Στις 12 Φλεβάρη 1975, γεννήθηκε η Nora Giavedoni, κοινωνική αγωνίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες μορφές του οργανωμένου αναρχισμού στην πόλη του Ροσάριο της Αργεντινής.
Σε νεαρή ηλικία, αρχίζει να εμπλέκεται στους κοινωνικούς αγώνες της περιοχής, συμμετέχοντας παράλληλα σε μια καλλιεργημένη ομάδα νέων, στο Κοινωνικό Κέντρο της γειτονιάς Toba. Συγχρόνως, συμμετέχει στο Συντονιστικό Εργασίας για τις Φυλακές, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όσους στερούνται ελευθερίας.
Η Nora Giavedoni πέθανε δυστυχώς το 2008 ως αποτέλεσμα μιας μακράς ασθένειας. Παρά την πρόωρη αναχώρησή της, η Nora αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο του τοπικού αναρχικού κινήματος, καθώς ήταν από τις ιδρύτριες των πρώτων αναρχικών πολιτικών ομάδων, με την επιρροή του especifismo, που σχημάτισαν την OAR (Organication Anarquista de Rosario - Αναρχική Οργάνωση του Ροσάριο) στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μια οργάνωση που αγωνίστηκε με βάση μια συγκεκριμένη στρατηγική για να φέρει τον αναρχισμό πιο κοντά στους κοινωνικούς αγώνες.
Η ύπαρξη της OAR έθεσε σίγουρα τα θεμέλια για τον μεταγενέστερο σχηματισμό (το 2007) του FAR ως έκφραση του οργανωμένου αναρχισμού στην περιοχή.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
...Πριν από είκοσι πέντε χρόνια, το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου 1996, πέθανε στη Μόσχα η Lydia Korneyevna Chukovskaya (1907-1996), ποιήτρια, συγγραφέας, μέλος της PEN International και της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών.
Η Lydia Chukovskaya ήταν η κόρη του διάσημου Ρώσου συγγραφέα Korney Chukovsky που ήταν και παραμένει ΄λενας λατρεμένος συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας.
Στις αρχές του 1925 προσχώρησε στους αναρχοσυνδικαλιστές, συμμετείχε ενεργά στο υπόγειο αναρχικό κίνημα του Λένινγκραντ, διαχειριζόταν μια μυστική (παράνομη) βιβλιοθήκη, έκανε προπαγανδιστική δουλειά, δραστηριοποιήθηκε στον Μαύρο Σταυρό και συνεργάστηκε στην έκδοση του υπόγειου περιοδικού "Black Nabat".
Συνελήφθη δύο φορές από την OGPU, στάλθηκε στην εξορία και αρνήθηκε για λόγους...
Γράφει η Emma Goldman:
"Η κηδεία ήταν το πιο εντυπωσιακό θέαμα. Ήταν μια μοναδική επίδειξη που ποτέ δεν είδε κανείς σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Μακρές γραμμές μελών των αναρχικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων, επιστημονικών και λογοτεχνικών ομάδων και φοιτητικών συλλόγων πορεύτηκαν για πάνω από δύο ώρες από το «Ναό των Εργατών» στον τόπο ταφής, επτά βέρστια (σχεδόν πέντε μίλια) απόσταση.
Η πομπή είχε επικεφαλής της φοιτητές και παιδιά που μετέφεραν στεφάνια σταλμένα από διάφορες οργανώσεις.
Αναρχικές παντιέρες μαύρες και κόκκινες, σοσιαλιστικά εμβλήματα έπλεαν πάνω από το πλήθος.
Η πολλών μιλίων πομπή ήταν εξ ολοκλήρου μοιρασμένη στη φροντίδα των επίσημα εντεταλμένων της περιφρούρησης.
Τέλεια τάξη κρατήθηκε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018