Στις 4 Ιούνη 1862 γεννήθηκε η Ισπανίδα εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας, αγωνίστρια, φεμινίστρια και από τις ιδρύτριες του ισπανικού αναρχικού κινήματος Teresa Claramunt.
Ριζοσπάστρια σε όλη της τη ζωή, φυλακίστηκε αρκετές φορές. Συνελήφθη μετά την έκρηξη βόμβας στο Gran Teatre del Liceu, στη Βαρκελώνη, το 1893, όταν μαινόταν ο πόλεμος μεταξύ των αναρχικών και των εργοδοτών/αστυνομίας/εγκληματικών συμμοριών. Μάλιστα, ξυλοκοπήθηκε άγρια ενώ ήταν υπό κράτηση. Οι συνέπειες αυτής της μεταχείρισιης θα την σημαδέψουν σε όλη της τη ζωή.
Έπαιξε ηγετικό ρόλο στη γενική απεργία στην Αραγωνία το 1911.
Όταν πέθανε το 1931, 50.000 εργάτες και εργάτριες πήγαν στην κηδεία της και το όνομά της δόθηκε σε έναν δρόμο στη Βαρκελώνη.
“Καμμιά εργάτρια δεν πρέπει να πέφτει αντικείμενο εκμετάλλευσης στα εργοστάσια, ή να είναι σκλάβα του σπιτιού ή της οικογένειας. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς κυρίους ή αφεντικά - ο ελευθεριακός κομμουνισμός ελευθερώνει άνδρες και γυναίκες!”έλεγε.
Σύντομη βιογραφία της υπάρχει εδώ: https://libcom.org/history/claramunt-teresa-1862-1931.
...
Ο σύντροφος J. A. Andrews γράφει από την Αλεξάνδρα της Βικτώριας τα ακόλουθα:
“Το κίνημα εδώ συνεχίζεται αργά προς το παρόν. Αρκετοί, με λύπη μου το λέω, τρομοκρατήθηκαν από τις διώξεις λόγω του συνεχούς ενεργού προπαγανδιστικού τους έργου και πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και εμού, έπρεπε να αναζητήσουμε το ψωμί μας στην επαρχία, όπου είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε προπαγάνδα, λόγω του γεγονότος ότι εκτός από τον μετακινούμενο πληθυσμό, που είναι προσβάσιμος μόνο στις μεγάλες πόλεις, οι γεωργικοί εργάτες είναι γιοι ιδιοκτητών και θα γίνουν ιδιοκτήτες και εκμεταλλευτές με τη σειρά τους.
Απομένουν μόνο δύο ενεργοί προπαγανδιστές στην πόλη, που είναι το...
Η Γενική Απεργία στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας επέβαλε την εξουσία της εργατικής τάξης από τα κάτω στους ισχυρούς, απείλησε να αναλάβει ολοκληρωτικά τον έλεγχο της περιοχής, κατακτώντας άμεσες βελτιώσεις για όλους εκείνους και εκείνες που εργάζονταν στα εργοστάσια υπό τρομερά απάνθρωπες συνθήκες. Αυτή η ιστορική στιγμή είχε τις εργαζόμενες γυναίκες στην πρώτη γραμμή, οι οποίες ήταν απαραίτητες για τα επιτεύγματα που ήρθαν.
Οι γυναίκες ήταν μειονότητα στα εργοστάσια, αλλά στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας ξεπερνούσαν τον αριθμό των ανδρών. Και ήταν ο Cotonificio Crespi, στην Mooca, ο πρώτος που ξεσηκώθηκε, τον Ιούνη του 1917. Το κίνημα έλαβε τεράστιες διαστάσεις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018