Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από τον δεύτερο τόμο του βιβλίου του Jose Peirats «H CNT στην Ισπανική Επανάσταση»(κεφάλαιο τέταρτο:«Το θαύμα της βιομηχανίας πολέμου») . Το τρίτομο έργο του Peirats αποτελεί ίσως τη πληρέστερη και εκτενέστερη ιστορική καταγραφή της ιστορίας του αναρχοσυνδικαλιστικού και αναρχικού κινήματος στην Ισπανία κατά τα κρίσιμα χρόνια της Κοινωνικής Επανάστασης. Ο Jose Peirats υπήρξε αναρχικός, δημοσιογράφος και μετέπειτα ιστορικός του ισπανικού αναρχικού κινήματος . Ήταν μέλος της CNT στη Βαρκελώνη, συντάκτης της Solidaridad Obrera και μέλος της F.A.I. .
***
Το κίνημα της αναρχικής νεολαίας ιδρύθηκε σύντομα μετά τη γέννηση της Δεύτερης Δημοκρατίας. Ξεκίνησαν να οργανώνονται στη Μαδρίτη, για να διαδώσουν, δίχως αμφιβολία, το ελευθεριακό μήνυμα στο προπύργιο του πολιτικού σοσιαλισμού. Το 1932 απέκτησαν το όνομα FIJL[1]. Έχωντας μια δικιά τους οργάνωση, είχαν και αρκετές ανάλογες νεολαιίστικες εφημερίδες. Οι πιο σημαντικές ήταν το επίσημο όργανο της FIJL, η Juventud Libre, που εκδίδονταν στη Μαδρίτη και το όργανο της Καταλανικής J.J.LL, που ονομάστηκε Ruta. Το πρώτο τεύχος της Ruta κυκλοφόρησε στα μέσα Οκτωβρίου του 1936.
Η FIJL είχε συμφωνήσει με την ακόλουθη δήλωση αρχών:
«Η νέα οντότητα σχηματίζεται έχοντας τους ακόλουθους στόχους:
Την ένωση νέων ανθρώπων και των δύο φύλων, ανεξαρτήτως φυλής ή χρώματος, που μπορεί να είναι κοινωνικά ανήσυχοι και να επιθυμούν την οποιαδήποτε βελτίωση που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να είναι κοινωνικά και ατομικά ελεύθερος και ίσος αναμεταξύ ίσων κοινωνικά και οικονομικά.
Για τους σκοπούς αυτούς, η FIJL θα διεξάγει εκστρατείες κατά της ιδιοκτησίας, της αρχής της εξουσίας, του κράτους, της πολιτικής και της θρησκείας.
Κατά της ιδιοκτησίας, διότι είναι απάνθρωπο και άδικο ένας άνθρωπος να πρέπει να κατέχει τον πλούτο που παράγεται από άλλους ανθρώπους, ή την γη η οποία ανήκει μόνο στην ανθρωπότητα και είναι ένα χαρακτηριστικό της κοινωνίας, τόσο ιερό, όσο ιερή είναι η ζωή για το άτομο.
Γιατί έχει της ρίζες της σε μια βίαιη και εγκληματική καταλήστευση των αδυνάτων από τους δυνατούς, δημιουργώντας την απεχθή ύπαρξη όσων παρασιτούν από την κυψέλη της ανθρωπότητας και που δεν έχουν κανένα ρόλο πέρα από το να ζουν από την εργασία, την εκμετάλλευση και την μιζέρια των άλλων.
Γιατί γεννά τον καπιταλισμό και καθιερώνει το νόμο της μισθωτής σκλαβιάς που καταδικάζει τον άνθρωπο σε μόνιμη οικονομική υποδούλωση και στις ιδιοτροπίες και τις συνέπειες της ανισόρροπης οικονομίας του.
Γιατί είναι η αιτία της πορνείας, της πλέον άνομης και ταπεινωτικής προσβολής που η κοινωνία μπορεί να επιβάλει στην ανθρώπινη συνείδηση, καταδικάζοντας τη γυναίκα να μετατρέπει σε εμπόρευμα τα πιο αγνά, τα πιο εξαίσια και ευαίσθητα χαρακτηριστικά από τον θησαυρό των ηθικών συναισθημάτων των ανθρώπινων όντων: τα μητρικά συναισθήματα και την γυναικεία αγάπη της.
Ενάντια στην αρχή της εξουσίας, γιατί διαβρώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα, όταν μερικοί άνθρωποι υποτάσσονται στη θέληση άλλων, προκαλώντας σε αυτούς εκείνα τα ένστικτα που τους προδιαθέτουν στη σκληρότητα και την αδιαφορία προς τους συνανθρώπους τους. Και γιατί η εξουσία είναι το όργανο που χρησιμοποιείται για την βίαιη επιβολή πάνω στο άτομο, της υποταγής στα συμφέροντα της ιδιοκτησίας.
Ενάντια στο κράτος, γιατί παρεμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη και την φυσική επιδίωξη...
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ
Σχεδόν για καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι τόσο λίγα στοιχεία γνωστά για το αναρχικό και αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα όσο για τη Ρουμανία. Αν και η χώρα συνορεύει με τη Βουλγαρία, όπου το αναρχικό κίνημα ήταν ένα από τα πιο εκτεταμένα με πολλές και πιο μακροχρόνιες κοινωνικές επιρροές -μέχρι εκείνη τη στιγμή που κηρύχθηκε παράνομο και τελικά εξοντώθηκε από τους κομμουνιστές-, η επιρροή του αναρχισμού πάντα υπήρξε ήσσονος σημασίας στη Ρουμανία. Οι μέχρι σήμερα μελέτες και έρευνες δείχνουν ότι μεταξύ 1907 και 1916 το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της ανάπτυξής του. Ειδικά, σε βιομηχανικές πόλεις...
ΤΩΝ RENATO RAMOS ΚΑΙ ALEXANDRE SAMIS (Rio de Janeiro, 2001)
«Ξύπνησα στις 5 το πρωί και ο Passos, ο οποίος είχε ξυπνήσει περίπου δύο ώρες πριν, καθόταν στο κρεβάτι διαβάζοντας το βιβλίο “Ντετερμινισμός και Υπευθυνότητα” του Hamon. Άρπαξα μια πετσέτα και κατέβηκα κάτω για να πλύνω το πρόσωπό μου. Όταν επέστρεψα από την αυλή, αφού σκουπίστηκα, είδα δύο άτομα. Πέρασαν ένα-δυό λεπτά πριν κατάλαβα ποιοι ήταν. Με περίστροφα στα χέρια απευθύνονταν σε μένα, ρωτώντας με αυστηρά: “Πού είναι ο Domingos Passos;” Συνειδητοποιώντας μια ακόμα άλλη επίθεση κατά του συντρόφου μας, σαν και αυτές που είχε υποστεί τόσο συχνά στο παρελθόν, προθυμοποιήθηκα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018