Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νο 1 – Μάρτιος 1976 - του αντιεξουσιαστικού περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Στο τεύχος που διατηρούμε υπάρχουν κοψίματα στις σελίδες και έτσι από το κείμενο λείπουν μερικές παράγραφοι στην αρχή και προς το τέλος του.
…Η σύγχρονη επαναστατημένη νεολαία είναι προικισμένη με όλες εκείνες τις αρετές που στις μεγάλες στιγμές της ιστορίας τους απεκάλυψαν και εξέπληξαν τον κόσμο οι εργαζόμενες μάζες, αλλά δίχως τις αδυναμίες τους. Προ παντός την εμπιστοσύνη τους στους «αρχηγούς» και στα κόμματα.
Αυτές οι αδυναμίες είναι που δώσανε, τη δύναμη στην κομματική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία να συγκρατήσουν, να παραλύσουν τις επαναστατημένες μάζες και να τις ξαναβάλουν στο ζυγό, όταν η ιστορία είχε δημιουργήσει συνθήκες που έκαναν δυνατή την ανατροπή απ’ αυτές της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
Σήμερα οι επαναστατημένοι νέοι, δεν αναγνωρίζουν τίτλους, περγαμηνές, αλάνθαστες αυθεντίες, προφήτες και Βίβλους. Αυτό είναι που έχει αποφασιστική σημασία για το μέλλον του απελευθερωτικού κινήματος κι αυτό είναι που μας κάνει με βεβαιότητα να μιλάμε για μια νέα ιστορική εποχή.
Στη Γαλλία το Μάη του ‘68, στους πλημμυρισμένους από τα εκατομμύρια των εξεγερμένων φοιτητών κι εργατών δρόμους, τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν «Η εξουσία» στους εργάτες», «Τα πανεπιστήμια στους φοιτητές», «Άμεση δημοκρατία», «Εργατικά συμβούλια», «Κατάργηση της ιεραρχίας», «Κάτω η γραφειοκρατία».
Στο Βελιγράδι, στην ίδια εποχή στις ογκώδεις διαδηλώσεις των φοιτητών, διαδηλώσεις στις οποίες συμπαρίσταντο μ’ όλην τους την ψυχή χιλιάδες εργάτες, τα συνθήματα που προκαλούσαν ενθουσιασμό ήταν: «Κάτω οι κομμουνιστές πρίγκηπες», «Κάτω η κόκκινη μπουρζουαζία», «Η εξουσία στους εργάτες».
Στην Πολωνία νέοι, επαναστάτες, αυθεντικοί εκπρόσωποι, του νέου ρεύματος, διακηρύσσουν, με θάρρος στο δικαστήριο: «Είμαστε υπέρ μιας κοινωνικής επανάστασης που θα ανατρέψει και θα μεταμορφώσει την οικονομική και: πολιτική ζωή στο σύνολό της… Οι εθνικοποιήσεις και οι σχεδιοποιήσεις με τη γραφειοκρατία στην διεύθυνση δεν έχει τίποτε το κοινό με τον σοσιαλισμό… Είμαστε υπέρ των εργατικών συμβουλίων και σ’ αυτά βλέπουμε τη βάση νέων σχέσεων στην παραγωγή».
Στην Αμερική αναπτύσσεται στα Πανεπιστήμια, στα Λύκεια και στα εργοστάσια στους νέους εργάτες ένα γνήσιο επαναστατικό κίνημα και αυτό είναι που θα ανατινάξει στον αέρα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του ’73 κει που εκφράζονταν οι πόθοι και το πάθος της εξεγερμένης νεολαίας δεν ήταν ο κυκεώνας των αντιφάσεων των ραδιοφωνικών εκπομπών της Συντονιστικής επιτροπής, αλλά οι αποφάσεις της εργατικής και μαθητικής συνέλευσης και προ παντός οι περικοπές που λογόκρινε και αρνούνταν να μεταδώσει αυτή η απίθανη «ηγεσία» του πιο γνήσιου επαναστατικού κινήματος στη χώρα.
Ο Σούλτσμπεργκερ έγραφε με αφορμή τη γαλλική εξέγερση: «Η διεθνής φοιτητική ανταρσία έχει γίνει σημαντικός παράγοντας εις το πολιτικόν προσκήνιον της Γερμανίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, για ν’ αφήσουμε κατά μέρος τις Ηνωμένες Πολιτείες. Φαίνεται τόσο βίαιη, τόσο θεαματική, τόσο ανοργάνωτη, τόσο ρομαντική και τόσο γνησίως επαναστατική, ώστε να απειλεί εξ ίσου και το κομμουνιστικό σύστημα και τον αστικό κόσμο». Και ο ακαδημαϊκός Μωνιέ: «Η ομαδική είσοδος της νεολαίας εις το κατάστημα υαλικών της δυτικής μακαριότητος είναι εν πάσει περιπτώσει ένα φαινόμενο κεφαλαιώδους σημασίας και μελλοντικών επιπτώσεων». Αλλά πιο σαφής...
Οι Αναρχικοί Σοσιαλισταί όλων των χωρών εργάζονται κατά βούλησιν έκαστος προς διάδοσιν των ιδεών των. Συνέρχονται ομάδες κατά καιρούς εις διάφορους πόλεις και συζητούν περί διαφόρων θεμάτων, αναγομένων εις την αναρχικήν ιδέαν, εκδίδουν συγγράμματα και εφημερίδας, κατά το πλείστον διανεμόμενα δωρεάν. Είναι πάρα πολύ αφοσιωμένοι εις την ιδέαν άνευ επιδείξεων, μη αναγνωρίζοντες μεταξύ των ουδένα αρχηγόν, σεβόμενοι όμως τους αγωνιστές και διακεκριμένους αναρχικούς συγκραφείς, εξ ων κορυφαίοι εισίν οι Πέτρος Κροπότκιν, ρώσσος πρίγκιψ, Ρεκλούς ακαδημαϊκός, Ιούλιος Γκράβ, Σεβαστιανός Φώρ, Λουίζα Μισέλ, Γάλτε, Μαλατέστας και Αμίλκα Κυπριάνης Ιταλοί και λοιποί άλλοι πολύ … οίτινες από ιδίας των πρωτοβουλία; απεφασίζουν την εξόντωσιν...
Η συζήτηση του κορυφαίου θεωρητικού και επαναστάτη των Μπολσεβίκων με τον σημαντικότερο αναρχικό καπετάνιο της επανάστασης το 1918 στο Κρεμλίνο.
Στις μια η ώρα, παρουσιάστηκα στο Κρεμλίνο όπου βρήκα το σύντροφο Sverdlov . Με οδήγησε αμέσως στο Λένιν ο οποίος με καλωσόρισε εγκάρδια. Έσφιξε το χέρι μου και χτυπώντας μου φιλικά την πλάτη με οδήγησε σε μια πολυθρόνα. Μετά και αφού ζήτησε από τον Sverdlov να καθίσει σε μια άλλη καρέκλα, πήγε στη γραμματέα του και της είπε, "παρακαλώ μην μας ενοχλήσετε μέχρι τις δύο η ώρα." Κατόπιν κάθισε απέναντί μου και άρχισε να υποβάλλει τις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018