Στις 26 Μαΐου 1941, έφυγε από τη ζωή ο Adrián Troitiño, μαχητής αρτοποιός, ιδρυτής της συντεχνίας Canillitas στην Ουρουγουάη, από τα εμβληματικά συνδικάτα στην αυγή του συνδικαλισμού της Ουρουγουάης και της Αργεντινής, και ανιδιοτελής αναρχικός αγωνιστής.
Προερχόμενος από την Γαλικία της Ισπανίας, βρέθηκε στην Αργεντινή αναζητώντας ευκαιρίες εργασίας. Ειδικεύεται στον τομέα της αρτοποιίας, μια δραστηριότητα που τον φέρνει πιο κοντά στη μαχητικότητα της συντεχνίας αλλά και στο αναρχκό κίνημα. Σύντομα θα εξελιχθεί σε ονομαστό αγωνιστή της Ένωσης Εργαζομένων San Nicolás, και αργότερα του Μπουένος Άιρες και των περιχώρων του.
Την 1η Μάη 1891, θα συλληφθεί αφού συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις μνήμης των Μαρτύρων του Σικάγου. Χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνος αναρχικός» και φυλακίστηκε επί ενάμισι χρόνο.
Μόλις ελευθερωθεί, θα συμμετάσχει στη δημιουργία πολλών αναρχικών πολιτικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της Ομάδας "Τα παιδιά του Κόσμου". Στο ίδιο πλαίσιο δράσης θα ιδρύσει τον Διεθνή Κύκλο Κοινωνικών Σπουδών (CIES), με ονομαστούς αγωνιστές όπως οι Ettore Mattei και Salvador Vidal.
Το 1899 συμμετάσχει σε μια αναρχική συγκέντρωση ως ομιλητής μαζί με τον μυθικό Pietro Gori και τον Adrian Padroni.
Το 1902 θα είναι συνέδρος με τον Juan Calvo, στο δεύτερο συνέδριο της Αργεντινής Ομοσπονδίας Εργατών (FOA), εκπροσωπώντας τη συντεχνία των αρτοποιών. Θα διωχθεί με βάση τον "νόμο περί κατοικίας". Θα καταφύγει για λίγο στην Ισπανία, περνώντας από τη Λα Κορούνια και τη Βαρκελώνη, προτού τελικά εγκατασταθεί στο Μοντεβιδέο, όπου θα συνεχίσει να εργάζεται ως αρτοποιός και γίνεται μέλος του Συνδικάτου Διαφόρων Επαγγελμάτων στη Villa del Cerro.
Μετά τη βίαιη τσαρική καταστολή της εξέγερση του 1905 στη Ρωσία, ο Troitiño θα είναι ομιλητής σε μια συγκέντρωση αλληλεγγύης, που πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβιδέο, με άλλους αναρχικούς όπως ο Grijalbo και ο Fernando Balmelli.
Την ίδια χρονιά θα συμμετάσχει ενεργά στις απεργίες των ξυλουργών και των λιμενεργατών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο "El Grandpa", όπως θα είναι ήδη γνωστός στην κινηματική αργκό, θα συμμετάσχει στη δραστηριότητα των canillitas, οδηγούμενος στην ίδρυση της συντεχνίας Canillitas της Ουρουγουάης (αργότερα Συνδικάτο Ημερολογίων και Περιοδικών - SVDR). Θα εκλεγεί γενικός γραμματέας του SDVR το 1923, όταν το συνδικάτο έχει περισσότερα από 3.000 μέλη.
Θα συλληφθεί και θα φυλακιστεί -μαζί με δεκάδες άλλους συνδικαλιστές- από τα όργανα της δικτατορίας του Terra το 1934, αλλά θα απελευθερωθεί γρήγορα μετά από λαϊκές κινητοποιήσεις.
Η αφοσιωμένη μαχητική του ζωή δεν θα περάσει απαρατήρητη σε σημείο που η ημερομηνία θανάτου του θεωρείται σήμερα Ημέρα Canillita στην Ουρουγουάη. Επίσης, σε δρόμο στο Μοντεβιδέο αναμένεται να δοθεί το όνομά του.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
