Για μια ελευθεριακή δικαιοσύνη. Για μια δικαιοσύνη ενάντια στην Κυριαρχία και το Κράτος (ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ)
BY YPOGEIOS-ILISOS · DECEMBER 29, 2022
«Το μέλλον δεν προετοιμάζεται χωρίς δράση στο παρόν»
Diego Abad de Santillán
Είμαστε ο Υπόγειος Ιλισός, Αναρχική Κοινότητα Αγώνα, που δραστηριοποιούμαστε στα Ανατολικά της Αθήνας από τον Γενάρη του 2019. Τα άτομα που βρεθήκαμε αρχικά, συγκροτηθήκαμε ως ομάδα με βάση τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις εμπιστοσύνης και κοινής εμπειρίας, χωρίς να προηγηθεί κάποια μεγάλη θεωρητική ανάλυση. Έχοντας, επίσης, στο μυαλό μας και τις συνθήκες που διώχνουν τους ανθρώπους από τους αγώνες και τα συλλογικά σχήματα – γεγονός που έχει γίνει ρουτίνα.
Από την ίδρυση της ομάδας μέχρι και σήμερα έχουμε προχωρήσει όσο μπορούσαμε τη συζήτηση περί της ιδεολογικής και πολιτικής μας συγκρότησης. Μια συζήτηση που συνεχίζεται και παίρνει τη μορφή νέων θέσεων της ομάδας, θέσεων που αφορούν και το ζήτημα της οργάνωσης των αναρχικών, αλλά και της παρέμβασής μας στο κοινωνικό πεδίο. Αυτές οι θέσεις θα δημοσιοποιηθούν στο μέλλον και με βάση αυτές θα πορευτούμε. Σε αυτή την έκδοση έχουμε συμπεριλάβει εκείνες τις θέσεις που θεωρήσαμε αναγκαία προϋπόθεση για το ζήτημα της δικαιοσύνης.
Ως «Υπόγειος Iλισός» έχουμε δημιουργήσει μια δομή αυτομόρφωσης που δεν ξεκινά από ένα ενδιαφέρον θεωρητικό ζήτημα ή βιβλίο. Ξεκινά από τις πολιτικές μας ανάγκες και σκοπούς. Δηλαδή, από τα ερωτήματα που μας τίθενται στους κοινωνικούς αγώνες και τις πολιτικές μας παρεμβάσεις, από τα εμπόδια που βρίσκουμε στην πολιτική μας καθημερινότητα. Προσπαθούμε μέσα από κείμενα και άλλες πηγές (που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στα πλαίσια του χρόνου μας) να απαντάμε με έναν τρόπο άμεσο και πρακτικό σε αυτά τα ερωτήματα, με έναν τρόπο που θα εκφράζεται στην πολιτική μας παρέμβαση, που θα γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, θέση και πρακτική μας. Θέλαμε αυτή η δομή να είναι σταθερή και μόνιμη, να είναι κάτι σαν το δικό μας σχολείο. Γι’ αυτό βαφτίσαμε αυτή τη δομή «Υπόγειο Σχολείο».
Ένα από τα θέματα με το οποίο καταπιαστήκαμε είναι η δικαιοσύνη, αλλά δεν εξαντλήθηκε σ’ αυτό. Το ερώτημα που θέσαμε ήταν «Τι σημαίνει τελικά δικαιοσύνη για τον αγωνιζόμενο κόσμο, πώς έχει ασκηθεί από τη μεριά μας έως τώρα και πώς θα μπορούσε να ασκείται;». Τα προτάγματα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, αν και προέρχονται από την αναρχία και τίθενται ρητά από τις κοινότητες, πολλές φορές δεν έχουν υπηρετηθεί. Αυτό είναι κάτι που έχουμε συναντήσει και στα ανατολικά της Αθήνας. Οι συγκρούσεις στο εσωτερικό των κοινοτήτων, οι σεξιστικές επιθέσεις, οι εξουσιαστικές συμπεριφορές, η κοινωνική, αλλά και η σωματική εξόντωση ενάντια σε συντρόφισσες/ους είναι πρακτικές πολύ συχνές στις “νησίδες ελευθερίας” μας. Ορισμένα περιστατικά που έχουν γίνει είναι βαρύτατης σημασίας κι έχουν μη-αντιστρεπτές συνέπειες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε επιλέξει τη θέση της μη ουδετερότητας. Είναι απόφασή μας να μη σιωπήσουμε για όσα έχουν γίνει. Έχοντας ως πεδίο αναφοράς τις ανατολικές γειτονιές της Αθήνας, εδώ και καιρό συζητάμε στο εσωτερικό μας περιστατικά ενδοκινηματικών συγκρούσεων και εξουσιαστικών πρακτικών. Οι κουβέντες αυτές, αλλά και η επιλογή μας να τοποθετηθούμε σε αυτά τα ζητήματα πέρα από τις λύσεις της καταγγελίας και του αποκλεισμού ή της αποσιώπησης και της ουδετερότητας, μας...
Δεν μπορούσαμε φυσικά να πιστέψουμε την αναφορά ότι ο Κροπότκιν, ο παλιός μας σύντροφος και δάσκαλος, πήρε θέση στον πόλεμο. Ήταν αρκετά τραγικό να βλέπουμε τους Σοσιαλιστές και άλλους ριζοσπάστες της Ευρώπης να παρασύρονται από τη δολοφονική έκρηξη που μετατρέπει την Ευρώπη σε ένα ανθρώπινο σφαγείο. Αλλά η στάση των σοσιαλδημοκρατών θα μπορούσε τουλάχιστον να εξηγηθεί σε κάποιο βαθμό: παρέμειναν καλοί πατριώτες και πιστοί στο κράτος και την εξουσία, με όλες τις προκαταλήψεις και τη στενή στάση της αστικής ηθικής και του εθνικισμού.
Αλλά ο Κροπότκιν -ο σαφής αναρχικός στοχαστής, ο ασυμβίβαστος επαναστάτης και αντικυβερνητικός- πήρε θέση στην ευρωπαϊκή...
Για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου επιλέχθηκαν και μεταφράστηκαν τρία άρθρα* του Μεξικανού αναρχικού Ricardo Flores Magon, τα οποία δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην αναρχική εφημερίδα “Regeneración”.
Ένα αριστοκρατικό φράκο και μια μπλούζα -ενός κάποιου πληβείου-, ο κυβερνήτης, ο καπιταλιστής και ο ιερέας μπροστά σε μια εξέγερση χωρικών, ένα τουφέκι στα χέρια δυο αντιμαχόμενων πλευρών. Οι πρωταγωνιστές, εκ πρώτης όψεως, των ιστοριών που ακολουθούν, αποτελούν τα απαραίτητα στοιχεία για να οδηγηθούμε στο τέλος του μονοπατιού, στην Κοινωνική Επανάσταση.
Δυο κόσμοι σε σύγκρουση… τα ρούχα των πλούσιων και των φτωχών, οι πυλώνες της εξουσίας και οι εξεγερμένοι προλετάριοι, το τουφέκι που...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018