Nestor Alexandrevitch Kalandarishvili ή Παππούς (1876-1922)
Μια από τις περίεργες περιστάσεις της ιστορίας είναι ότι κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου υπήρχαν δύο λαμπροί αναρχικοί ηγέτες των αναρχικών ανταρτών με το όνομα Νέστωρ. Ενώ ο Μαχνό πολέμησε στην Ουκρανία, ο άλλος πολέμησε στο άλλο άκρο της Σοβιετικής Ένωσης. Ενώ ο Μαχνό απέκτησε το όνομα του Μπάτκο, ο άλλος απέκτησε το όνομα Παππούς. Και οι δύο είχαν ιδιωτικές συναντήσεις με τον Λένιν. Και οι δύο Νέστορες πολέμησαν κάτω από μαύρα πανό, και τα δύο έφεραν το πανομοιότυπο σύνθημα «Αναρχία είναι η μητέρα της τάξης». Και οι δύο αντάρτικες ομάδες των δύο Νέστωρ χρησιμοποίησαν παρόμοιες τακτικές, υποχωρούσαν όπου ήταν απαραίτητο, διασκορπίζονταν και στη συνέχεια αναδιοργανώνονταν και επιτίθονταν από το πίσω μέρος. Ενώ ο Μαχνό θάφτηκε στο Παρίσι κοντά στο μνημείο των μαρτύρων της Κομμούνας των Παρισίων, ο άλλος Νέστωρ θάφτηκε στους πρόποδες ενός βουνού που πήρε το όνομά του.
Εδώ οι ομοιότητες τελειώνουν. Ενώ ο Μαχνό δεν παρασύρθηκε από την ήρεμη ρητορική του Λένιν και διατήρησε τις αναρχικές του θέσεις, ο άλλος Νέστορας δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Ενώ ο Μαχνό ήταν κοντός και ξυρισμένος, ο άλλος Νέστωρ ήταν ψηλός με μια μεγάλη γενειάδα.
Ο Nestor Kalandarishvili γεννήθηκε στο χωριό Shemokmedi της κομητείας Ozurgetskogo της επαρχίας Kutaisi της Γεωργίας, σε οικογένεια φτωχών ευγενών στις 26 Ιουνίου 1876. Η οικογένεια είχε έναν ακόμα γιο και τρεις κόρες. Στην ηλικία των οκτώ ετών ο Νέστωρ πήγε στο σχολείο του χωριού. Με την επιμονή του δασκάλου του, που είδε ένα αγόρι εξαιρετικής ικανότητας και έλξης στην μάθηση, ο Νέστωρ στάλθηκε να σπουδάσει στο Γυμνάσιο Kutaisi, χάρη στην οικονομική βοήθεια πλουσιότερων συγγενών. Μετά το Γυμνάσιο εισήλθε σε ανώτερη σχολή της Τιφλίδας, από όπου το 1895 κλήθηκε για δύο χρόνια στρατιωτικής θητείας στο Πεζικό. Όταν τελείωσε τη θητεία του, ο Νέστωρ συνέχισε τις σπουδές του και το 1900 βρέθηκε υπό την επιρροή των Κοινωνικών Επαναστατών (Εσέρων) που είχαν σπούδαζαν στην ίδια σχολή.
Το 1903 αποβλήθηκε από τη σχολή για επαναστατική δραστηριότητα, η οποία περιελάμβανε πρόκληση αναταραχής μεταξύ στρατιωτών. Την ίδια χρονιά, ο Νέστωρ ολοκλήρωσε την παράνομη στρατιωτική εκπαίδευση σε ομάδα μάχης των Εσέρων. Αφού έφυγε από την Τιφλίδα, πήγε στο Batumi, όπου δίδαξε για κάποιο διάστημα και στη συνέχεια εργάστηκε σε εργοστάσιο που ανήκε στους Ρότσιλντ. Το 1904 απογοητεύτηκε από τους Εσέρους και εντάχθηκε στους Γεωργιανούς Σοσιαλιστές-Φεντεραλιστές, μια εθνικιστική σοσιαλιστική οργάνωση. Ως μέλος της ομάδας κρούσης, συμμετείχε στην εξέγερση στο Batumi το Νοέμβριο του 1905, και μετά την ήττα κρυφτηκε στο Kutaisi. Εδώ εργάστηκε ως ηθοποιός στο τοπικό θέατρο. Εδώ ο Νέστωρ έχει αρχίσει να αναπτύσει αναρχοκομμουνιστικές θέσεις και ήταν ένας από τους τριάντα Γεωργιανούς που ίδρυσαν Αναρχική Ομοσπονδία. Στα απομνημονεύματά του γράφει ότι ξεκίνησε την υπόγεια επαναστατική ζωή με τη "γοητεία" της, να κρύβεται, να αναρριχάται μέσα από σωληνώσεις και να πηδά πάνω από φράχτες!
Στη συνέχεια ασχολήθηκε και συμμετείχε σε επιθέσεις ανταρτών κατά χωροφυλάκων, γαιοκτημόνων και στρατιωτικών αποσπασμάτων που αποστέλλονταν σε ολόκληρη τη Ρωσία μετά τις αρχικές εξεγέρσεις του 1905, ενώ έλαβε μέρος και σε απαλλοτριώσεις. Συλλαμβανόταν επανειλημμένα σε όλες τις...
Στις 29 Αυγούστου 1939, ένας αναρχοσυνδικαλιστής καθηγητής και διανοούμενος, ο Enrique Vañó Nicomenes, εκτελέστηκε στο Αλικάντε.
Ο Enrique Vañó Nicomenes γεννήθηκε το 1911.
Το 1932 με τον Manuel Seguí και άλλους συντρόφους τους, ίδρυσαν την αναρχική ομάδα “Εικονοκλάστες” (“Iconoclastas”) στο Alcoy, η οποία ήταν μέλος της Federación Anarquista Ibérica (Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής - FAI). Εκείνη την εποχή οργάνωσε πολυάριθμες διασκέψεις στο Ελευθεριακό Αθήναιο της πόλης. Ήταν γραμματέας της τοπικής ομοσπονδίας του Alcoy της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Με την ιδιότητα αυτή παρενέβη τον Σεπτέμβρη του 1934 σε μια διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αρένα ταυρομαχιών της πόλης.
Τον Μάη του 1936 ήταν εκπρόσωπος του...
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1976, ο Gerardo Gatti Antuña (1931-1976), αναρχικός μαχητής, από την Ουρουγουάη, και επικεφαλής της οργάνωσης εργαζομένων γραφιστών της Ουρουγουάης, απήχθη από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, από το σπίτι του, που βρισκόταν στη γειτονιά Belgrano της πρωτεύουσας της Αργεντινής.
Ο Gerardo Gatti Antuña με το γιο του Gabriel – ένα από τα τρία του παιδιά, η αδελφή του Adriana Gatti Casal επίσης «εξαφανίστηκε». Ήταν δεκαεπτά και επτά μήνες έγγυος όταν συνελήφθη στις 8 Απριλίου 1977.
Ήταν ένας από τους ιδρυτές και ο πρώτος γραμματέας της Plenario Intersindical de Trabajadores – Convención Nacional de...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018