Το Κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτή η κυριαρχία και η εκμετάλλευση νομιμοποιημένη και συστηματοποιημένη. Θα επιχειρήσουμε να τα δείξουμε αυτό εξετάζοντας τις συνέπειες της κυβέρνησης των λαϊκών μαζών από μια μειοψηφία, εξ αρχής ευφυής και όσο αφοσιωμένη θέλετε, σε ένα ιδανικό Κράτος, θεμελιωμένο πάνω σε ένα ελεύθερο συμβόλαιο.
Υποτεθείσθω ότι η κυβέρνηση περιορίζεται μόνον στους κάλλιστους πολίτες. Κατ’ αρχήν αυτοί οι πολίτες είναι προνομιούχοι όχι δικαιωματικά, αλλά ουσιαστικά. Έχουν εκλεγεί από το λαό επειδή είναι οι πιο ευφυείς, έξυπνοι, σοφοί, θαρραλέοι και αφοσιωμένοι. Διαλεγμένοι από τη μάζα των πολιτών, που θεωρούνται ως όλοι ίσοι, δεν διαμορφώνουν ακόμα μια ξεχωριστή τάξη, αλλά μια ομάδα ανθρώπων προνομιούχα μόνον εκ φύσεως και γι’ αυτό το λόγο ξεχωρισμένη προς εκλογή από το λαό. Ο αριθμός τους είναι αναγκαστικά πολύ περιορισμένος, επειδή σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες ο αριθμός των ανθρώπων που είναι προικισμένοι με τόσο αξιοσημείωτες ικανότητες ώστε αυτομάτως να έχουν την ομόφωνη αποδοχή από ένα έθνος, όπως η εμπειρία μας διδάσκει, είναι πολύ μικρός. Ως εκ τούτου, υπό τον κίνδυνο μιας κακής επιλογής, ο λαός θα είναι πάντοτε αναγκασμένος να επιλέξει τους κυβερνήτες του ανάμεσα σε αυτούς.
Εδώ, λοιπόν, η κοινωνία διαιρεμένη σε δύο κατηγορίες, για μην πω ακόμα δύο τάξεις, εκ των οποίων η μία, αποτελούμενη από την τεράστια πλειοψηφία των πολιτών, υποτάσσεται ελεύθερα στην κυβέρνηση των εκλεγμένων ηγετών της, η άλλη, σχηματισμένη από ένα μικρό αριθμό από προνομοιούχες φύσεις, αναγνωρίστηκε και έγινε δεκτή ως τέτοια από το λαό, και επιφορτίστηκε από αυτόν να τον κυβερνά. Ανάλογα με τη λαϊκή εκλογή, είναι εξ αρχής ξεχωρισμένη από τη μάζα των πολιτών μόνον από τις ιδιαίτερες ικανότητες που προκρίνουν για την επιλογή τους και είναι φυσικά, οι πιο αφοσιωμένοι και χρήσιμοι από όλους. Δεν εκχωρούν ακόμα στους ίδιους κάποιο προνόμιο, κάποιο συγκεκριμένο δικαίωμα, εκτός από αυτό της άσκησης, στο βαθμό που οι άνθρωποι το επιθυμούν, των ειδικών λειτουργιών που τους έχουν ανατεθεί. Κατά τα λοιπά, από τον τρόπο ζωής τους, από τις προϋποθέσεις και τα μέσα διαβίωσή τους, δεν διαφέρουν καθόλου από όλους τους άλλους, έτσι ώστε πλήρης ισότητα εξακολουθεί να κυριαρχεί μεταξύ όλων. Μπορεί αυτή η ισότητα να διατηρηθεί για καιρό; Εμείς ισχυριζόμαστε ότι τίποτα δεν είναι πιο εύκολο να αποδειχθεί.
Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την ατομική ηθική του ανθρώπου από τη συνήθεια της διοίκησης. Ο κάλλιστος άνθρωπος, ο πιο έξυπνος, ανιδιοτελής, γενναιόδωρος, καθαρός, πάντοτε και αναπόφευκτα θα κακομάθει σε αυτή τη συναλλαγή. Δύο αισθήματα έμφυτα στην εξουσία ποτέ δεν αποτυγχάνουν να αποφέρουν αυτή την εξαχρείωση· αυτές είναι: η περιφρόνηση για τις μάζες και η υπερεκτίμηση των πλεονεκτημάτων του ενός.
“Οι μάζες” λέει ένας άνθρωπος στον εαυτό του, “αναγνωρίζοντας την ανικανότητά τους να κυβερνούν για λογαριασμό τους, έχουν εκλέξει εμένα ως επικεφαλή τους. Με την εν λόγω πράξη έχουν δηλώσει δημοσίως τη δικιά τους κατωτερότητα και τη δικιά μου ανωτερότητα. Ανάμεσα σε αυτό το πλήθος των ανθρώπων, αναγνωρίζοντας δύσκολα τίποτε κοινό με τον εαυτό μου, είμαι ο μόνος ικανός να διευθύνω τις δημόσιες υποθέσεις. Ο λαός με έχει ανάγκη· δεν...
To πείραμα του δυτικού Κουρδιστάν (συριακό Κουρδιστάν) αποδεικνύει πως οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν την αλλαγή
Του Zaher Baher, μέλους της συλλογικότητας “Haringey Solidarity Group” του Λονδίνου και του Φόρουμ των Κούρδων Αναρχικών (Kurdistan Anarchists Forum)
Μετάφραση: kostav
halastor.blogspot.com
Πηγή: http://www.anarkismo.net/article/27301
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την καταγραφή της εμπειρίας μου κατά την επίσκεψή μου τον Μάιο του 2014 για δυο εβδομάδες στο βόρειο-ανατολικό τμήμα της Συρίας, ή αλλιώς το συριακό Κουρδιστάν (δυτικά του Κουρδιστάν) μαζί με ένα καλό μου φίλο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης είχαμε την πλήρη ελευθερία και την ευκαιρία...
Αναδημοσίευση από eagainst.com
Πρόλογος Μετάφρασης
Ο Πιοτρ Β. Ριαμπόφ είναι ιστορικός και φιλόσοφος, διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Ενεργός στο αναρχικό κίνημα από το 1987, με πλούσια αρθρογραφία, επικεντρώνει το έργο του αφενός στην προβληματική του υπαρξισμού στην σύγχρονη κουλτούρα και αφετέρου στην ιστορία των κινημάτων απελευθέρωσης. Η συνοπτική, συγκριτική θέση του για τον «άνθρωπο που εξεγείρεται» στο έργο του Μπακούνιν και του Καμύ ταξιδεύει εδώ με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ρώσου φιλοσόφου και καλεί σε μια συζήτηση για τον «εξεγειρόμενο» του σήμερα.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018