To παρόν κείμενο πρόκειται για ένα γράμμα του Πανεκούκ προς τον Πωλ Ματίκ (στις 26/5/1949) σχετικά με τις διαφορές μεταξύ μαρξισμού και αναρχισμού. Η αρχική έκδοση του γράμματος μπορεί να βρεθεί στο Διεθνές Ινστιτούτο των Αρχείων Κοινωνικής Ιστορίας (στο Άμστερνταμ). (IISG, PannekoekArchives, F. 108 PP.8) Στο παρών κείμενο έχουμε προχωρήσει στην μετάφραση του κειμένου που αντιγράφηκε από το πρωτότυπο χειρόγραφο και μπορεί να βρεθεί στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://libcom.org/history/pannekoek-Marx-Bakunin
... Νομίζω ότι πλέον βρισκόμαστε στην κατάλληλη διάθεση, η οποία καθορίζεται από τις παρούσες συνθήκες που παράγονται από την κοινωνική ανάπτυξη, για να δούμε πιο αντικειμενικά, χωρίς να υπερασπιστούμε μια συγκεκριμένη πλευρά, αυτή τη διαμάχη μεταξύ δύο μεγάλων επαναστατών που κυριάρχησαν και πρωτοστάτησαν στο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα, μπορώντας να τους εκτιμήσουμε και τους δύο, καθώς και να κατανοήσουμε τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους. Και οι δύο πήραν μέρος στην επανάσταση του 1848, ως αγωνιστές, αλλά στη συνέχεια οι δρόμοι τους χώρισαν, όντας πράγματι τα προϊόντα δυο εντελώς διαφορετικών κοινωνικών περιβαλλόντων. Ο Μπακούνιν προερχόταν από τη Ρωσία, όπου η τσαρική απολυταρχία κατέστειλε οποιαδήποτε κοινωνική και πνευματική πρόοδο. Ο Μαρξ είχε γαλουχηθεί εντός της ανόδου του δυτικού βιομηχανικού καπιταλισμού. Για τον Μπακούνιν ως εκ τούτου, η ελευθερία αποτελούσε την μέγιστη ιδέα και στόχο, αναγνωρίζοντας στην ... κρατική εξουσία τη βάση της δουλείας και της φτώχειας των μαζών. Ο Μαρξ από την άλλη έβλεπε στην καπιταλιστική εκμετάλλευση την αιτία της δυστυχίας και της δουλείας, γνωρίζοντας την πολιτική ελευθερία της Αγγλίας, όπου, ωστόσο, υπήρχαν οι διάφορες ανοργάνωτες ανταγωνιζόμενες μικρές επιχειρήσεις, και ως εκ τούτου θεωρούσε την οργάνωση ως ένα μείζον ζήτημα, το οποίο θα μπορούσε να λυθεί μόνο από μια κεντρική κυρίαρχη εξουσία, μια δημοκρατική κρατική εξουσία, η οποία ελέγχεται και κυριαρχείται από την εργατική τάξη. Έτσι οι βασικές τους ιδέες βρέθηκαν αντιμέτωπες μεταξύ τους. Ο Μαρξ είδε ότι η πολιτική ελευθερία του Μπακούνιν δεν ήταν επαρκής, ενώ ο Μπακούνιν έβλεπε ότι η οργανωμένη κρατική εξουσία του Μαρξ θα έφερνε μια χειρότερη σκλαβιά. Ο Μπακούνιν είχε έρθει σε επαφή και είχε σπουδάσει, όπως και πολλοί άλλοι ρώσοι, τις δυτικές επιστήμες και γνώσεις και, σε αντίθεση με τους περισσότερους ρώσους, επιχείρησε να τις εφαρμόσει για να συμμετάσχει στον αγώνα των εκμεταλλευομένων μαζών στη δυτική Ευρώπη, θεωρώντας ότι τα προβλήματα τους ήταν τα ίδια με τα δικά του. Ο Μαρξ επαναστατικοποίησε τη δυτική επιστήμη μέσω του ιστορικού υλισμού και της οικονομικής θεωρίας του καπιταλισμού, θέτοντας με αυτόν τον τρόπο μια νέα βάση για όλους τους περαιτέρω ταξικούς αγώνες.
Η σύγκρουσή τους στη 1η Διεθνή έχει αναλυθεί και από τις δύο πλευρές, από τους σοσιαλιστές και τους αναρχικούς, όπου η κάθε πλευρά υπερασπίζεται τον μεγάλο της πρόδρομο, επαναλαμβάνοντας ως επί το πλείστον όλα τα παλιά επιχειρήματα και κατηγορίες. Γνωρίζεις και εσύ το έργο του ελβετικού συγγραφέα Brupbacher για τον Μαρξ και τον Μπακούνιν, όπου ο γνωστός γερμανός ιστορικός και σοσιαλιστής Franz Mehring στη συνέχεια επιβεβαίωσε την άποψή του και εξέφρασε τη δική του κριτική στάση σε πολλούς από τους ισχυρισμούς του Μαρξ, δεχόμενος πολλές κατηγορίες από τους σοσιαλιστές κομματικούς...
Απόσπασμα από το βιβλίο του Άγι Στίνα, "ΕΑΜ - ΕΛΛΑΣ - ΟΠΛΑ"
Είναι αφάνταση η λύσσα με την οποίαν κυνήγησαν οι σταλινικοί τους διεθνιστές, με τη μάσκα του πατριώτη αυτή τη φορά, στη διάρκεια της κατοχής, του πολέμου και τον Δεκέμβρη.
Και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο κυνηγήθηκαν οι διεθνιστές, φυλακίστηκαν, κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πέρασαν από δίκες εσχάτης προδοσίας. Η Λούξεμπουργκ, ο Λήμπνεχτ και εκατοντάδες άλλοι σπαρτακιστές βρίσκονταν στις φυλακές σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Το ίδιο στη Ρωσία, στην Αμερική, Βόρεια, Νότια και Κεντρική, χιλιάδες αγωνιστές βρίσκονταν στα κάτεργα και στα στρατόπεδα. Στη Γερμανία κατά και μετά τις επαναστατικές μάχες του Γενάρη...
Η ενοχή της Εκκλησίας, η ανάγκη για αυτοκριτική της
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Γράφω αυτό το σημείωμα κάτω από την επίδραση της πρόσφατης αιματηρής επίθεσης με μπαλτάδες σε συναγωγή της Ιερουσαλήμ, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερις άνθρωποι, ενώ τουλάχιστον οκτώ τραυματίστηκαν. Η Χαμάς και ο ισλαμικός Τζιχάντ χαιρέτισαν την επίθεση και η πρώτη απηύθυνε έκκληση για τη συνέχιση των επιχειρήσεων. Όμως ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς καταδίκασε την επίθεση. Αναζητώ μάταια κάποια καταδίκη και από την ελληνική Αριστερά, έστω από οίκτο για τους δυο νεκρούς αφιονισμένους Παλαιστινίους Ασασίνους και για τους υπόλοιπους, μεταξύ τους και αθώους, που θα πέσουν στο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018