100 ΧΡΟΝΙΑ. ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ (1876-1976)
Πριν 11 χρόνια έκλεισε ένας αιώνας από το θάνατο του Pierre-Joseph Proudhon, του ανθρώπου που τόλμησε πρώτος ν' αυτοχαρακτηριστεί "αναρχικός" και που συνέδεσε το αντιεξουσιαστικό κίνημα με τις βλέψεις του προλεταριάτου. Γιατί αν ο William Godwin έθεσε τις θεωρητικές βάσεις του σύγχρονου αντιεξουσιαστικού κινήματος με την περίφημη “Έρευνα σχετικά με την Πολιτική Δικαιοσύνη”* ο Pierre-Joseph ο άνθρωπος που κατασυκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος για να πάρει έπειτα από 100 χρόνια την ρεβάνς** γιατί “ο δάσκαλος όλων μας" -Bakunin- δεν ήταν μόνο ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης κοινωνιολογίας όπως θα πει το 1965 ο Gurwitch, αλλά ο άνθρωπος που έδωσε στο σύγχρονο αντιεξουσιαστικό κίνημα τον επαναστατικό δυναμισμό που αναζητούσε. Αλλά το 1965 δεν υπήρξε καμμιά συζήτηση γι' αυτά στην Ελλάδα. Σήμερα, που το αντιεξουσιαστικό κίνημα εδώ φαίνεται πώς ψάχνει το δρόμο να ξαναβρεί την αποφασιστικότητα των Μαγγανάρηδων, σήμερα, μια αναφορά και μια συζήτηση πάνω στο τι έχει να προσφέρει o Bakunin στο ελευθεριακό κίνημα φαίνεται να υπερκερά σαν αναγκαιότητα τις φοβίες των βαρυστομαχιασμένων ντόπιων εκπροσώπων των "θεαματικο-λογίων", γιατί πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα θέαμα δεν υπάρχει χωρίς εξουσία όρο θεμελιώδη στην ζωή τις πράξεις και το έργο του Michel Bakunin.
Αυτή η αναφορά στο έργο του ανθρώπου που προτίμησε αντί να σταδιοδρομήσει σαν καθηγητής στο τσαρικό πανεπιστήμιο της Μόσχας, να πεθάνει σαν επαναστάτης δεν αρχίζει ανεπίκαιρα από μια άλλη άποψη. Η επίδραση του Pierre-Joseph πάνω στον Bakunin "τον πιο δραματικό κι ίσως τον μεγαλύτερο από 'κείνους τους εξαφανισμένους ταύρους του πολιτικού παρελθόντος*** υπήρξε καταλυτικός. Όταν συναντήθηκαν - ο James Joll μιλάει για το 1840, αλλά ο Woodcock που δεν έγραφε στο πόδι του εντοπίζει την ίδια περίοδο στην Γερμανία. Ο Woodcock δεν αναφέρει πότε πήγε στο Παρίσι, αλλά πρέπει να πήγε μετά το 1840 έτος έκδοσης του "Τι είναι η ιδιοκτησία;" "ο Bakunin συζητούσε όλη την νύχτα, ξεδιπλώνουτας τις Χεγκελιανές λεπτολογίες πάνω από ατελείωτα ποτήρια τσαγιού, και στην διάρκεια αυτών των συζητήσεων που διαρκούσαν ως την αυγή ο άμορφος επαναστατισμός του έλαβε το πρώτο σχήμα του" (op. cit. σελ. 141).
Η μεταγενέστερη ζωή του Bakunin περνάει μέσα από επαναστάσεις, συλλήψεις, εξορίες, ως την δραματική επιστροφή του μέσω Σιβηρίας και Ειρηνικού, στην Δυτική Ευρώπη. Ο "ταύρος" ωστόσο ζητούσε το κατάλληλο περιβάλλον και το βρήκε μέσα στην Διεθνή Ενωση των εργατών, την Διεθνή Συμμαχία της Σοσιαλ-δημοκρατίας και την Γερμανική Ομοσπονδία. Μέσα στην Διεθνή ήρθε σε ρήξη με τους "μαρξιστές" και τον ίδιο τον Marx, σαν ένας από τους πρώτους "αντιε- ξουσιαστές" όπως αυτο-αποκαλούνταν.
Η καθαυτό αναρχική περίοδος του Bakunin συμπίπτει πράγματι με την εποχή της πρώτης διάπλασης ενός αυτοδύναμου αντιεξουσιαστικού κινήματος. Αρχίζουν όσοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους "αντιεξουσιαστές" να συνειδητοποιούν ότι η εξουσία δεν εξαντλείται μόνο στην "αρχή", αλλ’ ότι ολόκληρο το φάσμα των υπαρχουσών κοινωνικών σχέσεων στηρίζεται στην αρχή (με την έννοια του ”αξιώματος”) της “authorite” - της εξουσίας”.
Η σύνδεση του αντιεξουσιαστικού κινήματος με τους αγώνες κάθε καταπιεζόμενου κι ιδίως των declass****- που όπως θαυμάσια κατάλαβε εκατό χρόνια πριν τον Marcuse και σε συμφωνία άλλωστε με κοινωνιολογικά δεδομένα (πρβλ. τη θεωρία του Durkeins...
Αποτελεί η αντίληψη ότι ο αγώνας για έλεγχο των χώρων εργασίας είναι συμπληρωματικός παράγοντας του γενικότερου περιβαλλοντικού κινήματος; Αποτελούν το εργατικό και το περιβαλλοντικό κίνημα δύο εκ διαμέτρου αντίθετες δυνάμεις; Αποτελούν οι άμεσοι αποκλεισμοί δρόμων και άλλες παρεμφερείς μορφές δράσης την άμεση λύση; Πρέπει να παρακαλάμε την κάθε κυβέρνηση να παρέμβει αποτελεσματικά για το πρόβλημα της υλοτόμησης των δασών κ.λπ.;
Μερικοί προτάσσουν το επιχείρημα, ότι το επαναστατικό εκείνο κίνημα που στοχεύει να οικοδομήσει μαζικά εργατικά συνδικάτα οργανωμένα από τα κάτω, είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Ή, ακόμα χειρότερα, ότι μια μαζική οργάνωση ανθρώπων είναι καταδικασμένη να εξελιχθεί σε μια νέα...
Ο Dundalli θεωρείτο ηγέτης των Αβοριγίνων της Αυστραλίας και γεννήθηκε στα βουνά Blackall, βορειοδυτικά του Moreton του Queensland. Πιθανότατα προερχόταν από τη φυλή Dalambara της γλωσσικής ομάδας Dalla. Το όνομά του σήμαινε περιστέρι.
Τον Αύγουστο του 1841 ήταν μέλος μιας αντιπροσωπείας των Dalla που συναντήθηκε με τους Γερμανούς ιεραποστόλους J.P. Niqué και Α. Τ. W. Hartenstein, στο ταξίδι τους βόρεια από το Brisbane. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1840 ζούσε στο νησί Bribie, οι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των οποίων, οι Djindubari, τον είχαν υιοθετήσει.
Κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην επίθεση, με ληστεία, εναντίον ενός βοσκού στο σταθμό Durundur των αδελφών Archer το...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018