Η Concha Pérez Collado γεννήθηκε στη Βαρκελώνη στις 17 Οκτώβρη 1915, στη γειτονιά Les Corts, και ήταν το τρίτο από έξι αδέλφια έξι αδελφών, αλλά από δύο διαφορετικές μητέρες. Ο πατέρας της ήταν ο Juan Pérez Güell, αναρχικός που φυλακίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες, η πρώτη συντρόφισσα του οποίου πέθανε από φυματίωση όταν η Concha ήταν μόλις 2 ετών, και ξαναπαντρεύτηκε.
Μετά από μια, κατά βάση, ικανοποιητική παιδική ηλικία, αν και χωρίς να είναι σε θέση να πάει στο σχολείο, όταν η Concha έγινε 16 χρόνων, άρχισε να συμμετέχει στις δραστηριότητες του ελευθεριακού κινήματος και, αμέσως με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, εγκατέλειψε το εργαστήριο γραφικών τεχνών όπου εργαζόταν, για να συμμετάσχει στις δραστηριότητες των Ateneo Libertario Faro και Ateneo Agrupación Humanidad, δηλαδή συλλογικότητες γύρω από τα Ελευθεριακά Αθήναια Faro (Φάρος) και Humanidad (Ανθρωπότητα).
Σύμφωνα με μια βιογραφία της Sara Moroni που δημοσιεύτηκε στη «Germinal. Revista de Estudios Libertarios» («Germinal - Επιθεώρηση Ελευθεριακών Μελετών»), ήταν στα Αθήναια αυτά όπου η Concha Pérez έμαθε να διαβάζει και να συζητά με τους συντρόφους της τα γραπτά των μεγάλων στοχαστών του αναρχικού κινήματος.
Το 1932 έγινε μέλος της Federación Anarquista Ibérica (FAI - Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής) και ένα χρόνο αργότερα συνελήφθη και φυλακίστηκε επειδή έφερε ένα πιστόλι κρυμμένο στο στήθος της για να βοηθήσει έναν σύντροφο, ιδιοκτήτη του όπλου, έξω από ένα εργοστάσιο.
Αφού εργάστηκε ως χειρίστρια σε ένα ξυλουργικό εργοστάσιο, λίγες μέρες πριν από τον εμφύλιο πόλεμο, προσχώρησε στην Comité Revolucionario de Les Corts (Επαναστατική Επιτροπή της γειτονιάς Les Corts), που έχτισε τα πρώτα οδοφράγματα στη Βαρκελώνη και εξόπλισε φορτηγά που έφυγαν για το μέτωπο.
Στις πρώτες μέρες του πολέμου, η Concha Pérez συμμετείχε στην επίθεση στους στρατώνες Pedralbes, στην κατάληψη ενός μοναστηριού γυναικών και έγινε μέλος της ένοπλης ομάδας Los Aguiluchos de Les Corts, η οποία είχε 100 μέλη, εκ των οποίων μόνο οι επτά ήταν γυναίκες.
Αφού πολέμησε στα μέτωπα Caspe και Belchite, όπου λέγεται ότι έσωσε τη ζωή ενός συντρόφου, επέστρεψε στη Βαρκελώνη και εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής όπλων.
Στις 3 Μάη 1937, συμμετείχε εθελοντικά σε περίπολο αναγνώρισης στην περιοχή Plaza de Catalunya, αλλά έπεσε σε ενέδρα όπου τραυματίστηκε, έχοντας ένα μεταλλικό θραύσμα πυρομαχικών στο πόδι της για πολλά χρόνια.
Τον Δεκέμβρη του 1938, με την ήττα, έφυγε από τη Βαρκελώνη και, όταν πέρασε τα γαλλικά σύνορα, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο προσφύγων στο Argelès. Αργότερα, εργάστηκε ως εθελόντρια νοσοκόμα σε στρατόπεδο προσφύγων, όπου συνάντησε τον γιατρό Isidoro Alonso, από τη Μαδρίτη, ο οποίος ήταν σοσιαλιστής, και έγινε ο σύντροφός της για ένα διάστημα, αποκτώντας μάλιστα μαζί του τον μοναδικό της γιο της, ο οποίος γεννήθηκε στη Μασσαλία.
Επέστρεψε στη Βαρκελώνη το Σεπτέμβρη του 1942, όπου, καθώς δεν μπορούσε να στηρίξει το παιδί της, έπρεπε να το αφήσει σε ορφανοτροφείο. Αργότερα, μια οικογένεια εβραϊκής καταγωγής για την οποία εργάστηκε ως οικιακή βοηθός, την βοήθησε να αποδείξει στο κράτος ότι κερδίζει ένα επαρκές χρηματικό ποσό και ότι είναι έτσι σε θέση να αναθρέψει τον ανήλικο γιο της, επανακτώντας την επιμέλειά του.
Στη Βαρκελώνη, η Concha επανενώθηκε με έναν πρώην σύντροφό της από τα...
Ο Dimitry Popov γεννήθηκε στην επαρχία Kononovo της Μόσχας. Εργάστηκε σε πολλά εργοστάσια μέχρι το 1914, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον στόλο της Βαλτικής. Το 1917 κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Ιούλη μπήκε στο Αριστερό Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα (εσέροι). Τον Οκτώβρη, εξελέγη μέλος της Πανρωσικής Κεντρικής Επιτροπής των Σοβιέτ. Στα τέλη του 1917 σχημάτισε ένα απόσπασμα του Κόκκινου Στρατού στο Ελσίνκι, το οποίο μεταφέρθηκε στη Μόσχα. Το 1918 έγινε διοικητής ενός μάχιμου τμήματος της Τσεκά.
Ωστόσο, μέχρι τον Ιούνιο του 1918 είχε ήδη απογοητευτεί πλήρως από την καταστολή των εργατών από τους Μπολσεβίκους και βοήθησε στην οργάνωση της...
Έφυγε στις 30 Απρίλη 2020, ο σύντροφος Sérgio Luiz Monteiro Mesquita, χτυπημένος από τον Covid-19. Καθηγητής Ιστορίας και ερευνητής, ο Sérgio συμμετείχε ενεργά στο project Marques da Costa Research Core (NPMC) και στην Biblioteca Social Fábio Luz (BSFL - Κοινωνική Βιβλιοθήκη Fábio Luz) χώροι που συνδέονται άμεσα με την Αναρχική Ομοσπονδία Ρίο ντε Τζανέιρο (FARJ). Ο Sérgio ήταν καθηγητής στο σχολείο Assisi Chateaubriand, στο Duque de Caxias, και έγραψε διάφορα άρθρα για το περιοδικό “Emecê”, ερευνώντας ενεργά την ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης στην περιφέρεια Baixada Fluminense.
Στη μνήμη μας ο Sergio θα μείνει ως ένας σπουδαίος ερευνητής, δάσκαλος...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018