Το παρακάτω κείμενο γεννήθηκε από το θυμό, την αγανάκτηση και την εντεινόμενη απελπισία για τον τρόπο που εξελίσσεται η διεθνής κατάσταση, καθώς και από την μέχρι τώρα ανεπάρκεια του διεθνούς αναρχικού κινήματος να δώσει κάποια προοπτική ή έστω ελπίδα στην αγωνία ενός λαού ο οποίος, από τη μια στιγμή στην άλλη, είδε να γκρεμίζεται γύρω του το οικοδόμημα της ζωής του. Μπορεί να προσληφθεί ως μια διανοητική άσκηση εναλλακτικής Ιστορίας (Τι θα μπορούσε να έχει γίνει - Τι είναι πιθανόν να γίνει) όμως πατάει γερά στην ιστορική τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας εξεγερσιακών κινημάτων να δημιουργήσουν επαναστατικές καταστάσεις με δυναμικές ενέργειες σε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης. Βέβαια, ο αντάρτικος ξεσηκωμός του γκεβαρικού ή του μαοϊκού είδους δεν είναι πια του συρμού, ιδίως όταν ο συρμός αυτός περιλαμβάνει θερμικές κάμερες, drones και θερμοβαρικά όπλα. Όμως οι βασικές αρχές της δυναμικής του ανταρτοπόλεμου παραμένουν διαχρονικές για τον λόγο ότι είναι στηριγμένες στην, εξίσου διαχρονική, καρτεσιανή κοινή λογική.
Ανακοίνωση της Αναρχικής Ομοσπονδίας Αζοφικής
Σ΄ όλους!… Σ΄ όλους!… Σ΄ όλους! [1]
Με την ελπίδα πως η προοπτική του επαναστατικού αγώνα είναι πιο δυνατή από τη σκληρή, ιμπεριαλιστική στάση της εξουσίας και με απώτερο στόχο μια διεθνιστική κολεκτιβίστικη κοινωνία [2] παίρνουμε σήμερα τα όπλα ενάντια στους παλιούς μας εχθρούς, τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό, διαχρονικούς υπαίτιους όλων των πολέμων.
Πάνε τέσσερεις μήνες που τα εθνοφασιστικά θηρία της εξουσίας πάνε να επιβάλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων στην Ουκρανία. Και ο λαός τη γνώρισε ή καλλίτερα την ξαναγνώρισε αυτή την τάξη που ρίχνει τη σκιά της σε όλη την Ευρώπη, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και λέγεται με την αληθινή της λέξη: σκλαβιά. Μαύρη σκλαβιά και βαρβαρότητα, κατευθείαν συνέχεια του Γολοντομόρ, των εκτελέσεων των αγωνιστών με τη σφαίρα στον αυχένα, του σταλινικού πογκρόμ των εθνοτήτων, των γκούλαγκ και των μαζικών εκτοπίσεων.
Όμως οι πολίτες που τσακίζονται από την υπέρτερη βία ολιγαρχών, νεοναζί, εισβολέων και του κάθε ιδιοτελούς καθάρματος ..δεν είναι ακόμα σκλάβοι. Σκλάβοι γίνονται τη στιγμή που ψυχικά δέχονται τη σκλαβιά. Και αυτό κοιτάζουν να πετύχουν οι εχθροί με τις απειλές και τη βία τους. Και η άλλη μορφή της μοιραλατρίας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: Ας σταυρώσουμε τα χέρια και ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., η διεθνής κοινότητα. Αυτή η μορφή μοιρολατρίας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να τον ελευθερώσουν άλλοι ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ, πολύ πρόκειται να αλλάξει αφέντη.
Απέναντι σε αυτή τη φοβερή συμφορά, την άγρια μπόρα που ξέσπασε στη χώρα μας ποια είναι η στάση του λαού;
Ένας μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας: Ο δρόμος της αντίστασης, ο δρόμος του κοινωνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Για να πετύχει ο αγώνας μας πρέπει να ανταποκρίνεται και στις ανάγκες της πραγματικότητας και στις ψυχικές ανάγκες του λαού. Και για να διεξαχθεί αποτελεσματικά απαιτείται πανεθνικός συντονισμός. Ασύνταχτα μπουλούκια, ασυνεννόητες ομάδες, όσο ηρωισμό και αν δείξουν, όσο αποφασισμένα και να δρουν, είναι καταδικασμένες στην καταστροφή.
Για να πετύχουμε οφείλουμε να εδραιώσουμε την ισχύ ενός στέρεου εθνικού συντονισμού στις ενέργειές μας. Εάν δεν το πετύχουμε είναι ορατός ο κίνδυνος όλες οι ενέργειες που αποβλέπουν στη μετατροπή του πολέμου σε κοινωνική επανάσταση [3], όσο επιτυχημένες και να είναι, να μην αποτελούν παρά ένα πανεθνικό συνονθύλευμα από κύματα τοπικής, κοινωνικής αναταραχής.
Ποιοι μπορεί να είναι σήμερα οι σκοποί ενός κοινωνικοαπελευθερωτικού αγώνα;
Η καθημερινή πάλη για να μην τσακιστεί ο λαός κάτω από την πείνα, τις αρρώστιες και τις υλικές στερήσεις. Ο αγώνας μας αρχίζει από την καθημερινή πάλη για το ψωμί, για τα φάρμακα, για την αρωγή στους ευπαθείς με βάση τις αρχές της Αλληλοβοήθειας ενάντια στην εξαθλίωση το λαού και τη λιμοκτονία του.
Η καθημερινή αντίσταση, παθητική και ενεργητική, ενάντια στους εισβολείς και τους ντόπιους εξουσιαστές. Η ενθάρρυνση του λαού προς την κατεύθυνση αυτή με την αποτελεσματικότητα και τον βαθύ ήθος που χαρακτηρίζει τις ιδέες μας ως αναρχικών.
Η καθημερινή προσπάθεια να παραλύσουν οι δυνάμεις του κατακτητή, να μην εξυπηρετούνται οι πολεμικοί σκοποί του με την εργασία τη δική μας και με τα υλικά τα δικά μας.
Η ενεργητική αντίσταση στη βία η απάντηση στη βία με τη βία, ο ένοπλος αγώνας και η τελική ένοπλη εξέγερση [4]
Κάνουμε σαφές εξαρχής ότι ο πόλεμός μας διεξάγεται αποκλειστικά εναντίον ενόπλων και όχι αόπλων ή αμάχων. Άτομα και ομάδες δεν παίρνουν μέρος στη μάχη εναντίον των πάσης φύσεως εξουσιαστών θα αντιμετωπίζονται ως ουδέτερα και θα είναι απαραβίαστα, τα ίδια και οι περιουσίες τους [5].
Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Δεν είναι μόνο το αίμα που χύνεται, οι υλικές καταστροφές η σωματική εξαθλίωση στη οποία είναι έκθετος ο λαός από την αρχή της εισβολής. Περισσότερο ακόμα και σκληρότερα χτυπάει το λαό η ηθική εξαθλίωση που παρουσιάζουν ορισμένα κοινωνικά στρώματα και άτομα. Τα χρόνια της διαφθοράς και της παρακμής που διαδέχθηκαν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι εβδομάδες του τρόμου και της βίας που σηματοδότησαν τα γεγονότα του Μεϊντάν έχουν αφήσει πίσω τους ένα μαύρο απόθεμα ωμότητας και βίας κι ένα μεγάλο αριθμό ατόμων που ζυμώθηκαν μέσα τους. Πολλοί από αυτούς πρόσφεραν το ανθρώπινο δυναμικό για τα παρακρατικά σώματα τραμπούκων και δολοφόνων που έκαναν τη βρώμικη δουλειά για την κυβέρνηση. Έτσι καταλήξαμε η Ουκρανία να είναι το μόνο κράτος στον κόσμο που έχει νεοναζιστικό σχηματισμό στις ένοπλες δυνάμεις της : Το τάγμα του ΑΖΟΦ και τις μονάδες οι μονάδες Dnipro 1 και Dnipro 2, Aidar και Donbas. Δεν έχει σημασία πως αυτοί οι επίγονοι των Freikorps και των Black-and-Tans έχουν πολύ μικρή ηλικία για να έχουν μνήμες πολέμων. Η κυβέρνηση και οι ολιγάρχες τους εξόπλισαν φροντίζοντας να επωφεληθούν από τη νοσηρή και χυδαία ψυχολογική φόρτιση στο «να κρατάς στα χέρια σου μια φονική δύναμη και να τη χρησιμοποιείς για να τρομοκρατείς τους ανίσχυρους».
Όσο για εμάς, όπως και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένων και των Βαλκανίων, μετά το 1945 ζήσαμε σε κοινωνίες όπου το κράτος κατείχε το μονοπώλιο της έννομης βίας. Καθώς τα κράτη κατέρρευσαν, κατέρρευσε και το μονοπώλιο αυτό και το χάος που προέκυψε πρόσφερε την ευκαιρία πρόσβασης σε μια τάξη πραγμάτων όπου, μέσω της οπλοκατοχής, όλα επιτρέπονται. Δεν είναι αυτή η δική μας στάση. Έχουμε πλήρη επίγνωση της διαφοράς ανάμεσα στους ενόπλους του κουρδικού αντάρτικου και τους απόβλητους νέους των ναζιστικών ταγμάτων για τους οποίους η βία, η στρατιωτική ενδυμασία και η οπλοφορία αποτελούν ένα μέσο απόκτησης ταυτότητας [6].
Αντιθέτως στην δίχως κράτος κοινωνία του Κουρδιστάν κάθε αγόρι και κορίτσι που φτάνει στην ενηλικίωση παίρνει ένα όπλο. Η οπλοφορία σημαίνει ότι έπαψε να είναι παιδί και πλέον οφείλει να συμπεριφέρεται ως ενήλικας. Η έμφαση στο νόημα της κουλτούρας του όπλου πέφτει «στην υπευθυνότητα, στη σοβαρότητα, στο τραγικό καθήκον». Αυτή είναι και η δική μας στάση απέναντι στο ζήτημα. Έτσι, με μεγάλη θλίψη αλλά και με μια υψηλή αίσθηση καθήκοντος [7] παίρνουμε σήμερα τα όπλα ενάντια, όχι στο ρωσικό λαό και τους στρατιώτες που είναι παιδιά του, αλλά ενάντια στις συμμορίες των πολιτικών που αρνήθηκαν ακόμα και την ελπίδα της ελευθερίας στις εθνότητές μας. Αποφασισμένοι να υψώσουμε τείχη απέναντι στη βαρβαρότητα οποιασδήποτε μορφής, δηλώνουμε εξαρχής: Τα όπλα και το πολεμικό υλικό μας, απαλλοτριωμένα στις αρχικές επιχειρήσεις θα αυξάνονται όσο πληθαίνει η στρατολόγηση στις τάξεις μας. ‘Ομως θα πυροβολούν μόνο όταν είναι ανάγκη. Όποιος, κρατώντας οποιουσδήποτε προσωπικούς υπολογισμούς, συμφέροντα, μίση, αντιπάθειες, συμπάθειες φιλοδοξίες και «ιδεολογίες» καταπολεμάει ή υπονομεύει ή ματαιώνει μ΄ οποιονδήποτε τρόπο αυτή την αδιαπραγμάτευτη αρχή, οπουδήποτε και να βρίσκεται, οπωσδήποτε και να λέγεται, είναι συνεργάτης των εισβολέων και δεσμευόμαστε να του καταβάλουμε τα επίχειρα της προδοσίας του.
Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ
Δεν έχουμε αυταπάτες για τις δυνατότητές μας. Έχουμε απέναντί μας μια στρατιωτική τεχνολογία των πλουσιότερων και ισχυρότερων κρατών του κόσμου. Τα έμψυχα και υλικά μας αποθέματα είναι ανεπαρκή να αντιμετωπίσουν μια τέτοια δύναμη συγκεντρωμένη κατά μέτωπο. Εντούτοις, έχουμε να ελπίζουμε πολλά επιλέγοντας να αρνηθούμε να πολεμήσουμε με τους όρους του αντιπάλου. Όμως το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μας είναι μη στρατιωτικό και χωρίς αυτό είμαστε ανήμποροι: Έχουμε την συμπαράσταση και την υποστήριξη ενεργητική και παθητική του ντόπιου πληθυσμού, όντας αναπόσπαστο και οργανικό του τμήμα. Σφυρηλατήσαμε αυτή την υποστήριξη στηρίζοντας το λαό τις πρώτες μέρες του πολέμου, στα καταφύγια του Μετρό και στους βομβαρδισμούς των αμάχων. Την κατακτήσαμε καταβάλλοντας τίμημα αίματος και μας ανήκει αυτοδικαίως. Ειρήνη και ευλογία στη μνήμη[8] του συντρόφου Ζένια Κάζκο [9]. Θα έρθει η στιγμή να μιλήσουμε γι΄ αυτόν. Για την ώρα, ας μαθευτεί πως ο Ζένια Κάζκο, αναρχικός, άπειρος νεαρός μαχητής που, παρεκτός από τη μνήμη των συντρόφων του, τα ίχνη του πάνω στη Γη μοιάζουν τόσο ελαφρά σα να τoν ονειρευτήκαμε, έχασε τη ζωή του στη Μαριούπολη με βάρβαρο τρόπο, κι ας μην ξέρουν οι πολλοί πώς ακριβώς.
Και πού προσβλέπουμε όταν, με την εκδίωξη των εισβολέων και των ντόπιων εξουσιαστών, στους απελευθερωμένους θύλακες ανοίξει ο δρόμος για τον συνομοσπονδισμό ο οποίος είναι και η μόνη φυσική μορφή κοινωνικής οργάνωση ενός τόπου;
Είμαστε αναρχικοί και δεν μπορούμε να περιφρονήσουμε τη θέληση του λαού, ακόμα κι όταν διαφωνούμε μαζί του. Η ζωή είναι το καλύτερο σχολείο και θα μας δείξει πού βρίσκεται η αλήθεια. Ας λύσουν οι εθνότητες μόνες τους τα προβλήματά τους, όπως κι εμείς τα δικά μας. Δεν έχει σημασία αν θα τα λύσουν σύμφωνα τις αρχές μας ή κάποιου αριστερού κόμματος. Εμείς είμαστε εδώ και παλεύουμε για να μην υπάρχουν πια ιμπεριαλιστές και ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και προτεραιότητά μας είναι να εξασφαλίσουμε στις εθνότητες το δικαίωμα να αποφασίσουν μόνες τους για όλα και μόνες τους να οργανώσουν τη ζωή στις κοινότητές τους [10].
Καταλήγοντας, ένα ιδιαίτερο μήνυμα προς την ελληνική μειονότητα: Αναγνωρίζοντας τον βαρύ φόρο που πληρώσατε κατά την πολιορκία της Μαριούπολης τον οποίο, ξυπνώντας μας ιστορικές μνήμες, βλέπουμε ως μια τραγική συνέχεια αυτού που πληρώσατε τον καιρό του Γολοντομόρ και των σταλινικών εκκαθαρίσεων, σας στέλνουμε αδελφικό, αγωνιστικό χαιρετισμό. Οι δεσμοί που μας ενώνουν πάνε πολύ πιο πίσω από τη μαζική συμμετοχή των προγόνων σας στη Μαχνοβτσίνα. Ανάγονται στη Φιλική Εταιρεία η οποία δημιούργησε τη μαγιά για τους Δεκεμβριστές που με τη σειρά τους άναψαν τη φλόγα των επαναστατικών κινημάτων στη Ρωσία τον 19ο αιώνα. Στον χαιρετισμό προσθέτουμε και μια επισήμανση προς τους Έλληνες συντρόφους: Όταν το κίνημά μας, έχοντας εδραιώσει τη λαϊκή του υποστήριξη ανοίξει τον δρόμο για την ένταξη σε αυτό των μαχητών της διεθνιστικής αλληλεγγύης, η δική σας ανάγκη να έλθετε στην Ουκρανία θα είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη του κινήματός μας για εσάς. Όχι επειδή χρειάζεται οποιοσδήποτε από εμάς επαναστατική δόξα. Θεωρούμε την πολιτική, ακόμα και στην πιο επαναστατική της μορφή, πρακτική δραστηριότητα. Μακριά από μας η σκέψη να την μετατρέψουμε σε μια μορφή ηθικής γυμναστικής, επίδειξη ατομικής ή συλλογικής αφοσίωσης, αυτοθυσίας, ηρωισμού ή αυτοβελτίωσης. Δεδομένου ότι δεν αντιμετωπίζουμε τις επαναστάσεις σαν μια σειρά από όνειρα και έπη, έχουμε αφήσει πίσω τον καιρό των ηρωικών αναμνήσεων. Τώρα βρισκόμαστε στον καιρό της ανάλυσης. Πιστεύουμε όμως (και το μάθαμε με πολύ βαρύ τίμημα) ότι οι μάχες που δίνατε μέχρι τώρα δεν μπορούν να σας προετοιμάσουν επαρκώς για το είδος της μάχης στην οποία, κάποια στιγμή, ενδέχεται να σας ρίξουν οι περιστάσεις. Η μικρή πολιτική εμπροσθοφυλακή σας πρέπει συνειδητά να ταχθεί σε αυτό το εγχείρημα. Θα αποκτήσει εμπειρία στα πεδία των μαχών. Θα γίνει ο πυρήνας που θα προσελκύσει όλογυρά του τη μεγαλύτερη εμπροσθοφυλακή του αύριο[11].
Σαρτανάς 18/5/2022
ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ: Καταρχάς, για όσους αυτομάτως έκαναν τον συσχετισμό αυτής της «ανακοίνωσης» με τη σημερινή ημερομηνία… και του χρόνου! Δεύτερον, εάν ανάμεσα στα οδοφράγματα ψεμάτων και ημι-αληθειών που έχουν υψώσει οι μηχανισμοί της προπαγάνδας και των fake news (τα μόνα οδοφράγματα που είδαμε ως τώρα να αφορούν τον πόλεμο, αλίμονο!) παρασυρθήκαμε να θεωρήσουμε αυτό το κείμενο αληθινό, μέχρι που η απορία, ποιος στην ευχή μπόρεσε να μεταφράσει από τα ρωσικά (συγνώμη, τα ουκρανικά) την ατάκα: «Δεσμευόμαστε να καταβάλλουμε τα επίχειρα της προδοσίας» μας επανέφερε στην πραγματικότητα, ε, τι να γίνει… Προσπαθήσαμε για τεκμηριωμένη ιστορική εικοτολογία. Τρίτον, ασφαλώς και οι ιστορικές αναφορές του κειμένου είναι αναγνωρίσιμες για τους βιβλιόφιλους ακόμα και χωρίς τις υποσημειώσεις («Από σένα περιμένουμε;» κ.λπ). Για σιγουριά όμως, ιδού και αυτές με βάση τους εκθέτες, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι:
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-«Σ΄ όλους!..» Έτσι ξεκινούσαν όλα τα τηλεγραφήματα από την Κεντρική Επιτροπή των μπολσεβίκων προς τις επαναστατικές δυνάμεις που μάχονταν ενάντια στην αντεπανάσταση των Λευκών και των ευρωπαίων συνεργατών τους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Ουκρανία (1917).
-Από την προκήρυξη με την οποία η RAF εγκαινίασε τη δράση της το 1970.
Η ιδέα της μετατροπής του πολέμου σε επανάσταση δοκιμασμένη από τον καιρό της Παρισινής Κομούνας και σφραγισμένη από τη βαριά ήττα του Ισπανικού Εμφύλιου ανήκει ως ιδέα αποκλειστικά στον αναρχισμό. Η επιτυχημένη εφαρμογή της από τους μπολσεβίκους έγινε εφικτή σε μια περίοδο που το ενδεχόμενο εξέγερσης μετρίαζε διαφορές που διαφορετικά μπορεί να φάνταζαν μεγάλες: Το 1917 στο κάτω κάτω, διακρίσεις τόσο θεμελιακές όσο αυτές του Μαρξ και του Μπακούνιν δεν είχαν προκαλέσει και μεγάλα προβλήματα στη Ρωσία.
-Δημήτρη Γληνού: «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Πρωτοκυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1942. (Το απόσπασμα ελαφρώς διασκευασμένο). Για την αντιπαραβολή με το γνήσιο: «Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο», β΄ έκδοση, εκδόσεις «Ρήγας», Αθήνα 1944.
Δηλώνεται ρητά στο πρόγραμμα της ρωσικής (και ουκρανικής, χωρίς παρεξήγηση) ομάδας Ναρόντναγια Βόλυα, της ομάδας η οποία εκτέλεσε τον τσάρο Αλέξανδρο Β΄.
-Για την κουλτούρα του όπλου: Michael Ignatief, Blood and Belonging: Journeys into the New Nationalism, Λονδίνο 1993. Οι επισημάνσεις αφορούν τη διαφορά ανάμεσα στους ενόπλους του κουρδικού αντάρτικου το 1993 και σ΄ εκείνους των σημείων ελέγχου στη Βοσνία.
Στρατηγού Γ. Γρίβα-Διγενή: Απομνημονεύματα.
-Το όνομα φανταστικό, αν και υπάρχουν και πραγματικά. Αλλά δεν έχουν θέση σε μια υποθετική προκήρυξη μιας υποθετικής αναρχικής ομοσπονδίας που ξεκινά ένα υποθετικό αντάρτικο σε μια –μη υποθετική- απόπειρα εφαρμογής της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
«Ειρήνη και ευλογία στη μνήμη του!» Τυποποιημένη επίκληση με την οποία αναφερόμαστε σε πεσόντες αγωνιστές (Κάτι αντίστοιχο με την ευχή «Υγεία και αναρχία!»). Προέρχεται από το μυθιστόρημα Σπάρτακος του Άρθουρ Κέστλερ.
-Β. Ι. Ου. Λένιν, «Εκλεκτά Έργα» (με μια μικρή διασκευή – περιττή η επισήμανση πού) και αυτός δεν είναι λόγος να παρεξηγηθούμε σαν κομμουνιστές. Ασφαλώς και ο Λένιν «έκλεβε» αβέρτα από τα προγράμματα των αναρχικών που κυκλοφορούσαν τις παραμονές της Οκτωβριανής επανάστασης. Αποκορύφωμα, η μπολσεβίκικη αντίληψη της οργάνωσης των επαγγελματιών επαναστατών η οποία είναι προέρχεται σχεδόν αυτολεξεί από την έκθεση του Μπακούνιν στη «Συμμαχία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας». Θα κατάφερναν οι μπολσεβίκοι να γίνουν τόσο αρεστοί στους ριζοσπαστικοποιημένους εργάτες και αγρότες εάν δεν οικειοποιούνταν ιδέες αναρχικής ή αναρχοσυνδικαλιστικής έμπνευσης όπως η γενική απεργία, η μετατροπή του πολέμου σε επανάσταση και η κατά βιομηχανίες συνδικαλιστική οργάνωση;
-Αξίζει να παρατεθεί αυτολεξεί το πρωτότυπο από το οποίο έγινε η διασκευή: «Η δική μας ανάγκη να πάμε στην Ισπανία είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη της Ισπανικής Δημοκρατίας για εμάς. Ο ιταλικός αντιφασισμός χρειάζεται επαναστατική δόξα […[. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως δεν ξέρουμε ως τώρα να δίνουμε μάχη ενάντια στο φασισμό. Η μικρή πολιτική εμπροσθοφυλακή των ιταλών μεταναστών πρέπει γενναιόψυχα να θυσιαστεί σε αυτό το εγχείρημα. Θα αποκτήσει εμπειρία στα πεδία των μαχών. Θα γίνει ο πυρήνας που θα προσελκύσει ολόγυρά του τη μεγαλύτερη εμπροσθοφυλακή του αύριο». Πρόκειται για ένα χωρίο του Lussu (Giustizia e Liberta, 28 Αυγούστου 1936).
Και τέταρτον… ποιος ο σκοπός αυτού του κειμένου; Μα… να δείξει με πόση συνέπεια ακολουθούν οι αναρχικοί την πάγια τακτική η οποία τους χαρακτηρίζει ιστορικά: Πάντα πετούσαν τις πολιτικές ευκαιρίες με παράδοξα τυφλή επιμονή.
Τι άλλο;
*Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1618042/