Στις 9 Μάη 1938, πέθανε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, ο Fabio Luz, μία από τις πρωτοπόρες προσωπικότητες του βραζιλιάνικου αναρχισμού.
Καταγόμενος από την Oriundo de Bahia, ως νεαρός άνδρας είχε ήδη εργαστεί ως γιατρός, μια εποχή που θα προσεγγίσει τον αναρχισμό διαβάζοντας τα έργα των Κροπότκιν και Μαλατέστα, οι απόψεις των οποίων θα προσδώσουν ακόμη μεγαλύτερη σταθερότητα στις θέσεις του ενάντια στη δουλεία, στο επίπεδο των περιφερειών της χώρας, όπου η κυρίαρχη τάξη απέρριπτε θεμελιώδη και στοιχειώδη δικαιώματα.
Θα μετακομίσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου θα αρχίσει να γίνεται γνωστός ως γιατρός φροντίζοντας τους άρρωστους, με έναν τρόπο αλληλεγγύης, στις λαϊκές γειτονιές, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσει τον σεβασμό και τη συμπάθεια στην τοπική κοινότητα. Το επάγγελμά του τον ώθησε να γράψει και να δημοσιεύσει ένα έργο για τη φυματίωση, την προέλευσή της και τη σχέση της με τις συνθήκες της δυστυχίας στην οποία βρισκόταν ο βραζιλιάνικος λαός.
Εν μέσω ενός κύματος σημαντικών απεργιών και λαϊκών εξεγέρσεων στο Σαν Πάμπλο, στο Ρίο και άλλες Πολιτείες -μεταξύ 1917 και 1920- ο Fabio Luz θα συγκροτήσει το Λαϊκό Πανεπιστήμιο Enseñanza Libre, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το προλεταριάτο της Carioca. Ταυτόχρονα, θα αρχίσει να γράφει σε σημαντικές εργατικές εφημερίδες όπως οι “A Plebe”, “A Vida”, “Voz da União”, “Spartacus”, “A Luta Social” και “Revolução Social” μεταξύ άλλων, κάτι που τον οδήγησε για λίγο στη φυλακή το 1920.
Διατήρησε στενή σχέση με τη δασκάλα, φεμινίστρια και αναρχική Maria Lacerda de Moura, καθώς και με τον εμβληματικό José Oiticica. υτά τα χρόνια, ήταν επίσης μέλος της αναρχικής οργάνωσης Os Emancipados.
Σήμερα μια Βιβλιοθήκη και Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχει πάρει το όνομά του.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.