(σε μια προσπάθεια να ξεθολώσουμε τα ταξικά γυαλιά μας )
Για την αναγκαιότητα της μετατόπισης της οπτικής μας
Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία; Ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος «δια αντιπροσώπων»; Η σύγκρουσή δυο εθνικισμών; Η αντιπαράθεση δυο ολοκληρωτισμών (βλ Νεοναζισμού και των απολιθωμάτων του Σταλινισμού); Η συμπύκνωση της παγκόσμιας αντιπαράθεσης του Νεοφασισμού ενάντιων Αντιφασισμού σε επίπεδο ένοπλης σύγκρουσης; Τι σηματοδοτεί η δημιουργία των Λαϊκών Δημοκρατιών στην Ν.Α Ουκρανία; είναι παραρτήματα του Κρεμλίνου ή μορφές λαϊκής αυτοδιάθεσης; Διαφορετικά ερωτήματα, τις ίδιας όμως υφής, θα μπορούσαμε να θέσουμε και για την προσπάθεια δημιουργίας Ισλαμικού Κράτους στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ) από τους Τζιχαντιστές. Τελικά ποιους ενισχύουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, τους Κούρδους του Ιράκ; ή τους Ισλαμιστές που στην προηγούμενη περίοδο είχαν εξοπλίσει για να πολεμήσουν το καθεστώς του Άσαντ; Θα αλλάξει τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων στον λαό του Κουρδιστάν η αμερικάνικη βοήθεια; Αναδύονται μορφές οργάνωσης στο Συριακό Κουρδιστάν οι οποίες μάλιστα έχουν την προοπτική να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος απέναντι τόσο στους Τζιχαντιστές όσο και στον Άσαντ; Ποια η σχέση των Τζιχαντιστών με τα αυταρχικά σουνίτικα και ταυτόχρονα συμμαχικά στις ΗΠΑ καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας, των Αραβικών Εμιράτων και του Κουβέιτ; Γιατί την Αραβική άνοιξη την διαδέχθηκε η προέλαση των Τζιχαντιστών; Είναι άραγε η δημιουργία του Ισλαμικού κράτους μια μορφή αντεπανάστασης;
Επειδή η ιστορία κινείται μέσω την αντιφάσεών της και τα δίπολα «καλός»-«κακός» υπάρχουν μονάχα στο Χόλιγουντ, οι αντιμαχόμενες πλευρές στα μέτωπα που περιέγραψα είναι πολυσήμαντες, περίπλοκες και αντιφατικές και δεν προσφέρονται για «ταυτίσεις» με βάση το «καθαρό επαναστατικό φαντασιακό μας», ειδικά όταν είμαστε πρόθυμοι να αντικαταστήσουμε την κοινωνικοπολιτική- ταξική ανάλυση μας με την γεωπολιτικό- στρατιωτική. Για να κατανοήσουμε λοιπόν το ιστορικό γίγνεσθαι σ' αυτές τις περιοχές από την δικιά μας σκοπιά, από την σκοπιά του ανταγωνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής χειραφετητικής προοπτικής -έχοντας παράλληλα και την δυσκολία της ελλιπούς πληροφόρησης και γνώσης για την ταξική σύνθεση και αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα και πολιτικές δυνάμεις στις συγκεκριμένες περιοχές- είναι απαραίτητη μια μετατόπιση της οπτικής μας, τόσο πάνω στα ίδια τα γεγονότα, όσο και στην αξιολόγηση τους, ακριβώς για να ξεφύγουμε από την παγίδα της κυρίαρχης αστικής ανάλυσης που αναγάγει τις συγκεκριμένες συγκρούσεις σε καθαρά γεωπολιτικές εξαφανίζοντας το «Κοινωνικό Ζήτημα». Αυτό το «Κοινωνικό Ζήτημα» πρέπει να ξαναβάλουμε στο κέντρο της οπτικής και της αναζήτησής μας, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το επίπεδο της «ποδοσφαιροποίησης» και του «οπαδισμού» της πολιτικής στα διαδικτυακά καφενεία της εποχής μας και να αναλογιστούμε προς τα πού και πώς πρέπει να κατευθύνουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη με κριτήριο το δικό μας πολιτικό πρόταγμα και όχι το θυμικό και τις ιδεοληψίες μας. Για να μην παρεξηγηθούμε, τα ζητήματα που θέτει η γεωπολιτικό- στρατιωτική οπτική και οι σχέσεις του διεθνούς ανταγωνισμού των κρατών και του κεφαλαίου είναι υπαρκτά, αλλά από την δικιά μας σκοπιά δεν είναι στο επίκεντρο, ακριβώς γιατί δεν ασκούμε «κατά φαντασίαν» εξωτερική πολιτική όπως αυταπατώνται διάφοροι αναλυτές της Αριστεράς που επικεντρώνουν στην γεωπολιτική ανάλυση.
Ουκρανία
Ας εξετάσουμε καταρχάς το θέμα της Ουκρανίας. Προφανώς τόσο...
«Ή έκδοση της Νέας Ζωής είμεθα βέβαιοι, ότι, θα χαιρετισθή από τους συντρόφους που αγωνίζονται στο επίπεδο της κομμουνιστικής ιδεολογίας μ’ εμπιστοσύνη, ως ενθαρρυντικό σημείο για την εξυπηρέτηση και την ανάπτυξη του επαναστατικού αγώνα.
Το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας είνε ακόμη πολύ μικρό. Το ξύπνημα του εργαζομένου λαού, η αντίληψη του πραγματικού του συμφέροντος, η συνειδητή του οργάνωση και δράση, πολύ απέχουν ακόμη από του να φθάσουν σ’ ένα ανάλογο σημείο από το κίνημα των άλλων χωρών. Δεν μπορεί ακόμη να λογαριασθή, ότι μπορεί να ανταποκριθή στις ανάγκες του διεθνούς προλεταριακού κινήματος. Δεν εξετάζομεν αυτή τη...
Οι ένθερμοι οπαδοί του σημερινού καθεστώτος, και οι Κύριοι πλουτοκράται και κεφαλαιούχοι, οι φοβούμενοι την μέλλουσαν Σοσιαλιστικήν Πολιτείαν, σφοδρώς κατεφερόμενοι εναντίον του Σοσιαλισμού, ισχυρίζονται ότι, εν Ελλάδι είναι περιττή η εισαγωγή Σοσιαλιστικών ιδεών, πρώτον διότι ο τας εργατικάς τάξεις αποτελών πληθυσμός δεν είναι ευάριθμος, και δεύτερον διότι κατά το μάλλον ή ήττον όλες απολαμβάνουσι τα προς το ζην απαιτούμενα.
Εις τους τοιούτους λοιπόν οι Σοσιαλισταί, αποτείνωσι την έξης ερώτησιν.
Επειδή αι εργατικαί τάξεις δεν είναι ευάριθμοι (όπερ ψευδές διότι εν τε τοις μεταλλουργείοις Λαυρίου, και εν διαφόροις άλλοις βιομηχανικοίς εργοστασίοις αρκεταί χιλιάδες εργατών εργάζονται) πρέπει...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018