Οι ένοπλες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος των λαών, είναι ένα γεγονός συνηθισμένο και βρίσκεται στη λογική του καπιταλιστικού συστήματος. Απ’ αυτή την άποψη, η ένοπλη επίθεση της Αγγλίας εναντίον του ελληνικού απελευθερωτικού λαϊκού κινήματος, τον Δεκέμβρη του 1944, δεν έχει τίποτε το συνταρακτικό. Ο Δεκέμβρης όμως, περιέχει συγκλονιστικά για το επαναστατικό κίνημα στοιχεία, για την εποχή που έγινε, για τους δρόμους που οδήγησαν σ’ αυτόν, για το νέο περιεχόμενο της επέμβασης, για τις αντιδράσεις που προκάλεσε, για το ότι έριχνε το πρώτο φως σ’ εκείνο που θα επακολουθούσε και σ’ εκείνο που γινόταν.
Η ένοπλη επέμβαση τον Δεκέμβρη δεν έγινε γιατί το ήθελαν και το είχαν σχεδιάσει οι Άγγλοι και τα συμμαζώματα της ελληνικής αστικής τάξης, μόνο. Την έκαμαν δυνατή μερικά στοιχεία που η σημασία τους ξεπερνά τα όρια της θέλησης και των σχεδίων μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης και μιας εξουθενωμένης, μάλιστα, εθνικής αστικής τάξης. Η φωτιά και το σίδερο που εξαπολύθηκε εναντίον του λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος άνοιξε ρήγματα μέσα απο τα οποία διαφαίνονταν αυτά που υφαίνονταν σε βάρος των λαών στις διάφορες διασκέψεις των τριών μεγάλων (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ-Αγγλία) της «δημοκρατικής, αντιφασιστικής» συμμαχίας. Οι διακηρύξεις για το δικαίωμα των λαών στην Ελευθερία, Ανεξαρτησία και Αυτοδιάθεση αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη. Με την Συμφωνία της Τεχεράνης (Δεκέμβρης 1943) άρχιζε το μοί-ρασμα του κόσμου σε σφαίρες επιρροής μεταξύ των «Τριών μεγάλων». Η Ελλάδα εκχωρήθηκε στο καπιταλιστικό μπλόκ κρατών, ενώ με την Συμφωνία της Μόσχας (Οκτώμβρης 1944) επικυρώθηκε η υπαγωγή της στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας.
Ο Δεκέμβρης δείχνει στο επαναστατικό Κίνημα ότι τα δικαιώματα των λαών θα κατακτηθούν με νέους αγώνες. Ταυτόχρονα, δείχνει ότι οι νικήτριες «αντιφασιστικές, δημοκρατικές» μεγάλες δυνάμεις, ήσαν αποφασισμένες να σεβαστούν η μια τα συμφέροντα της άλλης και να υπερασπίσουν τη «νέα τάξη πραγμάτων» που διαμόρφωναν μ’ όλα τα μέσα. Από την επαναστατική σκοπιά, η στρατηγική που επεξεργάστηκε το ΚΚΣΕ -κυρίαρχο της Γ' Διεθνούς- των Λαϊκών Μετώπων, αγγίζει τις ακρότατες συνέπειές της: Μέτωπο των ηγετικών ομάδων των δύο συστημάτων εναντίον των εργαζομένων και καταπιεζομένων κοινωνικών στρωμάτων. Ο Δεκέμβρης δείχνει ακόμα τί εσήμαινε σε εθνικό επίπεδο η στρατηγική των Λαϊκών Μετώπων. Οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν διαμορφώσει την επαναστατική ενότητα δράσης τους στη διάρκεια μιας σκληρής και αιματηρής ένοπλης πάλης εναντίον των κατακτητών και της ελληνικής αστικής τάξης. Το ΚΚΕ, που για ιστορικούς λόγους βρέθηκε να ελέγχει αυτή τη λαϊκή ενότητα, ακολουθώντας πιστά τη «γραμμή», προσπάθησε και πέτυχε να την ενσωματώσει στη στρατηγική του της Εθνικής Ενότητας. Ρίχνοντας το βάρος όλου του μηχανισμού του, προσπάθησε να πείσει - και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό-, το λαϊκό Κίνημα ότι η ενότητα των εργαζομένων και καταπιεζομένων και η «Εθνική Ενότητα» - ενότητα των εργαζομένων και καταπιεζομένων με τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους - ήταν η πεμπτουσία της επαναστατικής στρατηγικής. Ότι ήταν ο μοναδικός «ρεαλιστικός δρόμος για την «προκοπή» και τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία και την Ελευθερία. Ο Δεκέμβρης είναι η μία από τις διεξόδους αυτής της στρατηγικής. Δεν ήρθε ξαφνικά και απρόσμενα. Είχαν προηγηθεί οι απαραίτητες κινήσεις. Αυτές συνοψίζονται: στην αντιφατική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στους Άγγλους συνδέσμους στη διάρκεια του αγώνα,...
Του Γρηγόρη Ιωάννου - Αγροτικές κολλεκτίβες, Επετηρίδα Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών ΧΧΧΙΙ, 2006
Α. Εισαγωγή
“Οι σκοποί της Εταιρείας είναι να διεξάγει το επάγγελμα και την επιχείρηση της από κοινού (κολλεκτιβιστικής) γεωργίας...”1
Η εργασία αυτή επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη και άγνωστη πτυχή της συνεργατικής δραστηριότητας, όπως αυτή εμφανίστηκε στην ελληνόφωνη κοινότητα της Κύπρου την περίοδο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο – την κολλεκτιβιστική αγροτική παραγωγή.2 Το φαινόμενο αυτό, λόγω της περιορισμένης του έκτασης και χρονικής διάρκειας, έχει αγνοηθεί τόσο από την ιστορική, όσο και από την κοινωνιολογική έρευνα. Από μια καθαρά πραγματολογική σκοπιά, οι κολλεκτίβες κατατάσσονται...
Στις 6 Οκτώβρη συμπληρώθηκαν 21 χρόνια απο το θάνατο του Γιάννη Γαλανόπουλου (Ανέστη) - στις 6 Οκτώβρη 1993. Αντί μνημοσύνου ακολουθούν ολα τα υπόλοιπα.
Αυτό που ακολουθεί είναι κείμενο στο περιοδικό “CONVOY” Νο18 Ιούνιος 1995
Γεννήθηκε στο Πελόπιο Ηλείας, 30.11.1917, όπου και τέλειωσε, άριστος μαθητής, το σχολείο. Παιδί ακόμη παίρνει το βάπτισμα στην παρανομία πλάι στον Παντελή Δαμασκόπουλο• σύνδεσμος, μεταφέρει μηνύματα στο μηχανισμό του Κόμματος στους δημόσιους υπαλλήλους.
Εθελοντής στην Αεροπορία, εκπαίδευση στο Τατόι. Στο κόμμα, στη Στρατιωτική Κομματική Οργάνωση Αεροπορίας. Στον πόλεμο του '40 αεροπόρος με επιτυχίες. Οι Γερμανοί. Κατοχή. Πίσω στο χωριό. Στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018