Πρόσφατα, ανάμεσα στα άλλα, διάβασα το κείμενο με τίτλο “Αναρχικά Έντυπα και Εφημερίδες στον ελλαδικό χώρο” στην αναρχική ηλεκτρονική σελίδα “Μπαλωθιά”: https://mpalothia.wordpress.com/2015/12/31/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5/.
Επειδή -ειδικά όσον αφορά το ιστορικό του μέρος-, το κείμενο είναι, κατά τη γνώμη μου, αρκετά πρόχειρο και η ανάλυση στην οποία προχωρά είναι αρκετά επιπόλαιη και επιφανειακή, θα ήθελα να παραθέσω δύο γραμμές, κυρίως για την αποκατάσταση της ιστορίας.
Γράφει ο συντάκτης του κειμένου (παρατίθεται με τη δική του ορθογραφία): “… θα μου επιτρέψετε μια μικρή ανάδρομη που ίσως εκπλήξει μερικούς που θεωρούν το αναρχικό κίνημα, σαν ένα «φρούτο» με παρελθόν λίγων δεκαετιών στον ελλαδικό χώρο.
Κάνοντας ένα νοητό ταξίδι στον χρόνο και κατηφορίζοντας στην Πελοπόννησο στα τέλη της δεκαετίας του 1800 και στις αρχές του 1900, θα συναντήσουμε δυο πολύ σημαντικά έντυπα της εποχής, τις εφημερίδες «Επί τα Πρόσω» και «Νέον Φως» που κυκλοφορήσαν κάπου μέσα στο 1897 (αν δεν κάνω λάθος), η πρώτη στον Πύργο και η δεύτερη στην Πάτρα. Στην πορεία εμφανίστηκαν και άλλα φύλλα σε διάφορα σημεία της χώρας, χωρίς όμως να έχουν βιωσιμότητα και διάρκεια χρόνου”.
Το απόσπασμα αυτό είναι αρκετά ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία ο συντάκτης προσπαθεί όπως-όπως να τελειώνει με το θέμα του. Μέσα σε μια παράγραφο έξι προτάσεων καταφέρνει να φανερώσει όχι μόνο την πλήρη άγνοιά του όσον αφορά τα ιστορικά στοιχεία -και, άρα, την πλήρως λανθασμένη παράθεσή τους-αλλά και το μη σεβασμό προς τους αναγνώστες του, χρησιμοποιώντας εξυπνακίστικες επινοήσεις του στυλ “αν δεν κάνω λάθος”, για να καλύψει την αγραμματοσύνη του.
Η μόνη αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η “Επί τα Πρόσω” κυκλοφόρησε στο διάστημα 1896-1898 στην Πάτρα, ενώ το “Νέον Φως” κυκλοφόρησε στο διάστημα 1898-1899 στον Πύργο, και ήταν το διάδοχο, κατά κάποιο τρόπο, εκδοτικό σχήμα της πρώτης.
Το πρώτο εκδοτικό εγχείρημα αποτέλεσε την πρώτη, κατά βάση, έντυπη έκφραση συγκεκριμένων αναρχοκομμουνιστικών τάσεων και απόψεων στον “ελλαδικό” χώρο, μιας και οι συντελεστές του δέχονταν τις απόψεις των Πιοτρ Κροπότκιν, Ζαν Γκραβ και άλλων, χωρίς όμως να αποτελούν έναν κλειστό κύκλο διανοουμένων. Οι προσβάσεις τους στο κοινωνικό κίνημα της Πάτρας και των γύρω χωριών ήταν αρκετά μεγάλες, αν λάβουμε υπόψη μας τα τότε ισχύοντα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δεδομένα. Ειδικά, η ανάμειξή τους στις αγροτικές εξεγέρσεις και στάσεις των γύρω από την πόλη τους χωριών, λόγω της κρίσης της σταφίδας που μάστιζε εκείνη την εποχή και ήταν ζήτημα που ανεβοκατέβαζε τοπικούς βουλευτές, κάποτε και κυβερνήσεις, αλλά και η ενεργός συμμετοχή τους σε απεργίες στην πόλη, π.χ. η απεργία των εργατών κατασκευαστών σταφιδοκιβωτίων κ.λ.π. -αν και αυτό συνέβη λίγο πριν την ίδρυση της “Επί τα Πρόσω”-, ήταν τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία της όλης δράσης τους.
Το δεύτερο εκδοτικό εγχείρημα του Πύργου ήταν, όπως είπαμε, το “διάδοχο” εκφραστικό σχήμα των Πατρινών, αλλά ήταν περισσότερο ένα πολυτασικό σχήμα (περιλάμβανε από αναρχοκομμουνιστές μέχρι οπαδούς της ατομικής βίας και αναρχοχριστιανούς).
Και οι δύο εκδοτικές απόπειρες μαζί με τις ομάδες που τις διαχειρίζονταν και ολόκληρη η δραστηριότητά τους, έφτασαν σε ένα τέλος για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο κύριος λόγος ήταν η άμεση καταστολή, που εκφράστηκε με συλλήψεις, αλεπάλληλες δίκες και φυλακίσεις, κυρίως εξαιτίας...
«Αυτή η μεγαλόκαρδη γυναίκα, που είχε υπηρετήσει την κοινωνική επανάσταση όλη της τη ζωή, θανατώθηκε απ’ τους ανθρώπους που καμώνονταν πως ήταν η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης».
Λόγια της Έμμα Γκόλντμαν για την αναρχική Φάνια Μπαρόν, που εκτελέστηκε το 1921 απ’ την Τσεκά (μυστική αστυνομία) κατ’ εντολή του ίδιου του Λένιν (βλ. Έμμα Γκόλντμαν, Η επιπλέον απογοήτευσή μου στη Ρωσία, 1924). Ο Τρότσκι είχε σχολιάσει για την υπόθεση των 13 αναρχικών, μεταξύ των οποίων κρατούνταν κι η Φάνια: «Δε φυλακίζουμε τους πραγματικούς αναρχικούς αλλά ποινικούς εγκληματίες και συμμορίτες που κουκουλώνονται λέγοντας πως είναι τάχα αναρχικοί».
Λίγα λόγια για την...
What is everywhere and almost on a daily basis proved is that the propaganda of the ruling class is not relied solely upon the hired bands of lackeys (media scum and academics), but it is also proped up by the confusing ideologies of their self declared enemies. The rulers’power lies in their skill in stuffing their slaves with words to the point of making them the slaves of their words, Vaneigem once said. And he was right.
During the last year there was much political debate between Greek and (Slav)Macedonian bureaucracies upon the name,the constitution and the symbols of the...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018