτίου 1984 απέπλευσε από την Μομπάσα της Κένυας με προορισμό το Καράτσι του Πακιστάν. Μετά από μερικές ώρες από τον απόπλου, το πλήρωμα ακούει θορύβους από το αμπάρι. Την εποχή εκείνη μια διαδομένη πρακτική για τους λαθρεπιβάτες ήταν να μπουκάρουν στο πλοίο και να παραμένουν αθόρυβοι μέχρι τον απόπλου. Στόχος ήταν να αποκαλυφθούν ή να παραδοθούν όταν το πλοίο θα ήταν εν πλω στο πέλαγος και μακριά από λιμάνι. Συνήθως μια με δυο ώρες ήταν αρκετές.
Σύμφωνα με το ναυτικό Δίκαιο θα θεωρούνταν λαθρεπιβάτες και θα τους κατέβαζαν στο επόμενο πλησιέστερο λιμάνι. Η δυνατότητα φυγής με τον τρόπο αυτό δεν έχει αλλάξει στην ουσία μέχρι και σήμερα, απλά έχει μεταστοιχειωθεί ο τρόπος με ανθρώπους στην απόγνωσή τους να φύγουν, να μπαίνουν μέσα σε ψυγεία, σε container ή ακόμα και κάτω από την καρότσα των φορτηγών.
Επανερχόμενος πάλι στην ιστορία, η πηγή των θορύβων ήταν 11 λαθρεπιβάτες από την Σομαλία, οι περισσότεροι από αυτούς ανήλικοι. Ο καπετάνιος ως η υπέρτατη εξουσία επί του πλοίου αναδεικνύει τι θα πει να έχεις την ελέω σκάφους δύναμη. Η πρώτη του διαταγή είναι να φυλακιστούν όλοι για δυο μέρες στην αποθήκη των αμπαριών χωρίς νερό και φαγητό.
Και αν ο αναγνώστης νομίζει ότι εκεί τελειώνει η απανθρωπιά του Έλληνα λεβέντη καπετάνιου του πλοίου είναι γελασμένος. Ο τρόμος μόλις τώρα αρχίζει. Όσα διαδραματίζονται στην συνέχεια αποδεικνύουν έκδηλα την κανιβαλιστική συσχέτιση και συνοσηρότητα των όσων έχουν εξουσία, έναντι του αδύναμου άλλου που ως άλλος homo sacer, αφήνεται βορρά στα βασανιστήρια, τους εξευτελισμούς πριν να δολοφονηθεί.
Παρακαλώ όσοι έχουν ακόμα πίστη στην ελληνική φιλοξενία και πέφτουν από τα σύννεφα να σταματήσουν εδώ. Ο πλοίαρχος ξεπερνάει κάθε όριο, την τρίτη μέρα βγάζει και πετάει δυο από τους δύστυχους λαθρεπιβάτες στην θάλασσα, με ένα μόνο σωσίβιο δίνοντάς τους την νεοφιλελεύθερη δυνατότητα και επιλογή ποιος από του δυο θα πνιγεί.
Αλλά δεν του αρκεί μόνο αυτό. Η ελληνική μισανθρωπιάστο απόγειό της! Στη συνέχεια βγάζει τους υπόλοιπους οι οποίοι έχοντας καταλάβει τι θα επακολουθήσει αρνούνταν να βγουν από τα αμπάρια, με την χρήση καπνογόνων και υπό την απειλή όπλου τους ανεβάζει στο κατάστρωμα. Αν και υπάρχουν φωνές έστω και λίγες που ζητούν να σταματήσει αυτή την κτηνωδία εκείνος παραμένει αμετακίνητος. Με την βοήθεια μελών του πληρώματος ρίχνει τους υπόλοιπους εννέα Σομαλούς στην θάλασσα. Ακόμα και ο πιο άρρωστος νους δεν μπορεί να μην ανατριχιάσει με αυτό που πρόκειται να συμβεί σε αυτούς τους άτυχους μιας και η συγκεκριμένη περιοχή βρίθει καρχαριών.
Στη συνέχεια όλα βαίνουν καλώς και το πλοίο συνεχίζει το μπάρκο του μέχρι την επιστροφή στην Πάτρα. Ένας θαρραλέος ναυτικός, ο Ευτύχιος Ζωγραφάκης, καταγγέλλει στο τοπικό Λιμεναρχείο με λεπτομέρειες την φρίκη που...
Γιώτα Τεμπρίδου*
Το κείμενο αυτό δεν προοριζόταν για δημοσίευση. Ετοιμάστηκε, μετά από πρόσκληση των εκδόσεων Εκτός Γραμμής, για την παρουσίαση του Φεμινισμός για το 99%: Μανιφέστο στη Θεσσαλονίκη: Είχα πει θα το γράψω, θα το διαβάσω και αυτό θα είναι όλο. Εκ των υστέρων, το μαζί, η Σταυρούλα και το Alterthess μ’ έκαναν να ξεπεράσω τη βεβαιότητά μου πως το κείμενο αυτό δεν είναι για δημοσίευση. Το αφήνω να πάρει τον δρόμο του, κρατώντας μέχρι κι εκείνο το «συζητάμε απόψε εδώ» απείραχτο. Προσθέτω μόνο τον πρώτο στίχο του «Τραγουδάμε δίχως φόβο»1 εν είδει τίτλου, έναν υπότιτλο, ελάχιστες υποσημειώσεις, τη...
Kανένας από τους λόγιους εκείνους που με τόσο ζήλο καταγράφουν τους λόγους, τις μάχες, τα διατάγματα, τα συντάγματα, δηλαδή, ό,τι λάμπει, ό,τι είναι θορυβώδες και περαστικό, δεν καταδέχθηκε να εξετάσει τη μεγάλη υλική υπόθεση εκείνης της εποχής, να παρακολουθήσει κατά βήμα αυτή τη σειρά των πυρετωδών, μανιωδών, επαναστατικών, ασταμάτητων, για πολλά χρόνια, πωλήσεων ή κλοπών δισεκατομμυρίων, που αποτέλεσαν ένα είδος κτηματικού οργίου, όπου οι καπιταλιστές έφαγαν με τη ψυχή τους
Περί Grexit, εξόδου από το ευρώ και άλλων ιδεολογημάτων. Αποσπάσματα από ενα διαχρονικό κείμενο* του Παύλου Αργυριάδη** από το 1893:
"Γι’ αυτό και επιβάλλεται να παραμερίσουμε κάθε ενδοιασμό σχετικά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018