ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ (ΗΛΙΟΠΟΛΙΤΗΣ)
Ο κομικαδόρος Ηλίας Πολίτης πρωτοπαρουσιάστηκε στον ΚΟΥΡΟ σε ηλικία 18 ετών το 1972, με τα ΠΡΟΣΦΟΡΑ και τις Σχεδιοϊστορίες του. Σχετικά γράφει ο Λ. Χρηστάκης:
Τόσο νέος ο Ηλίας Πολίτης (γεν. στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1953) και ομολογεί: «Τα κόμικ μου είναι πειραματισμοί, ακατάλληλα για… δημοσίευση σε Ελληνικά περιοδικά νομίζω…» Έτσι ανακαλύπτω ότι η πολύ νέα γενιά ανεκάλυψε, πάρα πολύ γρήγορα, ότι υπάρχουν εικόνες και κείμενα, στην Ελλάδα που δεν είναι δυνατό να δημοσιεύονται… και συνεχίζει: «…μετά άλλαξα γυμνάσιο και αναγκασμένος να προσαρμοστώ στη νέα μου παρέα (μαθητές-διανοούμενους) άρχισα πάλι τα κόμικς επηρεασμένος από τον GOTLIEB, τον Τσιφόρο, τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ, τον CLAUDE BARRUE και τον BAND SURGENDARF…»
Σήμερα έχει τελειώσει το γυμνάσιο και τα περισσότερα κόμικ του εί ναι παρμένα από τα ίδια τα δικά του ποιήματα κι έτσι αισθάνεται καλλίτερα αυτό που ζωγραφίζει. Περιττό κάθε άλλο για το χιούμορ του και την «αλαμπουρνέζικη» γραμμή του, όλα είναι τόσο φανερά που περισσεύει κάθε ειδικό κατατοπιστικό σχόλιο.
Πάντως πιστεύει ότι είναι …
ΤΟ ΜΟΥΓΚΟ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ…
Λεωνίδας Χρηστάκης
Ηλίας Πολίτης: γεννηθηκα στην αθηνα τον δεκέμβρη του 53 εβγαλα το γυμνασιο και μια σχολη γραφικων τεχνων και τωρα δουλευω μαραγκος μυηθηκα στον κοσμο του εντυπου από τον λεωνιδα χρηστακη που στο περιοδικο του ”κουρος” το φθινοπωρο του 72 δημοσιεφτηκαν οι πρωτες μου σχεδιοϊστοριες με τιτλο “ΠΡΟςΦΟΡΑ”(που διαβαζεται: προς φορά, προσφορά, πρόσφορα, προφορά) ακολούθησαν τα έντυπα “…thiki” “ο θανατος της αφροδιτης” και η “ΕΜΗΝΗ εκδοση τεχνης ΡΟΗ” με δυο τευχη από την ανοιξη του 74 κυκλοφορει το “ΜΑΥΡΟ ΓΑΡΥΦΑΛΟ” που αυτό το 5ο του τευχος αφιερωνω στη “ΡΟΗ2” με σχεδια μου για υπερασπιση της καθως και για υπερασπιση του DADA από τη μιζερια της υποδιανοησης κι από τους παροπιδοφορους φρουρους του κάθε “-ΙΣΜΟΥ”!
****
Ο Κυριάκος Βασιλειάδης για τον Ηλία Πολίτη
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΗΛΙΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΑΣΑΜΕ ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ
Ο κομικαδόρος Ηλίας Πολίτης πρωτοεμφανίστηκε στην αμφισβητιακή σκηνή στα δεκαοκτώ του χρόνια με μια σελίδα του στα περιοδικά “ΚΟΥΡΟΣ” το φθινόπωρο του 1972 και αργότερα με ένα αφιέρωμα για κόμικς στο “PANDERMA”, σε εκδόσεις του Λεωνίδα Χρηστάκη. Ακολούθησαν τα -ενάντια στη στρατευμένη τέχνη- αναρχικά πρωτοποριακά κόμικς με σχεδιο-ιστορίες και συρραφές σχεδιοκρότων στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που προσπαθεί να καταστρέψει την εξουσιαστική τέχνη, με επηρεασμούς από το κίνημα αντιτέχνης dada. Όπως η “ΕΜΗΝΗ έκδοση τέχνης ΡΟΗ” (1974) το οποίο μετά το 2ο τεύχος, με το περίφημο χιουμορίστικο εξώφυλλο του Βελουχιώτη με ζαρτιέρες, δεν είχε συνέχεια λόγω του ότι είχε γίνει ανθυγιεινό για την υγεία του εκδότη του. Το “ΟΥΦ” και το “ΜΑΥΡΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ” (1975) μια 15θήμερη έκδοση που έβγαλε έξη τεύχη. Τα έφτιαχνε (ζωγράφιζε) και τα εξέδιδε σε ελάχιστα αντίτυπα, που τα πούλαγε στο δρόμο ο ίδιος. Το 1977 ο “Ελεύθερος Τύπος” εκδίδει το πρώτο του χρωματιστό κόμιξ “-273ο C + Τί;”.
Έχοντας βγάλει μια σχολή Γραφικών τεχνών θα μυηθεί από τον Χρηστάκη στο κόσμο του εντύπου. Βασικό στέλεχος του περιοδικού “PANDERMA” και αργότερα στο “ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ” ήταν ένας από τους τελευταίους της “σχολής” Λεωνίδα Χρηστάκη (Ν. Λυμπερόπουλος, Λ....
Του Diego Abad de Santillan*
Δυστυχώς, μία από τις μεθόδους των εξουσιαστών ήταν πάντοτε η συκοφάντηση και η δυσφήμηση των εχθρών τους. Εξού και όσα θα έπρεπε να επιλύονται στο πλαίσιο της θεωρητικής πολεμικής, αποφασίζονται στο πεδίο του απεχθούς περσοναλισμού. Πράγμα που δεν εμποδίζει από το να υπάρχει πάντα στο υπόβαθρο αυτής της διαμάχης ανομοιότητα στους σκοπούς και τις τακτικές.
Η μάχη του Μαρξ με τον Μπακούνιν στην παλιά Διεθνή, ήταν μια φυσική εξελικτική διαδικασία των επαναστατικών ιδεών. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ξεκάθαρη και αποφασιστική διαφοροποίηση εξουσιαστών και αντιεξουσιαστών είναι μια από τις επωφελέστερες προοδευτικές διαδικασίες...
Για τους περισσότερους Αμερικάνους η Αναρχία είναι μια κακόφημη λέξη˙ ένα άλλο όνομα για την ανομία, τη διαστροφή και το χάος. Οι Αναρχικοί θεωρούνται σαν ένα κοπάδι αχτένιστων, άπλυτων και άθλιων τυχοδιωκτών, που έχουν την τάση να σκοτώνουν τους πλούσιους και να μοιράζονται το κεφάλαιό τους. Η Αναρχία ωστόσο στην ουσία εκφράζει, για τους υποστηρικτές της, μια κοινωνική θεωρία η οποία αφορά την συνένωση των κοινωνικών τάξεων με την απουσία κάθε κυβέρνησης ανθρώπου από άνθρωπο˙ εν συντομία, εκφράζει την απόλυτη ατομική ελευθερία.
Αν η έννοια της Αναρχίας έχει μέχρι τώρα ερμηνευθεί ως ένα στάδιο υπέρτατης αναταραχής, αυτό γίνεται επειδή...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018