Ο συντάκτης μας Yavor Tarinski προσθέτει σήμερα ακόμη μία άγνωστη ιστορία στην έρευνά του για το μαύρο ημερολόγιο του ελευθεριακού κινήματος της Βουλγαρίας, επί της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ελευθεριακά κινήματα στην Ευρώπη, το βουλγαρικό αναρχικό κίνημα, πνίγηκε στο αίμα του από την «εξουσία του λαού». Σήμερα, το 8ο άρθρο αυτής της σειράς του αφιερώματος. Όλα τα άρθρα της σειράς βρίσκονται εδώ.
Σαν σήμερα, στις 2 Νοέμβρη 1953, ένας από τους πιο ενεργούς Βούλγαρους αναρχικούς του 20ού αιώνα, ο Μπορισλάφ Γκεοργκίεφ Μένκοφ, βγαίνει ζωντανός από το στρατόπεδο συγκέντρωσης «Μπέλενε» (ένα από τα πιο τερατώδη γκούλαγκ του κομμουνιστικού καθεστώτος). Είναι μόλις 38 ετών, έχει ήδη ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από την «εξουσία του λαού», αλλά είναι αποφασισμένος να μην προδώσει τις ιδέες του μέχρι το τέλος. Παρακάτω είναι η ιστορία του:
Ο Μένκοφ γεννιέται στις 16 Σεπτέμβρη 1915 στην πόλη του Κιουστεντίλ της Βουλγαρίας. Γίνεται αναρχικός σε μικρή ηλικία. Ως μαθητής στην πόλη του, αλλά και αργότερα ως φοιτητής στην Αυστρία, λαμβάνει ενεργό ρόλο στη συγκρότηση αναρχικών ομάδων.
Έπειτα ταξιδεύει για την Ισπανία για να πολεμήσει στο πλευρό των αναρχικών στον Ισπανικό εμφύλιο. Πολεμά στα μέτωπα της Σαραγόσας, της Βαρκελώνης, της Αραγόν, μέσα από το τάγμα «Νέστορ Μάχνο», το οποίο βρίσκεται υπό τη διοίκηση του Ντουρούτι. Παραμένει στην Ισπανία από το 1936 έως και το 1939. Γίνεται μέλος του βουλγαρικού τμήματος του Ισπανικού αναρχικού σωματείου CNT, καθώς και της FAI (Ιβηρική Ομοσπονδία Αναρχικών).
Με το τέλος του Ισπανικού εμφύλιου και τη νίκη των εθνικιστών-φασιστών του Φράνκο, ο Μένκοφ αναγκάζεται να επιστρέψει πίσω στη Βουλγαρία. Εκεί όμως το μοναρχοφασιστικό καθεστώς τον στοχοποιεί και ο Μένκοφ φυλακίζεται.
Μετά την αλλαγή του καθεστώτος και τον ερχομό του Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία (9 Σεπτεμβρίου 1944), στην προσπάθεια του αναρχικού κινήματος της χώρας να ανασυγκροτηθεί, ο Μένκοφ εκλέγεται γραμματέας της Ομοσπονδίας Αναρχοκομουνιστών της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.
Οι νέες Αρχές όμως είναι αποφασισμένές όχι μόνο να μην αφήσουν χώρο στους αναρχικούς να επεκτείνουν την κοινωνική τους επιρροή, αλλά και να τους εξοντώσουν. Από την αρχή της εξουσίας τους ξεκινούν ένα κύμα διώξεων κατά του κινήματος. Τον Μάρτη του 1945 ο Μένκοφ βρίσκεται ανάμεσα στους δεκάδες συλληφθέντες, εκπροσώπους ελευθεριακών οργανώσεων, στο Πανβουλγαρικό Αναρχικό Συνέδριο στο Κνιάζεβο της Σόφιας, που διεξάγεται εκείνη την ημέρα. Είναι η πρώτη, αλλά όχι η τελευταία φορά, που θα πέσει στα χέρια της «εξουσίας του λαού». Παραμένει σε φυλακή για έξι μήνες.
Ο Μένκοφ, όμως, δεν τρομοκρατείται και μόλις απελευθερώνεται συνεχίζει την πολιτική του δραστηριότητα. Έχοντας πολεμήσει στον Ισπανικό Εμφύλιο στο πλευρό των αναρχικών και έχοντας ενεργή παρουσία στη χώρα, στοχοποιείται από τους κομισάριους του Κομμουνιστικού Κόμματος οι οποίοι τον ξανασυλλαμβάνουν τον Δεκέμβριο του 1948. Αυτή τη φορά όμως τον στέλνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης «Μπογκντάνοφ Ντολ». Αργότερα μεταφέρεται στο περιβόητο στρατόπεδο «Μπέλενε», γνωστό για τους τερατώδεις βασανισμούς και τις μαζικές εκτελέσεις, όπου θα παραμείνει μέχρι τις 2 Νοεμβρίου του 1953. Εκεί τον τοποθετούν στο χειρότερο τμήμα κρατουμένων, στο οποίο ανατίθεται η πιο βαριά εργασία και ασκείται η περισσότερη βία. Παράλληλα, η σύζυγός του...
Ο Κάρλος Τάιμπο, έναν από τους κύριους θεωρητικούς του προτάγματος της αποανάπτυξης, σήμερα. Ο Τάιμπο μιλά εδώ για την αποανάπτυξη ως μιας βασικής κοινωνικής πρότασης, η οποία δεν στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός άλλου συστήματος εξουσίας ή ενός άλλου ιδεολογικού στενού πλαισίου ή δέσμης καθοδηγητικών ντιρεκτίβων που πρέπει ντε και καλά να ακολουθηθούν, αλλά να εμφυσήσει εκ νέου στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο...
Η αποανάπτυξη που προτάσσεται μέσα από το ανά χείρας βιβλίο βασίζεται στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία, δεν συνιστά επ' ουδενί παραίτηση...
Ο Theodor Plievier, γεννημένος στη Γερμανία, εργάστηκε ως ναυτικός κατά τη διάρκεια των νεανικών του χρόνων και έτσι ήταν σε θέση να ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη και αλλού.
Στα ταξίδια του ήρθε σε επαφή με την αναρχική βιβλιογραφία αλλά και τη λογοτεχνία. Πήρε μέρος στην εξέγερση του Wilhelmshaven το 1918, ενώ άρχισε να γράφει.
Τα βιβλία του ήταν από τα πρώτα που κάηκαν από τους Ναζί το 1933.
Στο μυθιστόρημά του “Stalingrad” βασίστηκε τηλεοπτική σειρά στη Γερμανία.
Μια βιογραφία του στη γερμανική γλώσσα, με τον τίτλο “Theodor Plievier - Anarchist ohne Adjektive: Der Schriftsteller der Freiheit - Eine Biographie”, εμφανίστηκε τον...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018