Αλέξανδρος Ηλιάδης*
«Ένα κράτος, εξ ορισμού, δεν μπορεί να έχει καμία ηθική. Το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα κράτος είναι μια αστυνομία.»
Αλμπέρ Καμύ
Εισαγωγή
Το 2015 στο 4ο τεύχος της πολιτικής επιθεώρησης Κοινωνικός αναρχισμός είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε, μεταξύ άλλων, το δοκίμιο Ανομία και θεωρίες του κράτους του Κώστα Δεσποινιάδη. Ήμασταν -και είμαστε ακόμα- περήφανοι για εκείνο το τεύχος∙ θεωρούμε ότι αποτέλεσε μια αξιόλογη συμβολή στον διάλογο σχετικά με το κράτος και τις θεωρίες γύρω από αυτό, που διεξάγεται στους κόλπους του ανταγωνιστικού κινήματος. Το εν λόγω δοκίμιο αποτέλεσε το πρόπλασμα του βιβλίου που εδώ και λίγες μέρες κρατάμε στα χέρια μας, με τον τίτλο Προμηθέας εναντίον Λεβιάθαν και υπότιτλο Θεωρίες για το κράτος. Από τον φιλελευθερισμό στον αναρχισμό, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που, όπως φανερώνει ο υπότιτλός του, καταπιάνεται με την επισκόπηση των βασικότερων θεωριών που διατυπώθηκαν είτε υπέρ είτε κατά του αστικού κράτους και αναπτύχθηκαν μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα, την εποχή, δηλαδή, που σχηματίστηκαν τα περισσότερα σύγχρονα κράτη ως απότοκα των αστικών επαναστάσεων. Ξεκινώντας από τις θεωρίες των φιλελεύθερων, με ενδιάμεση στάση τον Χέγκελ και τον Μαρξ (εξαιρώντας, όμως, τους μαρξιστές, γιατί το αντίθετο, όπως σημειώνει ο συγγραφές, θα απαιτούσε ένα ολόκληρο ξεχωριστό βιβλίο), φτάνει σε αυτές των αναρχικών. Το δεύτερο αυτό μέρος του βιβλίου είναι εκείνο που το καθιστά μοναδικό θα λέγαμε στο είδος του και, ακριβώς γι’ αυτό, εξαιρετικά σημαντικό (έρχεται να καλύψει, όπως λέμε, ένα βιβλιογραφικό κενό). Όπως αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογο: «Δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό το μέρος του βιβλίου, γιατί, μολονότι έχουν γραφτεί πολλά για τις αστικές θεωρίες του κράτους, καθώς και για τη μαρξιστική κριτική τους, δύσκολα θα βρει κάποιος μια συνοπτική “αναρχική θεωρία για το κράτος” ή, καλύτερα, “ενάντια στο κράτος”, ένα βιβλίο που να συμπυκνώνει το πώς στοχάστηκαν γι’ αυτό το ζήτημα μερικοί από τους σημαντικότερους θεωρητικούς αυτού του πολυπλόκαμου ποταμού που συνιστά την αναρχική θεωρία» (σελ. 10).
Ωστόσο, όπως φανερώνει και ο τίτλος του και όπως δηλώνεται ρητά και χωρίς περιστροφές στις πρώτες μόλις γραμμές της εισαγωγής, το βιβλίο αυτό δεν είναι μια “ακαδημαϊκή” έρευνα που προσπαθεί να πείσει πως διακρίνεται από ένα “αντικειμενικό” βλέμμα που προκύπτει από μια θέση “εξωτερικού παρατηρητή” (κάτι, ούτως ή άλλως αδύνατο, πόσο μάλλον για ένα αντικείμενο όπως αυτό). Αντιθέτως, είναι γραμμένο από ξεκάθαρη θέση και σκοπιά: «[…] το δίπολο που έχουμε μπροστά μας είναι ο φαινομενικά άτρωτος και παντοδύναμος Λεβιάθαν και ο αλυσοδεμένος Προμηθέας, αυτό το αιώνιο σύμβολο αντιεξουσιαστικής εξέγερσης. Ο δρόμος της ελευθερίας και της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης ταυτίζεται πάντα με την μοίρα του δεύτερου» (σελ. 11, 12).
Στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας, αφού διαπιστώσει τη ματαιότητα που φαίνεται να χαρακτηρίζει ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως αυτό που επιχειρεί, σε μια εποχή όπου το κράτος θεωρείται από τους περισσότερους ως ένας αυτονόητος θεσμός, θα συμπληρώσει: «[…] η ιστορία έχει δείξει ότι η διαπάλη στο πεδίο των ιδεών δεν είναι άσχετη με την διαπάλη στο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού και το αντίστροφο. Συνεπώς, το να εγκαταλείψουμε αυτό το πεδίο κριτικής, θεωρώντας...
Την 1η Οκτώβρη 1927, εμφανίστηκε το πρώτο τεύχος του αναρχικού διμηνιαίου περιοδικού “La Lotta Umana” (“Ο Ανθρώπινος Αγώνας”), στην ιταλική γλώσσα, οργάνου Ιταλών αναρχικών προσφύγων στη Γαλλία.
Στην εκδοτική ομάδα περιλαμβάνονταν ονομαστοί αναρχικοί όπως οι Ugo Fedeli, Luigi Fabbri και Torquato Gobbi. Διευθυντής της έκδοσης ήταν ο Γάλλος Séverin Férandel. Κυκλοφόρησαν 32 τεύχη, με το τελευταίο να κυκλοφορεί στις 18 Απρίλη 1929.
Η διεύθυνση του περιοδοικού ήταν στο 72 rue des Prairies Paris, την οποία χρησιμοποιούσαν και οι Ισπανοί Buenaventura Durruti και Francisco Ascaso όταν ήταν και αυτοί εξόριστοι στη Γαλλία.
*Πηγή: Walter Ranieri.
...Η Gloria Alvarez Diaz γεννήθηκε στο Cangas de Onís στις 9 Νοέμβρη 1917, στη γειτονιά Intriago. Κόρη του Manuel και της Maria. Αν και ήταν μόλις 19 ετών, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, συμμετείχε σε ομάδες εθελοντών με επικεφαλής τον El Coritu, σχηματίζοντας ένα από τα αποσπάσματα που δημιουργήθηκαν στο Beza και το El Tunnel, κοντά στο λιμάνι του El Pontoon.
Ως μαχητικό μέλος της CNT έμεινε σε αυτόν τον τομέα μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου 1936, όταν προσχώρησε, ξανά ως εθελόντρια, στο τάγμα Victor No. 208, μια μονάδα που συγκροτήθηκε στη Gijón και τα μέλη της εμφορούνταν κυρίως από τις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018