Ισραηλινοί και παλαιστίνιοι προοδευτικοί πένθησαν για το θάνατο του αντιεξουσιαστή αγωνιστή, αντισιωνιστή και μεγάλου ειρηνιστή Τομά Σικ (Toma Sik) (1939-2004), ο οποίος σκοτώθηκε σε ένα τραγικό ατύχημα στο αγρόκτημά του στην πατρίδα του Ουγγαρία, στην οποία επέστρεψε από το Τελ Αβίβ το 1996. Πέθανε στους αγρούς της ειρηνιστικής κοινότητας οργανικής γεωργίας «Νέοι Αγρότες» που δημιούργησε.
Ο Τομά ήταν ενεργός αντίπαλος του ισραηλινού μιλιταρισμού καθώς και της στρατιωτικοποίησης της ισραηλινής κοινωνίας επί τέσσερις δεκαετίες, από τότε που ήταν νέος και ως παιδί επιζώντων του ολοκαυτώματος. Οι μη δογματικές ελευθεριακές σοσιαλιστικές του ιδέες και ο ισχυρός vegan (ούλτρα χορτοφαγικός) τρόπος ζωής του ήταν σχεδόν μοναδικοί στο Ισραήλ στις δεκαετίες ‘70 και ‘80. Σήμερα οι ιδέες και οι δραστηριότητές του έχουν ενσωματωθεί εν μέρει στην εργασία ομάδων όπως Ma’avak Ehad («Ένας Αγώνας»).
Ο Τομά είναι αναγνωρισμένος πρόδρομος του σημερινού κινήματος ειρήνης καθώς και του αγώνα για ένα Ισραήλ πλήρους ισότητας για όλους τους πολίτες του. Υπήρξε γνωστή φυσιογνωμία στις διαδηλώσεις στο κεντρικό Ισραήλ κατά τη διάρκεια πολλών ετών, δραστηριοποιούμενος στις κινήσεις αλληλεγγύης προς τους βεδουίνους του Negev - του πιο καταπιεσμένου τμήματος της παλαιστινιακής κοινωνίας στο εσωτερικό της ισραηλινής εθνικής οντότητας - και τους αγώνες τους.
Αν και ο Τομά έζησε στο Τελ Αβίβ, ξόδεψε αγόγγυστα χρόνο και ενέργεια (καθώς και το συντροφικό του χιούμορ) στον Σύνδεσμο Υποστήριξης και Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων των Βεδουίνων της Beersheva. Ο Τομά τέθηκε, επίσης, επικεφαλής της Διεθνούς Αντιρρησιών Συνείδησης στο Ισραήλ, όπου η αντίρρηση συνείδησης αποτελεί «έγκλημα». Ήταν το μόνο ενεργό μέλος του Διεθνούς Κινήματος Συνειδητών Αρνητών Πολέμου (WRI) στο Ισραήλ για πολλά χρόνια και ήταν από τους πρωτοπόρους της πορείας των σημερινών αρνητών πολέμου και στρατιωτικής θητείας.
Η αριστερά του Ισραήλ τον έχασε για περίπου οκτώ χρόνια, επειδή εργάστηκε για να πραγματοποιήσει το όνειρό του της δημιουργίας μιας ειρηνιστικής κοινότητας εναλλακτικής γεωργίας. Στη ζωή του, ο Τομά πάλεψε για ιδέες και απόψεις οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο των ιδεών και δραστηριοτήτων όλων αυτών των ομάδων (όπως «NewProfile», «Ta’ayush», «Ένας Αγώνας» κ.λπ.) που είναι ενάντια στη μιλιταριστική και απάνθρωπη πολιτική του Ισραήλ.
Το 1997 είπε ο Τομά: «Αρνήθηκα τη στρατιωτική θητεία και συμβούλευσα τους αντιρρησίες συνείδησης για 30 χρόνια στο στρατοκρατικό Ισραήλ. Είμαι ενεργός λαϊκός ανθρωπιστής αγωνιστής για τα ανθρώπινα και αστικά δικαιώματα και για τους άραβες και για τους εβραίους, ανεξάρτητα από θρησκεία. Ένας ενεργός αναρχικός πολίτης του κόσμου που αρνείται το δικαίωμα οποιουδήποτε και όλων των κρατών μαζί να επιβληθούν σε όλους τους ανθρώπους που είναι όλοι οι παγκόσμιοι πολίτες. Ένας Reichian (οπαδός του Βίλχελμ Ράϊχ) οπαδός της ισότητας που επιδιώκει να ζήσει σε μια βιώσιμη εναλλακτική γεωργική κοινότητα….»
Ο Τομά αναρωτιόταν συνεχώς πώς έγινε και τόσοι πολλοί εβραίοι, συμπεριλαμβανομένου και του αδελφού του, όλοι, μεγάλοι και μικροί, αφού πέρασαν από τόσες συμφορές, φρίκη, βάσανα, θάνατο κ.λπ., έγιναν εθνικιστές, σοβινιστές, μαχητικοί σιωνιστές κ.λπ., κάτι που αποκάλεσε «μέγιστο γρίφο της ζωής του», ενώ ο ίδιος που έζησε τις ίδιες εμπειρίες έγινε κοσμοπολίτης, αναρχικός, διεθνιστής, αντιμιλιταριστής, ειρηνιστής, αντιρατσιστής, αντισιωνιστής και ακόμα vegan.
«Το συμπέρασμά μου από...
Οι ταραχές του Σοβέτο του 1976 ήταν οι πιο βάναυσες και βίαιες που είχαν πραγματοποιηθεί ενάντια στις νοτιοαφρικανικές κυβερνήσεις του απαρτχάιντ. Ήταν, επίσης, καταπληκτικό το πόσο μακριά και το πόσο γρήγορα εξαπλώθηκαν. Η σημασία τους υπερβαίνει τις βίαιες συγκρούσεις στις δρόμους.
Οι ενέργειες της αστυνομίας κατά τη διάρκεια των ταραχών αυτών, προκάλεσαν παγκόσμιο μποϊκοτάζ των νοτιοαφρικανικών προϊόντων και επεσήμαναν την αυξανόμενη μαχητικότητα του μαύρου πληθυσμού της Νότιας Αφρικής.
Κατά τη διάρκεια μιας αναδιοργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση του απαρτχάιντ αποφάσισε να επαναφέρει σε ισχύ έναν ξεχασμένο νόμο σύμφωνα με τον οποίο η δευτεροβάθμια εκπαίδευση...
Λίγα λόγια για το κείμενο
Αυτή η μελέτη κριτική γράφτηκε το χειμώνα του 2006 από σύντροφο και αποτέλεσε πρόταση για εσωτερική συζήτησης και προβληματισμού της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Πειραιά. Το κείμενο δεν ολοκληρώθηκε στην εμβάθυνση του, δηλαδή τι φταίει και τη είναι χρήσιμο να γίνει. Έμμηνε ως μια προσπάθεια προβληματισμού εννοείτε χωρίς διάθεση απαξίωσης και υποτίμησης συλλογικοτήτων και κινήσεων μέσα στα πλαίσια της εποικοδομητικής κριτικής, για αυτό δεν είχε δη το φώς της δημοσιότητας Από τότε αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει στον αναρχικό χώρο, άλλα προς το καλύτερο και άλλα προς το χειρότερο.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018