Του Nick Heath*
Μια ιστορία του αναρχισμού στη Σιβηρία, μέχρι την εξάλειψή του από την μπολσεβίκικη αντεπανάσταση. Είχε πολλές ομοιότητες με το Μαχνοβίτικο κίνημα.
Πανεπιστημιακοί όπως ο Paul Avrich, μαζί με αγωνιστές όπως οι Βολίν, Gorelik και Αρσίνωφ, μας έχουν δώσει μόνο μια άποψη του αναρχισμού στη Σιβηρία. Ο σημαντικός ρόλος του αναρχισμού έχει παραμείνει και εξακολουθεί να παραμένει κρυμμένος και άγνωστος. Τώρα το έργο του Anatoli Shtirbul έχει φέρει στο προσκήνιο αυτή την περιοχή και την αναρχική της ιστορία.
Το έργο του “Το αναρχικό κίνημα στη Σιβηρία κατά το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα: Αντι-κρατική εξέγερση και μη-κρατικιστική αυτο-οργάνωση των εργατών” έχει κυκλοφορήσει από το Πανεπιστήμιο Omsk το 1996, αλλά ακόμη δεν έχει εμφανιστεί σε οποιοδήποτε μετάφραση σε κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Είναι ένα δίτομο έργο του περιλαμβάνει πολλά έγγραφα από τα Αρχεία τόσο της Τσεκά (της μυστικής αστυνομίας των μπολσεβίκων και κύριου βραχίονα των επιχειρήσεων καταστολής) όσο και του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και διαφορετικές πηγές.
Ο Shtirbul σίγουρα δεν είναι αναρχικός, πόσο μάλλον θετικά διακείμενος ως προς τον αναρχισμό, αλλά αποδεικνύει προσεκτικά την επιρροή του αναρχισμού τόσο στους επαναστάτες της εποχής όσο και στον γενικότερο πληθυσμό της Σιβηρίας. Ο Shtirbul συνδέει την αναρχική παράδοση με τις λαϊκές παραδόσεις στη Σιβηρία. Παραθέτει την τάση προς μια αντι-φεουδαρχική αυτονομία των ομάδων των Κοζάκων, τους ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των αγροτών και των αντάρτικων ομάδων, τον αντι-κρατισμό των διαφωνούντων με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ομάδων, την επιρροή του Προτεσταντισμού στην περιοχή κατά τον 19ο αιώνα και την ύπαρξη πρακτικών συνεργασίας μεταξύ αγροτών και εργατών. Ο Μπακούνιν συχνά γελοιοποιείται, μεταξύ άλλων από τους μαρξιστές, για την υποστήριξή του στις λησταντάρτικες ομάδες στο εσωτερικό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το έργο αυτό δίνει κάποια πίστη και αναγνώριση της κοινωνικής σημασίας της ληστείας και των ριζοσπαστικών δυνατοτήτων της. Στην πραγματικότητα, ο Shtirbul, στηριζόμενος στο έργο του Lojdikov, πιστεύει ότι ο Μπακούνιν εμβάθυνε τις ελευθεριακές πεποιθήσεις του ενόσω ήταν εξόριστος στη Σιβηρία. Παρόμοια ήταν σίγουρα και η περίπτωση του Κροπότκιν, ο οποίος παραδέχεται μια τέτοια επίδραση στα απομνημονεύματά του.
Εξορία
Οι πρώτες ειδικές αναρχικές ομάδες στην Σιβηρία εμφανίστηκαν το 1902, αν και η κοινωνική εμφάνιση των οποίων χρονολογείται από την πρώτη Ρωσική Επανάσταση του 1905-1906. Μια πάρα πολύ μικρή μειοψηφία, οι αναρχικοί επικεντρώθηκαν στην προφορική ή γραπτή προπαγάνδα. Οι αποτυχίες των ρεφορμιστικών κομμάτων και η καταστολή που ακολούθησε την Επανάσταση, συνέπεσε με την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και την πτώση του βιοτικού επιπέδου. Αυτό ώθησε ένα τμήμα των πολιτικά ενεργών εργαζομένων προς τις αναρχικές θέσεις. Η αναρχική ομάδα της πόλης Τομσκ, που συνήλθε το 1907, αποφάσισε να διαδώσει την προπαγάνδα της μέσω του προφορικού και γραπτού λόγου και να εργαστεί στις ένοπλες δυνάμεις ώστε να προετοιμαστεί μια εξέγερση. Επιδόθηκε όμως και στη νόμιμη δραστηριότητα, μέσω της συγκρότησης συνεταιρισμών, συνδικάτων και ταμείων αλληλεγγύης, ενώ προσέβλεπε και στην απαλλοτρίωση κρατικών τραπεζών, ιδιωτών και πλουσίων ατόμων, ασκώντας τρομοκρατία σε βάρος ορισμένων από αυτούς. Σε συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Σοσιαλεπαναστάτες και διάφορους επαναστάτες μη ενταγμένους κομματικά, έγιναν διάφορες ένοπλες ενέργειες που οδήγησαν...
Μια σύντομη περιγραφή των κοινωνικών συνθηκών στη μετεμφυλιακή Ισπανίαπου συνοδεύεται από μια σύντομη εξιστόρηση της γενικής απεργίας στη Βαρκελώνη του 1951. Τα γεγονότα της Βαρκελώνης οδήγησαν σε απεργίες σε όλη τη χώρα και σηματοδότησαν τη δυναμική επιστροφή της μαχητικότηταςτης εργατικής τάξης της Ισπανίας μετά από πάνω από μια δεκαετία υπό το καθεστώς Φράνκο.
Η κατάσταση της ισπανικής εργατικής τάξης στην αρχή της δεκαετίας του 1950 ήταν απελπιστική. Το καθεστώς Φράνκο κυβερνούσε τη χώρα ήδη έντεκα χρόνια, και οι ακραίες συνθήκες που επικρατούσαν τροφοδοτήθηκαν από τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στους εργαζομένους με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, τα...
Του Victor Garcia*
Στο εσωτερικό της Ισπανίας, η Ελευθεριακή Νεολαία διέθετε πάντα μια σειρά από εκφραστικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων του οργάνου της Ιβηρικής Χερσονήσου «Juventud Libre» («Ελεύθερη Νεολαία») καθώς και του οργάνου της περιοχής της Καταλονίας «Ruta» («Διαδρομή» ή «Δρόμος»). Μεταξύ του νεολαιίστικου αναρχικού κινήματος, συναντάμε την ίδια ανάπτυξη όσον αφορά την εξάπλωση του ελευθεριακού Τύπου όπως και στο συνολικό αναρχικό κίνημα. Στο έργο του «La Ciudad de la Niebla», ο μεγάλος παρατηρητής του Ισπανικού χαρακτήρα, Pio Baroja, επεσήμανε ότι όπου υπήρχαν τρεις αναρχικοί θα υπήρχε και ένα έντυπο.
Η «Juventud Libre» που υιοθέτησε τον τίτλο «Ruta» τον Οκτώβριο του...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018