Από το 1945 και έπειτα οι αυστραλιανές κυβερνήσεις εισήγαν ένα πρόγραμμα μαζικής μετανάστευσης στη χώρα και έτσι, ανάμεσα στις χιλιάδες που εισήλθαν, βρέθηκαν και αρκετοί αναρχικοί και αναρχοσυνδικαλιστές. Το 19567 δημιουργήθηκε στο Σίδνεϊ ένα τμήμα της βουλγαρικής CNT-B και μερικά χρόνια αργότερα, πάλι στο Σίδνεϊ, ένα τμήμα της ισπανικής CNT. Τα δύο αυτά τμήματα, αρχικά, προσπάθησαν να οργανώσουν την προπαγάνδα ανάμεσα στους Αυστραλούς εργάτες, αλλά λόγω του μεγάλου ρατσισμού ενάντια σε μετανάστες που επικρατούσε τότε δεν μπόρεσαν να πετύχουν και πολλά πράγματα κι έτσι περιορίστηκαν στους ομοεθνείς τους.
Τότε οι Βούλγαροι αναρχοσυνδικαλιστές σχημάτισαν Sydney Anarchist Group (SAG) και εξέδωσαν το περιοδικό «Our Road” στα βουλγαρικά, ενώ οι ισπανοί τύπωσαν και κυκλοφόρησαν αρκετά φυλλάδια στα ισπανικά από τα οποία το πιο γνωστό ήταν το περιοδικό «Acracia» που εκδιδόταν ώς το 1997.
Κατά τη διάρκεια του ’60 και εξαιτίας του πολέμου του Βιετνάμ, αναπτύχθηκε ένα κίνημα αντικουλτούρας σε όλη την Αυστραλία, όπου σημειώθηκε αυξημένο ενδιαφέρον για τις αναρχικέ ιδέες και αυτό οδήγησε την IWA στο να επιζητεί επαφές με Αυστραλούς αναρχοσυνδικαλιστές.
Το 1966 η SAG δημιούργησε το Anarchist Cellar, ενώ το «Acracia» από το 1973 ώς το 1975 εκδιδόταν και στα αγγλικά ως έκδοση του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, βοηθώντας με κάθε τρόπο Ισπανούς αναρχικούς που ήσαν φυλακισμένοι ή καταδιώκονταν από το καθεστώς Φράνκο.
Το 1983 δημιουργήθηκε στο Σίδνεϊ τμήμα της IWW, με όργανο το «Rebel Worker», αλλά αργότερα το τμήμα αυτό μετονομάστηκε σε Rebel Worker Group, ανεξάρτητο αναρχοσυνδικαλιστικό περιοδικό. Στη Μελβούρνη είχε δημιουργηθεί μια αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα και άρχισαν ανεπίσημες επαφές μεταξύ των δύο αυτών ομάδων. Το 1985 η ομάδα τη Μελβούρνης διαλύθηκε, αλλά έμειναν κάποιοι νεαροί, οι οποίοι δημιούργησαν μια νέα ομάδα και σε συνέδριο στο Σίδνεϊ το Γενάρη του 1986 δημιουργήθηκε η Αναρχική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ASF), η οποία το 1988 έγινε το αυστραλιανό τμήμα της IWA.
Το 1990 η ASFσυμμετείχε στη μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων στις δημόσιες συγκοινωνίες της Μελβούρνης.
Αλλά μεταξύ 1990 και 1992 υπήρξαν αρκετά εσωτερικά προβλήματα στην Ομοσπονδία μεταξύ Μελβούρνης-Σίδνεϊ που οδήγησαν στη διάλυση της ASF το 1992.
Μέχρι το 1993-1994 στη Μελβούρνη μερικοί αναρχοσυνδικαλιστές εξέδιδαν το περιοδικό «Burning Issue» («Φλέγον Θέμα»), ενώ, παράλληλα, μερικοί έγιναν μέλη της IWW και από τότε υπήρχε πάντα μια ομάδα IWW στη Μελβούρνη.
Το 1996-97 δημιουργήθηκε στη Μελβούρνη μια νέα αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα, η ASGM , η οποία, με την προσθήκη κάποιων άλλων, το 1999 μετατράπηκε σε Anarchist Syndicalist Association, αλλά με την προσθήκη αντίστοιχων ομάδων από το Σίδνεϊ και το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, τον Ιούνη του 2000 επαναδημιουργήθηκε η ASF.
Βασικά, η ASF, πέρα από μερικές αποσπαπασματικές ενέργειες, δεν έχει καμία συμμετοχή ή παρουσία στους εργατικούς χώρους και αγώνες. Τα περισσότερα μέλη της είναι φοιτητές και περισσότερο lifestyle αναρχικοί, παρά αναρχοσυνδικαλιστές στην πράξη. Το 2001-2002 παρουσιάστηκαν αρκετά προβλήματα στο εσωτερικό του «χώρου» της Μελβούρνης και γενικότερα, με αποτέλεσμα να διαλυθούν οι ομάδες της Περθ και, πρόσφατα, απ’ ό,τι φαίνεται και του Σίδνεϊ και να μείνουν στην ASF μόνο 3 ομάδες από τη Μελβούρνη και μια από την Αδελαΐδα. Επίσης, στο τελευταίο συνέδριο της IWA στο Μάντσεστερ, η ASF δεν έγινε πλήρες μέλος της διεθνούς.
