Η Martha Ackelsberg είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας, με ειδίκευση στα κινήματα γυναικείας χειραφέτησης. Ζει και εργάζεται στην Αμερική. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Οι Ελεύθερες Γυναίκες της Ισπανίας», της ιστορίας της αναρχικής οργάνωσης γυναικών «Mujeres Libres» (Ελεύθερες Γυναίκες) -που έδρασε στην Ισπανία από το 1934 και κατά τη διάρκεια της Κοινωνικής Επανάστασης στην Ισπανία(1936-1939)-, όπως αυτή καταγράφεται από τις μαρτυρίες των αγωνιστριών που επέζησαν τη νίκη του φασισμού και τη δικτατορία του Φράνκο. Η συνέντευξη της συγγραφέως που παρουσιάζεται εδώ, βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου. Δόθηκε στον Geert Dhondt τον Απρίλιο του 2004 και δημοσιεύτηκε στο αναρχικό περιοδικό Up The Ante! .
Ποιές ήταν οι ελεύθερες γυναίκες της Ισπανίας;
Οι «Ελεύθερες γυναίκες» ήταν το όνομα μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε επίσημα το καλοκαίρι του 1937, αν και οι απαρχές της εντοπίζονται σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ισπανία ήδη από το 1934. Οι γυναίκες που την ίδρυσαν ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, μέλη μιας ή περισσότερων αναρχικών οργανώσεων που ήταν τότε ενεργές στην Ισπανία (η CNT -Η Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας, το αναρχοσυνδικαλιστικό συνδικάτο-, η FIJL -η Ομοσπονδία της Ελευθεριακής Νεολαίας Ιβηρικής-, η FAI -η Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία). Οι γυναίκες αυτές, ενώ ήταν αφοσιωμένες στα ιδανικά αυτών των οργανώσεων -συμπεριλαμβανομένης της εκφρασμένης δέσμευσης τους στο σκοπό μιας κοινωνίας ισότητας των φύλων- πίστευαν πως οι γυναίκες δεν λαμβάνονταν σοβαρά υπόψιν από πολλά αρσενικά μέλη των οργανώσεων αυτών. Αυτές (όσες επρόκειτο να ιδρύσουν τις »Ελεύθερες Γυναίκες») πίστευαν πως μια Κοινωνική Επανάσταση, αν ήθελε να πετύχει, οι γυναίκες θα έπρεπε να εμπλακούν σε αυτή από κοινού με τους άντρες. Αυτό σήμαινε πως οι γυναίκες θα έπρεπε να είναι μέρος των οργανώσεων που «ετοίμαζαν» τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στην επανάσταση. Οι μαζικές αναρχικές οργανώσεις αγνοούσαν σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες ως πιθανά μέλη, υπονομεύοντας με αυτό το τρόπο τους σκοπούς τους. Έτσι οι γυναίκες αποφάσισαν να καθιερώσουν μια νέα οργάνωση που θα δούλευε στο πλευρό των υπόλοιπων αλλά θα ήταν αφιερωμένη εξολοκλήρου στην καταπολέμηση αυτού που ονόμαζαν «τριπλή σκλαβιά των γυναικών»: σκλάβες ως εργάτριες, σκλάβες ως γυναίκες και σκλάβες της άγνοιας.
Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο;
Ανακάλυψα τις «Ελεύθερες Γυναίκες» μέσω ενός άρθρου που γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από την Τίμα Κάπλαν και με συνάρπασε. Μερικά χρόνια μετά, όταν βρέθηκα στην Ισπανία για μια έρευνα σχετικά με τις αναρχικές κολλεκτίβες κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου, συνάντησα κάποιες που είχαν εμπλακεί περιφεριακά στην οργάνωση και μου είπαν πως μερικές από τις σημαντικότερες αγωνίστριες ήταν ακόμα ζωντανές. Ξεκίνησα ένα μακρύ «κυνήγι θησαυρού» για να τις βρω. Και όσο τις έβρισκα και τις συναντούσα τόσο με συγκινούσαν και με ενέπνεαν οι ιστορίες τους για όσα είχαν περάσει, για όσα είχαν αγωνιστεί, για όσα κατάφεραν. Ένιωσα πως μου έκαναν ένα δώρο με το να μου διηγηθούν τις ιστορίες τους και πως όφειλα σε αυτές και στους νεότερους πολιτικούς ακτιβιστές -ιδίως τις φεμινίστριες- να διηγηθώ αυτές τις ιστορίες σε ένα ευρύτερο κοινό.
Πως γεννήθηκαν οι «Ελεύθερες Γυναίκες» μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο, την κοινωνική επανάσταση και το αναρχικό κίνημα;
Τα πρώτα στάδια της δημιουργίας των Ελεύθερων...
Η Luisa Capetillo υπήρξε μία από τις πιο αναγνωρισμένες οργανώτριες των εργατικών συνδικάτων καθώς και αγωνίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών του Πουέρτο Ρίκο. Μια γυναίκα, πολύ μπροστά από την εποχή της, συγγραφέας, φεμινίστρια, ηγέτιδα των εργατών και αναρχική. Αγωνίστηκε όχι μόνο για να φέρει την αλλαγή στο αναδυόμενο εργατικό κίνημα του Πουέρτο Ρίκο, αλλά και για να δημιουργήσει περισσότερο χώρο σε μια -κατά μεγάλο βαθμό- ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Γεννημένη το 1879, στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο, η Capetillo θα μεγαλώσει σε μια, πολιτικά και φιλοσοφικά, φιλελεύθερη οικογένεια. Οι γονείς της, Luis Echevarria και Luisa Margarita Perone (μετανάστρια από την Κορσική),...
ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ
Στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου με θέμα: «Ο αναρχισμός έχει μέλλον;» Ιστορία των γυναικών, των αντρών και των φαντασιακών τους Πανεπιστήμιο Τουλούζ-Λε Μιράιγ 27-29 Οκτωβρίου 1999
Ο ιταλόφωνος αναρχισμός έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στο εσωτερικό της ιστορίας του διεθνούς αναρχικού κινήματος, και είναι αναμφισβήτητο ότι σε μερικές χρονικές περιόδους έγινε το σημείο αναφοράς σε θεωρητικό ή οργανωτικό επίπεδο - κυρίως την περίοδο ανάμεσα στην Κομμούνα του Παρισιού (1871) και τις ταραχές της Λουνιτζιάνα (1894). Αργότερα ο ρόλος αυτός θα εναλλάσσεται μεταξύ του γαλλικού και του ισπανικού αναρχισμού. Ωστόσο, μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Ιταλοί αναρχικοί συγκαταλέγονταν στους...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018