"Δεν φοβόμαστε τα ερείπια, γιατί κουβαλάμε έναν καινούργιο κόσμο στις καρδιές μας. Αυτός ο κόσμος μεγαλώνει αυτή τη στιγμή".
Buenaventura Durruti, Ιούλης 1936.
Η ιστορία συχνά μας παρέχει περίεργα… ανέκδοτα με τα οποία μπορούμε να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε μια σύνθετη διαδικασία. Αυτή είναι η περίπτωση αυτού του μικρού άρθρου, στο οποίο θα μιλήσουμε για έναν επιφανή άνθρωπο από τη Λεόν, τον Buenaventura Durruti, και τη ζυθοποιία Damm, που σήμερα ονομάζεται Estrella Damm. Κατά έναν a priori ακούγεται παράξενο, αλλά οι δρόμοι του πολιτικού αγώνα κάνουν το αδύνατο δυνατό.
Αρχές
Τον τελευταίο καιρό ο Ντουρούτι είναι πολύ στη μόδα, τόσο για να τον τιμούν όσο και για να τον απεχθάνονται, αλλά αυτό για το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία είναι η τεράστια κληρονομιά της μορφής του και ο αγώνας και η αφοσίωσή του στους άλλους.
Ο Buenaventura Durruti γεννήθηκε στη Λεόν το 1896 στη γνωστή συνοικία Santa Ana. Μετανάστευσε νωρίς από τη γενέτειρά του αν και είχε ήδη σημαντική πολιτική δέσμευση στην εργατική τάξη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη, όπου έγινε μέλος της CNT και σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη στο ισπανικό αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα. Συνδυάζοντας τόσο τη συνδικαλιστική του μαχητικότητα όσο και ένα επάγγελμα που του εξασφάλιζε οικονομικά μέσα διαβίωσης, αναδειχθηκε σε έναν σύντροφο που θαυμάστηκε τόσο για την πολιτική του ευφυΐα όσο και για την ηθική του δέσμευση.
Το άλλο σκέλος αυτής της ιστορίας είναι η σημερινή εταιρεία μπύρας Estrella Damm, η οποία εκείνα τα χρόνια αποτελούσε ήδη σημαντικό σημείο αναφοράς στη Βαρκελώνη. Από το ξεκίνημά της, η Damm ήταν μια από τις εμβληματικές εταιρείες της ανώτερης τάξης της Βαρκελώνης, όταν την ίδρυσαν το 1876 οι August Damm και Joseph Damm. Στις απαρχές της, η μπύρα ήταν ένα εξωτικό ποτό στο οποίο είχε πρόσβαση μόνο μια μικρή επιλεγμένη ομάδα. Στα μέσα του 1934, οι δρόμοι των Durruti και Damm συναντήθηκαν, αν και η σχέση τους δεν κράτησε πολύ.
Ο Durruti λυγίζει το χέρι του Damm
Τον Μάη του 1934 ξεκίνησε η καλοκαιρινή περίοδος και μαζί της τα ζυθοποιεία άρχισαν να λειτουργούν πλήρως. Για το λόγο αυτό, καθιερώθηκε μεγαλύτερο ωράριο εργασίας, που απαιτούσε πρόσθετο προσωπικό, γνωστό ως “temporeros" (προσωρινοί). Το Συνδικάτο Τροφίμων ήταν αυτό που επέλεξε τους εργάτες και ο Buenaventura Durruti εντάχθηκε σε αυτό με την άφιξή του στη Βαρκελώνη. Ο Durruti συμπεριλήφθηκε σε έναν προκαταρκτικό κατάλογο προσωπικού που προοριζόταν για το εργοστάσιο Damm, αν και η εταιρεία αποδέχθηκε όλους τους εποχικούς εργάτες εκτός από τον Buenaventura, κυρίως, όπως λεγόταν, λόγω του συγκρουσιακού χαρακτήρα του Buenaventura.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο πρωταγωνιστής μας ηγήθηκε μιας μεγάλης ομάδας εργατών που μποϊκοτάρισε το προϊόν της Damm. Αναζητήθηκε μια μέθοδος πίεσης με στόχο οι εργάτες να συνεχίσουν να παράγουν, αλλά η εταιρεία να αδυνατεί να πουλήσει την παραγωγή της. Το μποϊκοτάζ της Damm έγινε πολύ δημοφιλές, σε βαθμό που οι λιμενεργάτες αρνήθηκαν να τη φορτώσουν στα πλοία και οι μεταφορείς αρνήθηκαν να τη μεταφέρουν σε άλλα μέρη της Ισπανίας.
Ο αγώνας αυτός κατάφερε να κάνει την εταιρεία να υποχωρήσει και αναγκάστηκε να πληρώσει τους μισθούς των επιλεγμένων εργατών, συν τα έξοδα της συνδικαλιστικής προπαγάνδας και τις αμοιβές των δικηγόρων. Η νίκη επί της Damm βοήθησε τους εργαζόμενους της Moritz (μιας άλλης ζυθοποιίας) να ακολουθήσουν το ίδιο παράδειγμα, να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να υποβάλουν μισθολογικά αιτήματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας, αιτήματα που ικανοποιήθηκαν από τη διοίκηση της εταιρείας.
Τέλος, και για την ιστορία, τη δεκαετία του 1960 η Damm αγοράστηκε από τον Demetrio Carceller Segura, υψηλόβαθμο αξιωματούχο του καθεστώτος Φράνκο, ο οποίος μάλιστα συνόδευσε τον υπουργό Εξωτερικών, Serano Súñer, στο επίσημο ταξίδι του στο Βερολίνο για να συναντηθεί με υψηλόβαθμους ναζιστές ιεράρχες. Οι "ευγενείς", για μια φορά, κατάφεραν να λυγίσουν το χέρι των ευγενών.
Συμπέρασμα
Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο αγώνας και η απεργία είναι οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι για την εργατική τάξη να αλλάξει τις υλικές συνθήκες διαβίωσής της προς το καλύτερο. Όπως θα έλεγε ο Marcelino Camacho "Το δικαίωμα στην απεργία επιτυγχάνεται με την απεργία", χρόνια πριν εκστομίσει αυτές τις φράσεις ο Durruti και οι σύντροφοί του αγωνίστηκαν για μια πιο αξιοπρεπή ζωή, δίνοντας το παράδειγμα σε πολλούς άλλους που ήρθαν μετά από αυτούς.
Όποια κι αν είναι η γνώμη του καθενός για τον Buenaventura Durruti, αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι βοήθησε την εργατική τάξη να έχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ότι κάποιοι από αυτούς συνειδητοποίησαν τη μεταμορφωτική δύναμη των απλών ανθρώπων όταν αγωνίζονται για το ίδιο ιδανικό.
Οπότε, όταν πίνετε μια ωραία μπύρα Estrella Damm, θυμηθείτε με χαρά ότι ένας αγωνιστής από τη γειτονιά Santa Ana κατάφερε να κάνει τους εργάτες να νικήσουν τα αφεντικά.
*Η ιστορία εδώ είναι παρμένη από το βιβλίο "Durruti en la Revolución Española” του Abel Paz (σελίδα 397). Απόδοση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
**Σχετικός σύνδεσμος: https://elfilandonberciano.com/2020/01/27/cuando-durruti-gano-a-la-damm/?fbclid=IwAR1y0tIXCIWIBVjKDmm3_AMpSSi3fVfpvvdE_JIBfLz3CTxtGOx_qm2ZrkQ
