ΣΑΚΚΟ ΚΑΙ ΒΑΝΤΣΕΤΙ
Έριχ Μούζαμ
Αφιερώνεται στη μνήμη
των Σάκκο και Βαντσέτι
Μετάφραση Γιώργος Πάσογλου
ΔΡΑΜΑ ΣΕ 15 ΣΚΗΝΕΣ
1η ΣΚΗΝΗ
Γραφείο του Εισαγγελέα Φρειδερίκου Κάτσμαν
στο Δικαστικό Μέγαρο του Ντένταμ.
Εισαγγελέας Κάτσμαν. Μία στενογράφος.
Κάτσμαν (υπαγορεύει) : …. ακόμα και μετά από ένα διεξοδικό έλεγχο δεν υπάρχουν αποτελέσματα λόγω του ασυνήθιστα υψηλού αριθμού μικρών αυτοκινήτων ίδιου τύπου … - βγάζετε εσείς κάποια συμπεράσματα ;
Στενογράφος : -δυστυχώς όχι-
Κάτσμαν : -…. για την εύρεση του επίμαχου οχήματος, το οποίο είχαν στη διάθεσή τους οι εγκληματίες την 15η Απρίλη. Επειδή μεταξύ των καταθέσεων των μαρτύρων, όπως συνήθως συνέβη, όταν πρόκειται για αιφνίδια και τρομακτικά γεγονότα …. – σταματήστε δεσποινίς, θέλουμε να το διατυπώσουμε διαφορετικά. Διαγράψτε το τελευταίο.
Στενογράφος : Διαγράφω από «επειδή μεταξύ των καταθέσεων»;
Κάτσμαν : Ναι. Ο κυβερνήτης Φούλερ απαιτεί αναφορές που του επιτρέπουν να κάνει και δικιά του έρευνα. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές, γιατί οι αυτόπτες μάρτυρες δεν μπορούν να γνωρίζουν τίποτα επακριβώς. Οπότε ξανά από την αρχή όλες οι περιστάσεις. (υπαγορεύει). Σύμφωνα με τις εκθέσεις της αστυνομίας η ληστεία συνέβη στις 3.05 μμ στην οδό Περλ, απέναντι από το τετραώροφο κτίριο της βιομηχανίας υποδημάτων «Ράις και Χούτσινς», τα παράθυρα του οποίου είναι από θαμπά τζάμια και ήταν κλειστά όπως πάντα. Το έχετε;
Στενογράφος : Ήταν κλειστά όπως πάντα.
Κάτσμαν : Μετά από τους πυροβολισμούς τα παράθυρα έσπασαν. Την ίδια στιγμή, όταν ο ταμίας Πάρμεντερ και ο φύλακας Μπεραρντέλι πυροβολήθηκαν, το αυτοκίνητο προχώρησε μπροστά, οι δράστες έριξαν μέσα στο αυτοκίνητο τα κουτιά με τα χρήματα για τους μισθούς, επιβιβάστηκαν με άλμα και αναχώρησαν με τους ήδη επιβαίνοντες του αυτοκινήτου σε τάχιστο ρυθμό. Το περιστατικό συνέβη εντός ελάχιστων δευτερολέπτων, οπότε οι καταθέσεις των μαρτύρων δεν μπορούν να ωφελήσουν σε τίποτα. Η βιομηχανία υποδημάτων «Σλέιτερ και Μορίλ», της οποίας οι υπάλληλοι δολοφονήθηκαν, βρίσκεται παραπέρα του τόπου του εγκλήματος. Οι εργάτες της και εκείνοι που παραδίπλα εκτελούσαν οδικά έργα παρατήρησαν τη ληστεία, όπως ακριβώς και οι επιβάτες του τρένου[2] που λίγο πριν από τους πυροβολισμούς είχαν φθάσει από το Μπρόκτον. Η συνάθροιση τόσων πολλών προσώπων, όταν όλα έχουν τελειώσει, οι ταραγμένες τους αφηγήσεις, οι απορίες, οι εικασίες και η κοινή ομοιοκαταληξία, γνωστά σε κάθε εγκληματολόγο, συγχέουν εν τέλει τη διεξαγωγή απόδειξης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συναχθεί μία ξεκάθαρη περιγραφή των γεγονότων και κυρίως από αυτούς τους επαρχιώτες που παραβρέθηκαν εκεί. – …. που παραβρέθηκαν εκεί.
(παύση)
Κυρίως 30 μάρτυρες ισχυρίζονται - πόσοι ήταν; Γνωρίζετε τον ακριβή αριθμό;
Στενογράφος : (ξεφυλλίζει το φάκελο) : 35, κύριε Κάτσμαν.
Κάτσμαν : - 35 μάρτυρες ισχυρίζονται, που μπόρεσαν να δουν και να περιγράψουν τους δολοφόνους. Από τις καταθέσεις τους προκύπτει το πολύ σημαντικό, ότι ο άντρας δίπλα στον οδηγό ήταν ένας ξανθός, ξερακιανός όπως εκ νέου με ακρίβεια ο θυρωρός Μάικλ Λεβανζί καταθέτει. Σε κάθε περίπτωση αυτός ο μάρτυρας είχε καταθέσει αμέσως μετά από τους πυροβολισμούς, ότι δεν είχε δει καθόλου τους...
Η ιστορία μου δεν αξιώνει ολόκληρη αυτοβιογραφία. Ανώνυμος σ’ ένα πλήθος ανωνύμων, μου έλαχε να ελκύσω και να καθρεφτίσω λίγο από το φως της δυναμικής σκέψης που οδηγεί την ανθρωπότητα σε καλύτερη μοίρα. Γεννήθηκα στις 11 Ιουνίου 1888 από τον Tζιοβάνι Mπατί-στα Bαντσέτι και την Tζοβάνα Bαντσέτι στο Bιλαφαλέτο, στην επαρχία του Kούνεο στο Πεδεμόντιο. Η πόλη εκτείνεται στη δεξιά όχθη του Mάγκρα, στη σκιά μιας όμορφης αλυσιδωτής λοφοσειράς. Η κοινότητα είναι κυρίως γεωργική. Εδώ έζησα στους κόλπους της οικογένειας ως τα δεκατρία μου χρόνια.
Πήγα στα τοπικά σχολεία της περιοχής. Αγαπούσα πολύ τη μελέτη. Οι πρώτες αναμνήσεις...
Η Gddd ήταν μια γυναικεία οργάνωση στην Ιταλία από το 1943-45. Ήταν η μεγαλύτερη ομάδα δραστήριων γυναικών αντι φασιστριών την περίοδο εκείνη. Στις καλές εποχές έφτανε περίπου τα 70.000 μέλη και αποτελείτο από γυναίκες από όλες τις εκφάνσεις της ζωής, από πρώην μη πολιτικοποιημένες νοικοκυρές μέχρι δια βίου ριζοσπάστριες ακτιβίστριες.
Μερικές από τις δουλειές που έκαναν συμπεριελάμβαναν την οργάνωση απεργιών, την ένοπλη αντίσταση, τη σύσταση μετά το σχολείο ζεστών γευμάτων για τα παιδιά, την παροχή ρούχων και παπουτσιών για οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, την κλοπή κάρβουνων και ψωμιού και την παράδοσή τους σε όσους είχαν ανάγκη, στυλ Ρομπέν των Δασών.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018