Στις 23 Σεπτεμβρίου 1941 “έφυγε” ο Delfín Lévano, αδιαμφισβήτητη φυσιογνωμία του περουβιάνικου συνδικαλισμού και μια από τις πιο διαυγείς μορφές του λατινοαμερικάνικου αναρχισμού.
Με καταγωγή από τη Λίμα, γιος του ιστορικού συνδικαλιστή και αναρχικού Manuel Caracciolo, ο Delfín θα εργαστεί από πολύ μικρή ηλικία ως αρτοποιός στην εργασία του πατέρα του. Η δουλειά του θα τον συνδέσει με τη συνδικαλιστική ζωή της Ομοσπονδίας Εργατών Αρτοποιών "Αστέρι του Περού", μια συντεχνία που θα τον εκλέξει γενικό γραμματέα επί οκτώ θητείες.
Εκείνα τα χρόνια συμμετείχε ενεργά στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις για το 8ωρο το 1913 και το 1919. Για την εξαιρετική μαχητικότητα και τη σταθερότητά του, θα εκλεγεί γενικός γραμματέας στο Πρώτο Τοπικό Εργατικό Συνέδριο το 1921.
Μέχρι τότε είχε ιδρύσει την αναρχική ομάδα “Humanidad” (Ανθτωπότητα) -από τις πρώτες αναρχικές πολιτικές οργανώσεις στο Περού- από όπου θα αναμειχθεί σε σημαντικές αντιπαραθέσεις με τον σοσιαλιστή ηγέτη José Mariátegui και τον ηγέτη της APRA Haya de la Torre, συζητώντας μεταξύ άλλων θέματα σχετικά με την αυτονομία και τις τύχες του εργατικού κινήματος του Περού.
Ο Lévano ιδρύει, επιπλέον, την εφημερίδα “La Protesta” (Η Διμαερτυρία), ίσως ένα από τα πιο αξιόλογα εργατικά έντυπα στο Περού κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά θα ξετυλίξει ακόμα το καλλιτεχνικό του ταλέντο με τη συγγραφή θεατρικών έργων, ποιημάτων και τραγουδιών - μεταξύ των οποίων βρίσκουμε μεταξύ άλλων τα "Η Συμφωνία της Εργασίας", "Ο διωκόμενος" και "Ο εργάτης".
Πέθανε το 1941, αφήνοντας πίσω μια τεράστια παρακαταθήκη αγώνων και εργατικής οργάνωσης βασισμένη στην αρχή της ταξικής αλληλεγγύης.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
